Sossusvlei – Keetmanshoop (Namibie) 02-03-2012

De wekker gaat om 5u. We willen om 5.45u bij de poort van het park staan want dan gaat deze open. We pakken de boel snel in en rijden dan naar de poort. Deze is nog dicht en daarom doen we voor de poort ons ontbijt, een bakje cornflakes en een banaantje. Bij de poort staat al een overland truck te wachten. Wij staan als tweede in de rij. Onze vergunning wordt gecontroleerd en stipt om 05.45u wordt de poort geopend. We halen de overland truck in en rijden aan kop het park in. Het is pikkedonker dus we rijden met groot licht op en zien zo af en toe een antilope over de weg heen springen. We hopen maar dat we er geen 1 raken. Het is een halfuurtje rijden tot aan Dune 45. We arriveren als eerste. Beneden aan de duin trekken we ons schoenen uit en beginnen aan de klim. De duin is ongeveer 300 meter hoog. Omdat wij de eerste zijn moet er nog een pad gecreeerd worden. Elke nacht blaast de wind het pad weer glad. Elke stap die we zetten glijden we een halvemeter omlaag. Ik was alweer vergeten hoe vermoeiend het was/is. De overland truck is inmiddels ook gearriveerd en daar zitten een paar jongedames in die bijna in looppas de duin op gaan. Tja, het eerste stuk hebben wij natuurlijk al het pad voor ze vrij gemaakt. De dames blijven lange tijd achter ons lopen. Ze zien hoe zwaar het is om voorop te lopen. Als we nog zo’n 50 meter omhoog moeten bieden de dames aan om voorop te lopen. Het zware werk zit er dan bijna op. Bovenop hebben we een prachtig uitzicht over de Sossusvlei en kunnen we goed zien hoe duizenden jaren geleden water door de vallei heeft gelopen. Als de zon op komt zijn we sprakeloos, wat een mooie kleuren allemaal. We schieten dan ook heel wat foto’s. We blijven lang bovenop de dune zitten, zolang totdat we nog de enige zijn. We schieten dan nog een paar foto’s van ons samen met de zelfontspanner / afstandbediening. De wandeling naar beneden gaat een stuk sneller. Terug bij de auto zetten we koffie en thee en rijden terug richting Sesriem. Daar tanken we af en rijden verder naar Keetmanshoop. De route is mooi tot aan Maltahohe, daar begint het landschap er saai uit te zien en Wendy heeft moeite om haar ogen open te houden. Rond 16.00u arriveren we op de camping Garas, zo’n 20km voor Keetmanshoop. We staan midden in een kokerboomveld en de camping doet aan als de achtertuin van Anton Piek. Na het eten gaan we lekker vroeg naar bed want het was weer een lange dag vandaag...

Keetmanshoop – Fishriver Canyon (Namibie) 03-03-2012

We zijn alweer vroeg wakker, dit keer worden we de tent uitgedreven door de warmte van de zon die volop op de tent schijnt. We ontbijten en rijden op tijd richting Keetmanshoop, weer zo’n nietszeggend dorp. We doen daar nog een paar boodschapjes en tanken de auto vol en gaan dan op weg naar de Fish River Canyon. Deze canyon schijnt, na de Grand Canyon van Amerika, de grootste en diepste canyon van de wereld te zijn. Rond lunchtijd arriveren we bij het eerste (en meteen ook het beste) uitkijkpunt over de canyon. Hier nuttigen we onze lunch en genieten van het uitzicht en de vogeltjes van onze broodkruimels. We blijven een uurtje zitten en vertrekken dan naar het volgende uitkijkpunt. Hier moeten we een stukje lopen om goed zicht te hebben en kunnen we ook iets verder de canyon in kijken. John moet hier natuurlijk weer even klimmen en klauteren en gaat nog wat verder de canyon in. Ik blijf waar ik ben en aanschouw zijn capriolen en maak een paar foto’s. Dan vervolgen we onze weg naar het laatste uitkijkpunt en die vonden wij (vergeleken met de andere 2) niet zo heel bijzonder en blijven er dan ook niet zo lang. We rijden terug richting camping Canyon Roadhouse, waar we een nachtje boeken op de zeer ruime en mooie camping. Als ik naar de wc ga, check ik ook meteen even de douche. Het ziet er erg knap uit, alleen tot mijn schrik zit er een enorm groot (een soort spinachtig) beest in de douche, brrr. Ik gauw naar John om hem te halen, dit moet hij ook zien. Volgens John is het geen spin omdat hij maar 6 poten heeft en een spin volgens hem altijd 8 poten moet hebben... Maar wat het dan wel is? We weten het niet. We hebben er in ieder geval een foto van gemaakt, kunnen we het later nog eens opzoeken. Mijn ‘hero’ haalt met een stok het beest weg en zet hem buiten. Das mooi want dan kan ik vanavond met een gerust hart douchen... Na het ‘spin’ avontuur vertrekken we richting restaurant. We hadden bij het inchecken al even de menukaart geinspecteerd en aangezien het ons wel beviel wat we lazen trakteren we onszelf vanavond een keertje. John had al eerder beloofd mij mee uit eten te nemen in Windhoek, maar aangezien we daar nooit zijn geweest moest het er hier dan maar van komen.
We zoeken een plekje op het terras en bestellen een colaatje (tja voor John geen bier meer he!). Vooraf nemen we tomaat met feta, bacon en ui en als hoofgerecht nemen we allebei een spies van Springbok en Oryx, errug lekkerrrr!!! Sowieso om een keertje niet te hoeven koken is al prettig natuurlijk, maar vooral na zoveel weken zonder (goed) vlees, was dit echt een verwennerijtje!!!
Na het eten stappen we onder de (spinvrije) douche en drinken nog wat bij de tent. Niet lang want het koelt behoorlijk af hier door de wind en we krijgen het op een gegeven moment zelfs koud, waardoor we maar lekker naar bed zijn gegaan...

Fishriver Canyon – Aussenkehr Orange river (Namibie) 04-03-2012

In de ochtend doen we rustig aan en krijgt John nog even een knipbeurt van mij, want het was inmiddels wel weer hoog tijd. Ook krijgt ie ‘opdracht’ om zich te scheren, want als ik nu een kus van hem krijg is dat geen pretje zo erg prikt het. Nadat we alles hebben opgeruimd vertrekken we richting de Orange River, waar we waypoints van een camping hebben. Langs de route liggen de warmwaterbronnen van Ais Ais. Als we daar aankomen lijkt het meer op een resort dan dat we iets van een waterbron zien. We doen navraag bij de receptie en die stuurt ons de kant van de waterbron op. Daar aangekomen is het niet veel bijzonders en we zijn er dan ook snel weer weg. We vervolgen onze weg richting de Orange River en deze route is werkelijk prachtig en we genieten enorm van de mooie omgeving. Het is ook een hele rustige weg, want op de 100 km die deze weg lang is, komen we geen tegenligger tegen. Voordat we naar camping Norotshama rijden, doen we eerst nog weer een paar boodschappen bij de plaatselijke Spar en arriveren uiteindelijk vroeg in de middag op de camping. Het is elke keer weer een verassing waar we terecht komen, maar dit is echt een heel mooi plekje zo aan de Orange River. De camping is recentelijk verbouwd en ziet er super uit. Ook is het helemaal niet duur om hier te kamperen en zijn de voorzieningen uitstekend. Als later blijkt dat we ook nog gratis Wifi hebben kunnen wij onze lol niet op en besluiten meteen om hier nog een dagje langer te blijven. Ik was eerst nog even het een en ander weg en dan gaan we lekker met zn tweetjes bij het zwembad zitten en skypen daar vanuit onze luie strandstoelen met vrienden en familie. In de avond doen we eigenlijk niet anders, vinden tussendoor nog net even de tijd om iets te eten maar worden verder volledig in beslag genomen door het bellen naar thuis. Van schrik liggen we pas na 12u in bed, maar wel fijn om weer even ‘bijgekletst te zijn’ met iedereen.

Aussenkehr Orange river (Namibie) 05-03-2012

Vandaag wederom een dag genieten van deze mooie plek en het internet! John werkt alle administratie bij en zoekt het een en ander uit wat betreft het verschepen van de auto vanuit Zuid-Afrika. Ik doe nog een wasje en ruim de boel een beetje op zodat we opgeruimd richting Kaapstad kunnen vertrekken.
Aangezien we hier met onze Visakaart kunnen betalen en ons dus nu geen zorgen hoeven te maken of we wel voldoende cashgeld overhouden, besluiten we ook hier maar eens een kijkje op de menukaart te nemen. En jahoor, ook hier ziet deze er heerlijk uit. We blijven in de bar hangen, doen een wijntje en een colaatje en kijken naar de laatste minuten van de voetbalwedstrijd Nederland-Engeland, die er toevallig voor was. Als de wedstrijd is afgelopen verplaatsen we ons naar buiten en gaan lekker in het zonnetje zitten genieten van het uitzicht op het water en de bergen. Rond half 7 krijgen we ons diner voorgeschoteld en wij kunnen wel zeggen dat dit (tot nu toe) het lekkerste is wat we hier in Afrika hebben gegeten. Om je vingers bij af te likken. Wij dachten dat we bij Loetje aan de Amstel lekker vlees konden eten, maar dit... Heerlijk!!!! En ook nog eens voor weinig, wat hebben we het toch slecht zeggen wij steeds tegen elkaar. Helaas kunnen we het ons niet iedere dag permitteren, want dan wisten we het wel...

Aussenkehr Orange river (Namibie) – Vanrhynsdorp (Zuid-Afrika) 06-03-2012

Na het ontbijt en uitchecken van de camping vertrekken we rond 9.00u richting de grens met Zuid-Afrika. Binnen een klein uurtje zijn we bij de grens en daar zijn we ook zo weer weg, zo voorspoedig ging het allemaal. Bij het binnenkomen van Namibie hadden we eigenlijk roadtax moeten betalen, maar op dat moment kon dat daar niet (de reden is ons niet helemaal duidelijk) en kregen we een formulier mee. Dit formulier zouden we dan bij het verlaten van het land in moeten leveren en dan alsnog de roadtax moeten betalen. Maar aangezien niemand om een formulier heeft gevraagd, hebben wij geen slapende honden wakker gemaakt en het formulier keurig in de auto laten liggen. Steken we toch weer mooi 24 euro in onze zak! Bij het inschrijven in Zuid-Afrika is het niet anders, ook hier gaat alles heel vlot. Vanaf de grens is het een mooie weg (goed asfalt), maar het uitzicht is nogal eentonig en ik (Wen) heb weer eens moeite mijn ogen op te houden. We rijden tot aan het plaatsje VanRhynsdorp, zo’n 350 km ten noorden van Kaapstad. John wordt onderweg helemaal nog een beetje sentimenteel zegt ie, want we hebben het toch al bijna geflikt om van Amsterdam naar Kaapstad te rijden en zo is het maar net...

Vanrhynsdorp – Kaapstad (Zuid-Afrika) 07-03-2012

We worden vroeg wakker, rond 7 uur en ik kan niet meer blijven liggen. Vandaag is de dag dat we naar Kaapstad rijden! Nog maar 350km en dan zijn we er toch echt, we kunnen het haast niet geloven. Van Amsterdam naar Kaapstad met de auto in even iets meer dan 4 maanden. Tijdens het ontbijt luisteren we naar de NL top 40 die we eergisteren hebben gedownload. We kunnen geen genoeg krijgen van nummer 3, ik neem je mee achter op mijn fiets... Wat een gezellig lekker nummertje. Rond 9 uur rijden we de camping af, op naar Kaapstad. De route gaat door verschillende druivenvelden. Naarmate we dichter bij Kaapstad komen wordt het ook drukker met het verkeer. In de verte zien we de Tafelberg al liggen. We komen via de N7 Kaapstad binnen rijden en gaan als eerste even langs bij de Landroverdealer. Daar doen we navraag voor de reparaties van het differentieel achter en de tussenbak en gelijk ook maar even een grote onderhoudsbeurt. Tja, we willen nog wel 7 maanden blijven rijden dus moeten we zuinig op Dizzy zijn en hem keurig onderhouden. Er zitten drie Landrover dealers/garages in Kaapstad. Bij de eerste krijgen we te horen dat we maandag langs kunnen komen. Bij de tweede hebben ze pas volgende week donderdag tijd en de derde volgende week dinsdag. Op die dagen kunnen ze ons ook pas vertellen wat alles gaat kosten. We willen hier in Kaapstad toch een paar dagen verblijven dus zullen we maandag maar eens informeren wat alles gaat kosten. Aan het einde van de middag rijden we naar de camping HardeKraaltjie, zo’n 17km buiten het centrum. Voordat we naar de camping gaan pinnen we wat Zuid-Afrikaanse randen en doen nog een paar boodschapjes. Camping Hardekraaltjie is een gemeentecamping. Helaas geen zwembad en WIFI maar wel schone/nette sanitaire voorzieningen en elektriciteit. We informeren bij de receptie hoe wij het beste naar het centrum kunnen gaan. Er stopt een stadsbus net buiten de poort van de camping die helemaal naar het centrum rijd en dat kost ons 10 rand pp, omgerekend ongeveer 1 euro. Nou dan gaan wij dus van de week niet met de auto de stad in want dat hebben we vanmiddag al gedaan. Het blijft toch raar links rijden. Op de snelweg gaat het nog wel, maar in de stad moet je scherp zijn want elke keer als we af moeten slaan heb ik de neiging de verkeerde kant van de weg op te rijden. Wendy maakt een soeppie en een broodje worst klaar voor het avondeten en we gaan vroeg naar bed want het koelt in de avond behoorlijk af en er staat een beste wind.

Kaapstad (Zuid-Afrika) 08-03-2012

We worden rond 07.30u wakker en besluiten voor het ontbijt eerst de voortent op te gaan zetten. Dat wordt de eerste keer deze vakantie. Omdat er hier een stevige wind staat en het ‘s avonds goed afkoelt zetten we de voortent op. Dan kunnen we tenminste uit de wind zitten, hopelijk. We leggen eerst het grondzeil neer, dan verwisselen we het regenzeil en rijgen de voortent aan het frame van de daktent. Als Wendy het grondzeil aan de binnenzijde aan de voortent vastzet met het klittenband is zij iets te enthousiast met opstaan en stoot zij haar hoofd tegen de onderkant van de achterdeur, AUWWWW!!!! Het blijft even stil in de tent en ik ga polshoogte nemen. Ze heeft een snee op haar achterhoofd en het bloeden is gauw gestolpen. Het ziet er op het eerste gezicht niet ernstig uit. We doen daarom eerst maar een ontbijtje. Na het ontbijt doen we nog even de afwas en besluiten dan toch maar naar het ziekenhuis hier om de hoek te lopen. Misschien kunnen ze het daar lijmen. Als we bij de eerste hulp binnen lopen worden we direct geholpen. Er zijn geen andere patienten. Wel krijgen we alvast vooraf te horen wat het allemaal gaat kosten. Als het gelijmt kan worden kost het ongeveer 40 euro en als het gehecht moet worden 85 euro. Geen probleem, we zijn goed verzekerd. De zuster constateert dat het gehecht moet worden en de dokter staat binnen ‘no time’ klaar met verdoving en naald en draad. Wendy krijgt 3 hechingen en moet zaterdag terug komen voor een wondinspectie. Na dit ‘avontuur’ doen we vandaag maar even rustig aan en blijven een dagje bij de tent hangen. Op de camping maken we kennis met Wim en Paulien. Zij zijn met een prachtige nieuwe VW bus vanuit Nederland via de Oostkust van Afrika naar Kaapstad gereden. Zij hebben er 11 maanden over gedaan. We wisselen wat reisverhalen en worden uitgenodigd om vanavond een drankje te komen drinken.

Kaapstad (Zuid-Afrika) 09-03-2012

Rond 07.30u zijn we weer wakker omdat de wind ook weer begint aan te zetten. Dat is het rare van de wind hier, tegen 23.00u gaat deze liggen en in de morgen rond 07.00u gaat deze weer opzetten. We kunnen uit de wind ontbijten in onze voortent. Na het ontbijt gaan we allebei even douchen en daarna nog even afwassen. Rond 09.00u lopen we naar de doorgaande weg om daar de bus te nemen naar het centrum van Kaapstad. Wij verblijven in de wijk/stad Bellville en dat ligt zo’n 17km van het centrum vandaan. We staan nog niet eens een minuut bij de bushalte of er stopt een klein busje. Voor 11 rand pp worden we naar het centrum gebracht. In het busje wordt hele hippe muziek gedraaid en de chauffeur rijdt als een bezetene. De rit duurt ongeveer driekwartier omdat het busje stopt op aangeven van passagiers en er gaan in de 17km die wij moeten afleggen een hoop passagiers in en uit. Het treinstation in Kaapstad is de eindhalte. We lopen voor ons gevoel het centrum in maar vragen toch maar even aan een parkeerbeambte waar het toeristen informatiecentrum zit. We zijn een beetje omgelopen maar krijgen haarfijn instructies naar de VVV. Daar aangekomen scoren we een stadsplattegrond en wat andere foldertjes. We besluiten lekker toeristisch te doen en een rondje door de stad te rijden in zo’n grote rode dubbeldekker Hop on Hop off bus. Voor weinig krijgen we zo alle highlights te zien van Kaapstad. Bij de halte om met de gondel de Tafelberg op te gaan stappen we uit. Want dat uitzicht moet Wendy toch echt mee gaan maken. We nemen een enkeltje omhoog en zullen dan het wandelpad naar beneden nemen. Boven genieten we van een prachtig uitzicht en eten daar ons meegenomen lunch op. Als we van alle hoeken en vergezichten foto’s hebben genomen gaan we op zoek naar het pad naar beneden. Dat pad staat niet echt goed aangegeven maar als we andere toeristen vragen wijzen ze ons de goede richting op. Het pad is best steil naar beneden en we hebben respect voor diegene die dit pad omhoog hebben gelopen of nog gaan lopen. Het uitzicht is prachtig, maar de afdaling valt niet mee en doen er ongeveer 2 uur over. Beneden trakteren we onszelf op een ijsje en een koud colaatje. Als de dubbeldekker voor komt rijden nemen we bovenin plaats, lekker in het zonnetje. Daarvan hebben we later spijt. We passeren diverse schitterende stranden waar dan ook vele beroemdheden zo nu en dan worden gespot volgens de Nederlandstalige gids die via oordopjes in ons oren alle feiten over Kaapstad opdreunt. Rond 17.30u hebben we het hele rondje meegereden en gaan we op zoek naar de stadsbus die ons terug zal brengen naar de camping Hardekraaltjie. Het was even zoeken naar het busplatform maar uiteindelijk met wat aardige hulp hebben we de juiste bus toch gevonden. Dit keer rijden we met de gewone stadsbus en die heeft vaste stopplaatsen. Deze bus doet er net zolang over als het kleine busje van vanochtend, maar is wel 70 cent duurder?! Terug in Bellville doen we nog wat boodschapjes voor het avondeten. Wendy maakt een overheerlijke pasta klaar. Na het eten gaat Wendy douchen en komt vermoeid terug. Ze heeft toch teveel inspanning gehad vandaag. De wond op haar hoofd doet pijn door de afdaling vanaf de Tafelberg. Elke stap naar beneden dreunt door en die hete zon erbij was even teveel voor vandaag. Wendy gaat vroeg naar bed en ik ontvang Wim en Paulien voor een drankje in onze voortent.

Kaapstad (Zuid-Afrika) 10-03-2012

Na het ontbijt en de afwas lopen we eerst naar het ziekenhuis hier om de hoek voor de wondinspectie. Het ziekenhuis heet Louis Leipoldt Medical center en is een particulier ziekenhuis. Bij binnenkomst worden we weer gelijk geholpen. Eerst checkt een zuster de wond en daarna komt de dokter nog een na inspectie doen. De zuster is heel aardig maar de dokter is dit keer een vrouw en neemt niet eens de moeite om zichzelf voor te stellen en een hand te geven. Zoals de zuster al had geconstateerd ziet de wond er mooi en rustig uit en de dokter zegt dat we over 5 dagen terug moeten komen om de hechtingen eruit te laten halen. Als wij zeggen dat we dat wel zelf doen wordt er raar naar ons gekeken, alsof ze water zien branden. Tja, het is niet de eerste keer in deze vakantie dat er hechtingen verwijderd moeten worden. Als we dat uitleggen krijgen we als advies mee om de hechtingen er niet langer in te laten zitten dan noodzakelijk omdat de hechtingen dan kunnen gaan ontsteken. Jaja, we weten hoe het werkt... We rekenen de controle af (14 euro) en lopen vervolgens naar de bushalte om richting Kaapstad te gaan. Als we bij de bushalte staan stoppen er diverse busjes, maar die zitten allemaal stampvol dus die nemen we maar niet. Wim komt nog even langs bij de bushalte om te kijken of er een tijdschema hangt. We leggen hem uit hoe het OV hier werkt en dat ze een tijdschema hier niet kennen. Er stoppen genoeg kleine busjes en als er 1 je bevalt stap je gewoon in. Voor de terugweg werd ons wel geadviseerd om met de grote stadsbus te gaan en dat geven we Wim ook mee. Als er een busje stopt met nog wel genoeg zitplaatsen stappen wij in. Een paar kilometer verderop moeten we overstappen in een ander busje. Kennelijk gaat het busje waar wij zijn ingestapt niet helemaal naar het centrum. De muziek staat natuurlijk op standje keihard en de chauffeur rijdt weer als een bezetene. Omdat Wendy zich nog niet helemaal de oude voelt, probeert ze zich van alle geluiden af te sluiten en doet haar ogen dicht. Als we bij de eindhalte uitstappen lopen we richting het Waterfront, een toeristische plek aan de haven en waar vandaan ook de boten richting Robbeneiland vertrekken. Als we bij het ticketoffice in de rij staan te wachten horen we dat de klanten voor ons alleen tickets kunnen kopen voor morgen, want die van vandaag zijn allemaal uitverkocht. Dat is balen! Morgen is er ook een wielerwedstrijd genaamd Cape Argus Pick n Pay cycletour waar zo’n 40.000 mensen van over de hele wereld aan meedoen. Sommige straten in Kaapstad zijn hiervoor morgen afgesloten, dus heel gemakkelijk zullen wij dan niet in het centrum komen. We kopen daarom maar geen kaartjes om morgen naar Robbeneiland te gaan en doen een rondje over het Waterfront. In de middag eten we een menu’tje bij het restaurant met de welbekende ‘twee gouden bogen’ en lopen dan verder het centrum in. Daar lopen we een internetcafe binnen om onze website bij te werken en wat e-mailtjes te lezen. Rond 16.00u doen we nog wat boodschapjes bij de Shoprite in het centrum en lopen dan naar het busstation. De bus vertrekt pas om 17.15u dus we moeten effe wachten. Tijdens het wachten zien we hoeveel armoede er eigenlijk in Kaapstad is. Het is in elk land ook hetzelfde. Al die zwervers komen bij elkaar op het station. Sommige bedelen om geld andere proberen (vermoedelijk gestolen) waar te verkopen. Als we terug zijn op de camping merken we op dat de er nagenoeg geen wind staat en dat het in de voortent behoorlijk warm is. Dat is weer eens wat anders dan de afgelopen dagen waar we zo’n beetje de tent werden uitgeblazen en we ’s avonds gauw de lange broek en trui aandeden. We eten een heerlijke Nederlandse pot, worteltjes met aardappelen met een heerlijke hamburger die gekruid is met Koftakruiden, mmm...

Kaapstad (Zuid – Afrika) 11-03-2012

Pffff, wat een ellende... We hebben allebei spierpijn in de bovenbenen en kuiten. Dit hebben we overgehouden aan de afdaling vanaf de Tafelberg. Watjes, we zijn ook niets meer gewend! Tja, als je 4 maanden in een auto hebt doorgebracht gaat de conditie snel achteruit he. Elke neerwaartse stap doet zeer en laten wij nou in een daktent slapen... We relaxen de hele dag bij de tent en bewegen erg weinig, dit terwijl we juist meer zouden moeten bewegen wil de spierpijn sneller over gaan, maar goed. Vandaag is de Cape Argus Pick n Pay cycletour en er staan diverse deelnemers op de camping. Tegen het middaguur komen de eerste fietsers alweer terug op de camping. Die hebben snel gefietst?! De tocht is 110km lang en niet geheel vlak. Wij hebben niets gezien van dit evenement omdat het zich allemaal in het centrum afspeelde. ’s Avonds is er op de camping een BBQ georganiseerd, voor 6 euro pp kunnen we mee eten. Wim en Paulien doen ook mee. Het betalingsbewijs voor de BBQ is tevens een lootje voor een tombala. Bij aanvang van de BBQ doet de eigenaar van de camping een speech en bedankt diverse mensen en feliciteert alle deelnemers met hun prestatie van vandag. Hij spreekt in het Afrikaans, maar we kunnen hem redelijk volgen. Het is alleen jammer dat die speech bijna een uur duurt?! Dan is er de tombala en Wendy wint een sporttas op nummer 24! De BBQ is goed georganiseerd en er is voldoende salade en vlees. Het zijn voornamelijk spare-ribs en worsten, maar daar pest je ons niet mee! Ja, de Afrikanen weten wel hoe het moet. Er wordt ook live muziek gemaakt. Een jongen met een akoestische gitaar en hij en zijn pa zingen erbij, heel gezellig. Tegen 22.00u zijn de meeste gasten al weer terug naar hun caravan en tent en wij houden het dan ook voor gezien en nemen afscheid van Wim en Paulien. Morgen weer vroeg op om naar de LR dealer te gaan...

Kaapstad - Kommetjie (Zuid – Afrika) 12-03-2012

De wekker gaat vroeg omdat we om 07.30u bij de LR Garage moeten zijn en we de tent nog moeten opruimen. Uiterst voorzichting halen we de voortent los en vouwen we het grondzeil op. We willen natuurlijk niet dat er weer ‘gewonden’ vallen. Zo’n goed team als we zijn, zit alles al weer snel op zijn plaats en rijden we richting garage. We gaan een stuk over de snelweg, maar gaan niet zo snel want we zitten midden in de spits en dus gezellig in de file. Die hebben ze niet alleen in Nederland!! Gelukkig hebben we de top 40 die ons gezelschap houdt. Stipt op tijd zijn we bij de garage. Er wordt aan ons gevraagd waar naar gekeken moet worden en wat er al op voorhand gedaan moet worden. We hebben alweer bijna 10.000km gereden dus we doen weer nieuwe motorolie en filter plus een nieuw dieselfilter. Tevens laten we de kleppen stellen en alle wiellagers controleren op speling. Van de tussenbak en de achteras laten we een offerte opmaken hoeveel tijd en geld het gaat kosten. Dan wordt Dizzy de megagrote garage ingereden maar hij wordt nog niet op de brug gezet. Nee, eerst wordt de cabine uitgesopt en uitgezogen? Die logica ontgaat ons weer eens, maar goed... Uiteindelijk wordt Dizzy dan toch op een brug gezet. De monteur ispecteert eerst de onderkant en komt tot de conclusie dat de achteras en tussenbak niet noodzakelijk zijn, als ik deze maar regelmatig blijf controleren. Wel ziet hij de dat de remblokjes achter toe zijn aan vervanging. Ook controleert hij van alle vier de wielen de speling op de wiellagers. Rechtsvoor zit er wat speling in en deze wordt opnieuw afgesteld. De remblokjes heeft de garage niet in voorraad maar gelukkig hebben wij die bij ons, dus die laten we ook gelijk vervangen. Het lijken klusjes van niets maar tegen 13.00u is de monteur klaar. Ik heb er al die tijd bij gestaan en hij had zijn tijd wel echt nodig. Ik neem vervolgens plaats bij Wendy, die al die tijd in de luxe wachtkamer een boek heeft zitten lezen. De rekening zal zo wel komen en dan kunnen we richting Kaap de Goede hoop. Als er een uur later nog steeds niemand naar ons toekomt gaan we toch maar even polshoogte nemen. Dizzy staat in de wasstraat samen met nog 2 andere auto’s te wachten, maar niemand staat de auto’s te wassen. Als we navraag doen heeft de wasploeg pauze, maar gaan ze zo weer beginnen. Dus we hebben een uur zitten wachten voor niets? Alleen omdat ze onze auto gewassen af willen leveren? Binnen een paar dagen is Dizzy weer net zo smerig!? We zeggen dat we de auto zo wel meenemen, want we hebben al wel weer lang genoeg in de garage gezeten. Ook hebben we inmiddels aardige trek gekregen en na het afrekenen doen we wederom lekker ongezond en rijden de Mc Drive in, die om de hoek van de garage zit, en bestellen twee menu’tjes. Als we die in de schaduw zitten op te eten worden we gebeld door Tomas en Frederieke. Zij nodigen ons uit voor het avondeten bij hun Afrikaanse vriend thuis en kunnen ze ons gelijk het reserve onderdeel (de slave cilinder) die wij ze gegeven hadden, teruggeven. Hun vriend, Greg, woont in Scarborough. Nou dat slaan we niet af en dat plaatsje ligt op de weg richting Kaap de Goede Hoop. We zoeken een camping in de buurt van Scarborough, in het plaatsje Kommetjie, en boeken een plek op Camping Imhoff. Rond 18.00u rijden we naar Scarborough. De route is schitterend en voert ons langs een ruige kustlijn. Greg woont prachtig en we worden hartelijk ontvangen. We zijn niet de enige gasten. Er zijn nog een paar vrienden van Greg die mee eten, een Amerikaan Jean en een Amerikaans/Duits stel, Patrick en Danielle. Deze laatste zijn in Afrika om een documentaire te maken over allerlei eetbare planten. Deze documentaire willen zij verkopen aan een groot televisiestation zoals Discovery of National Geografic. Misschien zien we deze documentaire ooit nog wel eens op 1 van die kanalen? Het is erg gezellig en we kletsen wat af, vooral Patrick die helemaal op zijn praatstoel zit. Greg maakt de pizza’s zelf in een soort van braai/oven, errug lekker. Tegen 22.00u moeten we helaas weg want het hek van de camping sluit om 22.30u. We worden uitgenodigd om morgenochtend te komen ontbijten. Nou dat slaan we natuurlijk weer niet af! We nemen afscheid en rijden terug naar de camping, het is gelukkig maar een klein stukje (zo’n 9km) in het donker. De tent staat zo en we nemen nog een heerlijke warme douche voordat we gaan slapen...

Kommetjie - Cape Point - Simonstown (Zuid-Afrika) 13-03-2012

Tussen 9 en 10 worden we verwacht bij Greg thuis, dus we kunnen heerlijk uitslapen. Helaas lukt uitslapen op een camping ons niet echt en zijn we al weer vroeg op. Tegen negenen vertrekken we naar Scarborough. Daar treffen we Frederieke languit op de bank en Tomas is druk met zijn computer. Zij vertrekken morgen terug naar Nederland en zij moeten nog een hoop inpakken. Even later komen Jean en Greg uit bed en maakt Greg voor ons een gebakken ei op toast klaar. Patrick & Danielle komen als laatste uit bed. Kennelijk iets teveel wijn gedronken gisteravond? Tijdens het ontbijt krijgen we nog wat tips van Jean en Greg om onderweg te doen / heen te gaan en Greg wijst een aantal hoogtepunten aan op onze Michelinkaart. Aan het einde van de ochtend nemen we afscheid van dit internationale gezelschap. Patrick wil nog even onze auto bewonderen, dus hij en Danielle en Jean lopen mee tot aan de auto. Als zij onze auto hebben gezien vertrekken wij richting Cape Point. Het is vanaf Scarborough niet zo ver. We rijden eerst naar Cape Point, het meest zuidwestelijke punt van het continent Afrika. Het is jammer dat het zo mistig is want we kunnen niet zo ver kijken. Reden om hier eind September nog een keertje terug te komen dus. We lopen nog wel helemaal naar boven, naar de vuurtoren, maar zien niets dan mist. Op de terugweg rijden we langs Kaap de goede hoop, daar hebben we beter zicht. We wandelen naar boven en fotograveren de mooie vergezichten. Zagen we boven op de Tafelberg maar 1 rockdassie, hier op de rotsen zitten er een heleboel, het zijn net bevers zo groot zijn ze. Als ik Wendy op de foto zet bij het bord Kaap de goede hoop is er net een bus vol Nederlanders gearriveerd. We raken met ze aan de praat en zij vinden het prachtig dat wij helemaal vanuit Nederland naar hier zijn komen rijden. Ja dat vinden wij nou ook! ;-)We rijden vervolgens naar het informatiecentrum om daar een Wildcard aan te schaffen. Deze kaart geeft ons toegang tot 80 parken in Zuid-Afrika voor 110 euro pp. Als je 5 dagen Krugerpark doet heb je je geld er al uit. Het heeft wat voeten in de aarde om zo’n kaart te krijgen omdat de parkranger online een formulier voor ons moet invullen. Aangezien de verbinding heel slecht is, duurt het invullen erg lang. Het toezenden van de betalingsbevestiging laat lang op zich wachten en uiteindelijk blijft deze mail nog hangen ook. Na 1,5 uur wachten bemoei ik me er maar even mee en binnen 10 minuten is de bevestiging binnen en kunnen we gaan. Het is dan alweer 16.00u en we gaan op zoek naar een camping vlakbij Simonstown. Het wordt camping Oaklands en deze ligt aan zee op een berg waar veel wind staat. Als we de tent opzetten waait het regenzeil er bijna vanaf en als we in de tent liggen kunnen we niet in slaap komen door het lawaai van het klapperen van het regenzeil. Uiteindelijk ga ik maar uit bed om het regenzeil er vanaf te halen, kunnen we in ieder geval rustig slapen.

Simonstown – Gansbaai (zuid – Afrika) 14-03-2012

Nou dat rustig slapen was er niet bij hoor vannacht, pff wat een rotnacht! Ondanks dat we het regenzeil er af hadden gehaald, klapperde de tent nog behoorlijk en schudde de hele auto. In de ochtend was het windstil en konden we wel weer rustig en lekker in het zonnetje ontbijten. We laten de camping voor wat hij is en brengen een bezoekje aan Boulders Beach. Een mooi stukje strand, vol met Afrikaanse pinquins. We lopen er een uurtje rond, maken weer heel veel pinguinfoto’s (gelukkig hadden we er nog niet zoveel van onze reis door Argentinie...!?) en gaan dan richting Gansbaai, wederom een hele mooie route langs de kust. Ja tot nu toe bevalt Zuid-Afrika ons prima, wat een mooi land! In Gansbaai zoeken we eerst een camping op en als we een plekje geboekt hebben besluiten we weer terug Gansbaai in te gaan om een excursie te boeken: kooiduiken met witte haaien, spannend! In eerste instantie wilde ik (Wen) dit niet doen omdat ik dacht dat je dan met een zuurstofmasker enzo het water in moest (net als met duiken) en aangezien ik normaal gesproken al moeite heb om een beetje knap te ademen, beangstigde dit idee mij enorm. Ik ben meer het ‘snorkeltype’ zeg maar, dat is al heftig zat voor mij. Maarrrrrr de dame van het boekingsbureau legde me uit dat je dus helemaal geen zuurstofmasker ophoeft en dat je gewoon even je adem in moet houden en kopje onder moet duiken als er een haai langskomt. Oohhh, nou dat valt al weer een beetje mee (!?!) maarja, ik vind het ook zonde om de ‘volle mep’ te moeten betalen om alleen als fotograaf van John mee te gaan, dus ben ik om!! Je leeft ten slotte maar 1x!!! Terug op de camping vinden we een mooi plekje aan het strand, genieten lekker van het zonnetje en van de ondergaande zon ...

Gansbaai – Kleinbaai – Struisbaai (Zuid-Afrika) 15-03-2012

Vandaag is het dan zover, we gaan kooiduiken met witte haaien!We staan vroeg op, pakken de tent snel in, doen een klein ontbijtje en vertrekken dan richting Kleinbaai, zo’n 4km van Gansbaai vandaan. We zijn een van de eersten die zich melden bij White Shark Ecoventures. Het is nog even wachten op een bus die vanuit Kaapstad komt. Er is koffie en thee en er staat een ontbijtbuffet klaar. Als we dat hadden geweten hadden we niets genomen vanochtend. Als de bus is gearriveerd zien we dat er best veel mensen meegaan. Eerst moet iedereen nog even betalen en dan krijgen we van Robert (onze gids) een briefing hoe het ‘Cage Diving’ werkt en wat we absoluut NIET moeten doen in de kooi. Zoals ledematen uit de kooi steken bijv. Volgens Robert zijn er altijd wel mensen die de staart van een witte haai willen aanraken. Ik zou niet durfen, hahahaha. Tegen negenen wordt de boot voorgereden en voordat hij te water wordt gelaten gaan wij eerst aan boord. Als we allemaal een plekje hebben gevonden wordt de boot te water gereden en varen we op volle kracht richting Shark Alley. Daar zitten het hele jaar door witte haaien. Binnen een kwartier zijn we op locatie en we zijn niet het enige bootje. We gaan voor anker en het aas wordt overboord gegooid. Nu maar wachten tot er zich een witte haai meldt?! Na een klein halfuurtje vind de schipper dat we ergens anders moeten gaan liggen dus varen we een klein stukje verder. Daar krijgen we binnen een halfuur de eerste witte haai te zien maar deze is wat verlegen en wil niet happen naar het aas. Aan boord worden de wetsuits uitgedeeld. Het water is hier tussen de 12 en 14 graden en zonder wetsuit hou je het niet lang uit. Een groepje Amerikanen staat als eerste in de rij en gaat dan ook als eerst in de kooi. Wij hebben niet zo’n haast, onze beurt komt nog wel. Er kunnen 5 mensen tegelijk in de kooi maar de haaien hebben er vandaag niet zo’n zin in. Het eerste groepje ligt al puur zo’n tijd in het water maar er heeft zich nog geen 1 haai echt dichtbij de kooi laten zien. Inmiddels krijgen de eersten het te koud en komen het water weer uit. Af en toe komt er een haai voorbij en zo nu en dan laat er een zich iets dichter bij de kooi zien. Zo gaat het zo’n 3 uurtjes door tot Robert roept dat we nog (maar) een uur hebben en dat diegenen die nog niet in de kooi hebben gezeten nu moeten gaan. Wendy had zich inmiddels al in een wetsuit gehesen en klimt de kooi in. Het werd wel tijd want van de deining op de boot werd ze niet zo lekker en eenmaal in het water voelt ze zich een stuk prettiger, ondanks dat er ook witte haaien in het water zitten?! Ik moet nog een wetsuit-jasje van iemand overnemen, want alle grote maten waren al vergeven. Het is alsof het zo had moeten zijn en of de haaien hebben gehoord dat we nog maar een uurtje hebben, want op het moment dat Wendy de kooi in gaat blijft er een witte haai van wel 3,5 meter bij de boot hangen en hij laat zich diverse keren dichtbij de kooi zien. Wendy heeft onze onderwatercamera meegenomen en probeert wat foto’s te maken. Na een kwartiertje neem ik de plaats van Wendy over en ik heb samen met 4 andere het moment van de dag! Die witte haai van 3,5 meter schuurt met openstaande bek langs de kooi! Als we alle 5 boven komen kunnen we ons enthousiasme niet bedwingen en schreeuwen we het uit. Wat een gave ervaring! Als het laatste kwartiertje is aangebroken willen er nog maar drie mensen in en uit de kooi, dus ik mag blijven staan en Wendy komt nog een keer de kooi in. Onze camera heeft Wendy afgegeven aan een aardige Turk en die heeft achteraf gezien nog hele fraaie foto’s gemaakt! Samen genieten we van de enorme haai die nog een paar keer vlak langs de kooi komt. Dan is het (helaas) tijd om terug te gaan naar Kleinbaai, maar onze dag kan niet meer stuk! Op de terugweg moeten we stiekem wel een beetje lachen als we de beteuterde gezichten van de Amerikanen zien, die zo nodig als eersten de kooi in moesten. Tja, een ieder krijgt wat hem/haar toekomt, denken wij dan maar... In de kantine van de touroperator staat een heerlijke lunch op ons te wachten, lasagna met daarbij een Italiaanse salade. Tijdens de lunch wordt de film getoond die is gemaakt deze ochtend. De film is best grappig en een leuk aandenken, maar wel duur. Op de boot zat nog een Nederlander, Michel ‘ut Grunn’. Hij wil de DVD eigenlijk ook wel kopen maar vindt 30 euro ook wel iets te veel geld. We spreken af ieder de helft te doen en dat Michel dan thuis een kopie voor ons maakt en deze naar ons huisadres stuurt. Als we onze gegevens hebben uitgewisseld rijden wij richting Struisbaai. Dit plaatsje ligt zo’n 10km van L’Algulhas vandaan, het meest zuidelijke punt van Afrika. Op de camping in Struisbaai maken we kennis met Johan (collega’s onder elkaar...). Hij geeft ons nog wat tips om heen te rijden en in de avond laat hij ons een stuk van zijn eigen gemaakte brood proeven. Daar hebben de Zuid-Afrikanen geen oven voor nodig, dat doen ze gewoon op de braai, erg lekker!

Struisbaai – L’algulhas – Bontebok NP (Zuid-Afrika) 16-03-2012

Het was gister een lange dag en we doen vandaag daarom rustig aan. We ontbijten heel ontspannen met een prachtig uitzicht over de Struisbaai. Na het ontbijt komt Johan nog voor een praatje en hij nodigt ons uit om hem te bellen als we in de buurt van Port Elizabeth (zijn woonplaats) zijn en geeft ons zijn telefoonnummer. We pakken de boel vervolgens weer in en vertrekken dan richting het dorpje L’algulhas, daar zijn we zo. Het zuidelijkste puntje van Afrika, (“U is nou op die mees suidelike punt van die vasteland van Afrika”) dat neemt niemand meer van ons af!! Na ons fotomomentje doen we nog een bezoekje aan de vuurtoren en rijden dan door naar Bredasdorp om wat boodschappen te doen. Na de boodschappen vertrekken we richting Swellendam, naar het Bontebok National Park. Naarmate we dichterbij Swellendam komen wordt het weer ook slechter. Het regent en dat verveelt snel. Het Bontebok park is niet zo groot maar er zijn wel veel Bontebokken! We rijden het park op zonder gecontroleerd te worden?! Vreemd... Als we de camping oprijden en op zoek gaan naar de receptie blijkt dat we een staanplaats moeten reserveren bij de ingang van het park. Oke, weer die Afrikaanse logica?! We doen dan eerst maar even een broodje op een picknickplaats voordat we terugrijden naar de in/uitgang. Onderweg moeten we stoppen voor een luipaardschildpad die de weg oversteekt. Die hebben we maar even geholpen want voordat die de weg over is, is het al donker. Na de lunch rijden we terug naar de receptie en boeken een staanplaats. We rijden vervolgens door naar een uitkijkpunt en tegen 15.00u zijn we weer terug op de camping en zoeken we een plekje . Het seizoen is over en het is helemaal niet druk, dus mogen we staan waar we willen. Als we een geschikte plaats hebben gevonden zetten we de tent op en besluiten ook maar de voortent erbij op te zetten, want zo nu en dan valt er een behoorlijke bui, en we willen wel graag droog zitten vanavond. We hadden vanmorgen vlees ingeslagen om te gaan BBQ’en maar gezien het weer stellen we dat maar even uit.

Bontebok NP – Hartenbos (Zuid-Afrika) 17-03-2012

Het heeft gister flink geregend en de tent is nog steeds nat. Gelukkig is het vandaag weer opgeklaard en kan de tent eerst even goed opdrogen voordat we deze opruimen. Tijdens het wachten komt de buurman ons vragen hem te helpen. Het voorwiel van zijn caravan staat in de modder en of wij hem kunnen helpen deze eruit te trekken. Met zijn vieren trekken we de caravan zo los en we worden hartelijk bedankt. Als alles droog en opgeruimd is rijden we naar het begin van een wandelpad in het NP. We maken een wandeling van een klein uurtje door een gedeelte van het park en langs de rivier “Die Stroom”. Na deze wandeling rijden we het park rond en komen onderweg weer een luipaardschildpad tegen, dit keer een heel kleintje. Deze helpen we ook maar een handje met oversteken. We lijken wel de rescue brigade van het park. Verder komen we veel Bontebokken en Hartebeesten tegen. Vanaf het nationale park rijden we richting Mosselbaai, vanwaar de welbekende “Garden Route” begint. Onderweg denken we te stoppen bij de allerhoogste bungeejumpbrug ter wereld, maar bij nader inzien is dit niet de brug. De hoogste brug zit 140km verderop bij het plaatsje Bloukrans. We hebben de Garmin ingesteld op camping AKTV in het plaatsje Hartenbos, even nabij Mosselbaai. De receptie van deze camping is wederom moeilijk te vinden, wat is dat toch met die recepties hier!? Als we navraag doen blijkt de receptie vooraan het dorp te zitten. We krijgen een plek toegewezen op veld E, de goedkoopste plek maar (naar ons idee) wel de beste plek! Dit veld ligt achterin het dorp met een mooi uitzicht over de baai (‘baie mooi die baai!’). De duurdere plekken liggen voorin het dorp, dichterbij de winkels en het zwembad maar dan sta je wel bovenop elkaar gestapeld en wij hadden zeeen van ruimte. Er staat wel een stevige wind aan zee dus zetten we weer de voortent op zodat we vanavond uit de wind zitten. Tijdens het opzetten van de tent wordt aan ons gevraagd of wij werkzaam zijn als Olifanten onderzoekers?! Nee, hoezo? Nou die stickers op de zijkant van u auto, Elephant specialist! Oooh, hahaha, nee, dat is onze garage in Holland. Elephant offroad Landrover specialist...! De zon schijnt en achter de voortent (uit de wind) steken we vandaag alsnog de BBQ aan en na afloop zetten we deze in de voortent, lekker warm!!

Hartenbos – Storms River (Zuid-Afrika) 18-03-2012

Wat een heerlijke plek om te kamperen. In de avond ging de wind liggen dus daar hadden we in de nacht geen last meer van. We ontbijten met een mooi uitzicht over de baai en ruimen daarna rustig de boel weer op. We rijden verder richting het plaatsje Wilderness waar een uitkijkpunt zit om dolfijnen te spotten. Helaas spotten wij geen dolfijnen maar genieten wel van de prachtige kustlijn. Vervolgens rijden we naar Knysna, ook weer zo’n plaatsje aan een mooie ruige baai. Wij doen hier onze lunch op de plek waar de zee in de baai overgaat, ook wel “The Heads” genaamd, en rijden daarna verder richting het nationale park Tsitsikama. Onderweg stoppen we bij de Bloukrans brug van 216 meter hoog en tevens de hoogste bungeejumpbrug ter wereld! Als we bij het uitkijkpunt arriveren krijgt Wendy al knikkende knieen van de hoogte. Als we een paar waaghalzen hebben zien springen vervolgen we onze reis richting Tsitsikama. In het park maken we een kleine wandeling die uitkomt op een zogeheten “Suspension Bridge”. De brug hangt op 7 meter hoogte en is 77 meter lang. Als je erover heenloopt veert de brug en dat vind Wendy niet zo fijn. Voor de 2^e keer vandaag krijgt Wendy knikkende knieen maar ze loopt er wel overheen! We stellen de Garmin in op een camping in het plaatsje Storms River even buiten het NP Tsitsikama. Het is een backpackers hostel waar je ook kunt camperen. We kamperen in de achtertuin van het Hostel. In de avond koelt het flink af en Wendy maakt hutspot (lekker toepasselijk met deze temperatuur) en ik zet een muts op. Wat een watjes he, we zijn niets meer gewend...

Storms River – Baviaanskloof (Zuid-Afrika) 19-03-2012

Zo dat was een koude nacht! Ik heb de hele nacht met mijn muts op geslapen en Wen in haar thermo-ondergoed. Na het ontbijt zetten we koers richting het plaatsje Uniondale om van daar richting de Baviaanskloof te rijden. We rijden via de R62, het kleine broertje (of zusje, het is maar net hoe je het noemen wilt) van de Route 66 in Amerika. We rijden door diverse appelboomgaarden en het landschap is bergachtig en erg mooi. Rond 13.00u rijden we de Baviaanskloof in. Indrukwekkend gezicht om aan weerszijden zo’n steile rotswand te zien. We rijden naar camping Uitspan, zo’n 15km verder in de Baviaanskloof. We zoeken een mooi plekje uit en zo te zien zijn we vandaag de enige gasten, het is hier heerlijk rustig. In de middag werk ik ons blog bij en Wendy doet de was... Tja die dingen gaan gewoon door, helaas...

Baviaanskloof (Zuid-Afrika) 20-03-2012

Laten we maar weer beginnen met te vertellen hoe de nacht was... Nou daar heb ik niet veel woorden voor nodig: deze was ronduit K**!! John werd erg misselijk (waarschijnlijk iets verkeerds gegeten?) en heeft halverwege de nacht al zijn avondeten er uitgegooid. Doordat hij zo onrustig was, heb ik ook niet zo best geslapen. Helaas voelt John zich ’s ochtends nog steeds niet lekker en daarom besluiten we hier nog maar een dagje te blijven. John hangt wat in bed en op een kleedje naast de auto en ik doe nog maar een wasje en geniet ondertussen van de mooie omgeving waarin deze camping ligt en de rust die er heerst, heerlijk!

Baviaanskloof – Port Elizabeth (Zuid-Afrika) 21-03-2012

Gisteravond ging het al een stuk beter met me en vandaag voel ik me fit genoeg om verder te rijden. Na het ontbijt rekenen we af bij de eigenaresse van de camping en rijden we verder de Baviaanskloof in. De route is een mooie pas door de kloof waar we soms behoorlijk doorheen moeten klimmen en dalen. We rijden diverse keren door dezelfde rivier en zien nog wat wild (o.a. kudu’s en bavianen) en als we de kloof uitrijden denk ik een tak die midden op de weg ligt te ontwijken, maar vlak voordat we de zogenaamde tak passeren zie ik dat de tak beweegt? Het is een slang en hij staat ineens achter op zijn staart. De slang heeft een kop als een Cobra en het is net of hij de auto aanvalt. Gelukkig rijden we er met een gangetje van 40km/uur voorbij. Vanaf het plaatsje Patensie is de weg weer geasfalteerd en kunnen we goed doorrijden naar Port Elizabeth. Als we Port Elizabeth aandoen lijkt deze stad wel uitgestorven, niets is open?! Op 1 Pick and Pay (supermarkt) na dan, waar we nog even een paar boodschappen halen. We rijden naar het Hostel Kings Beach Backpackers en mogen kamperen in de voortuin van het hostel. Als we de auto op zijn plek hebben gezet en de tent aan het opzetten zijn zie ik onder de auto een kleine olieplas. Het lijkt erop dat er olie is gelekt vanaf de kleppendeksel welke door de garage in Kaapstad eraf is gehaald om de kleppen te stellen. Lekker dan! We besluiten morgen hier in Port Elizabeth maar even de Landrovergarage op te zoeken. Ik voel me nog steeds niet helemaal lekker en heb ook last van mijn rechteroor, dus besluiten we morgen ook maar even bij een dokter langs te gaan. ’s Avonds zitten we in de woonkamer van het hostel nog even te kletsen met David (de eigenaar). Hij vertelt dat de slang die we zagen erg giftig is en dat er best veel van deze slangen in de omgeving zitten... Brr, eng idee! Ook vertelt hij ons dat de reden dat alles zo uitgestorven was in de stad, komt doordat het een feestdag is: de dag van de mensenrechten. Ook hebben we het over hoe gedateerd de informatie is die Lonely Planet geeft in haar boeken. We krijgen van David de reisgids ‘Rough guide’ ter inzage en komen tot de conclusie dat deze meer gedetailleerd is en betere informatie verstrekt. Omdat Wendy dit boek zo aandachtig doorneemt mogen we het houden. Kennelijk maakt niemand gebruik van die boeken in het hostel?! Aardige peer die David!

Port Elizabeth – Addo (Zuid-Afrika) 22-03-2012

Ondanks dat we bijna midden in de stad hebben gekampeerd, hebben we lekker rustig geslapen. Bij de overnachting is het ontbijt inbegrepen en dat voor maar 6 euro pp!! David is zo vriendelijk om voor mij een dokter te bellen. We kunnen direct bij hem langs en het is niet ver van het hostel vandaan. Het is waarschijnlijk zijn eigen huisdokter, dr. Knoetze, maar dat hebben we niet gevraagd. Rond 9 uur zitten we in de wachtkamer van Dr. Knoetze en daar maken we kennis met Neil, een echte ‘surf dude’ die ook in een Landrover Discovery rijd. Hij vind het prachtig om te horen dat we helemaal vanuit Nederland zijn komen rijden en dezelfde auto rijden schept natuurlijk meteen een band... Dan word ik bij Dr. Knoetze geroepen, een zeer vriendelijke man. Echt nog zo’n ouderwetse (wat oudere) vriendelijke dokter . Ik vertel hem dat ik al van kleins af aan oorpatient ben en regelmatig een oorontsteking heb gehad in mijn rechteroor en dat ik daar nu weer last van heb. De dokter komt tot de conclusie dat ik inderdaad weer een ontsteking heb en laat Wendy de ontsteking zien. Helaas kan hij mijn oor niet uitzuigen en verwijst hij mij door naar de specialist. Zijn assistent maakt een afspraak voor ons en we hebben mazzel, we kunnen vandaag om 12.30u nog langs bij de specialist. We rijden eerst nog even langs bij de Landrover garage ivm de olielekkage. Weer zo’n hypermoderne superdeluxe garage, maar ook hier worden we prima geholpen. De chefwerkplaats komt even een kijkje nemen onder de motorkap en denkt niet dat het de pakking is van de kleppendeksel maar dat het waarschijnlijk de dop van het olievulpunt is die lekt. Hij moet even kijken of hij deze in voorraad heeft en zal de wasploeg opdracht geven om ons motorblok schoon te spuiten. We moeten inmiddels aanstalten maken om naar het ziekenhuis te gaan en spreken af later terug te komen. We krijgen van de receptioniste te horen dat de oliedop waarschijnlijk niet in huis is maar dat wij deze kunnen afhalen bij Savoy (een Landrover onderdelen specialist) vlakbij het ziekenhuis. Voor de zekerheid geven we ons Zuid-Afrikaanse telefoonnummer door aan de receptioniste voor het geval er iets mocht veranderen. Dan rijden we naar het ziekenhuis welke om de hoek ligt vanaf de Landrovergarage. De KNO arts Dr. Schemmer is zo gevonden. Als de dokter een kijkje neemt met zijn microscoop is het hem al duidelijk, ik heb een schimmelinfectie in mijn oor. Wendy mag ook nog even kijken door de microscoop. Dan wordt mijn oor schoon gezogen en krijg ik een antibiotica en oordruppels voorgeschreven. Zo, de reisverzekering zal wel blij met ons zijn... Beneden in het ziekenhuis zit de apotheek dus de medicijnen zijn ook zo gehaald. Dan rijden we naar Savoy en halen daar een oliedop en voor de zekerheid toch ook maar even een kleppendekselpakking. De dop is zo verwisseld en dus rijden we terug naar de Landrovergarage waar onze auto voor niets wordt gewassen en het motorblok schoon wordt gespoten. Zo is de dag toch weer aardig snel voorbij gegaan en rijden we naar het Orange Elephant Backpackers hostel dat zo’n 8km voor het Addo Elephant NP ligt en zo’n 50km buiten Port Elizabeth. Voordat we de tent opzetten neem ik nog even een kijkje onder de motorkap en zie dat de olieretourslang vanaf de kleppendeksel is gescheurd. Dat is balen! Dat is waarschijnlijk door de hogedruk gebeurd waarmee het motorblok is schoongespoten. Morgen dus weer een ritje Port Elizabeth voor een slangetje...

Addo (Zuid-Afrika) 23-03-2012

Vandaag zijn we even voor een ‘op en neertje’ naar Port Elizabeth gereden (50km heen, 50km terug) voor een slangetje!? In de middag loop ik alles even na rondom de auto en monteer ik de nieuwe olieretourslang. ’s Avonds willen we een nieuw bericht en foto’s op de website plaatsen maar om de 1 of ander vage reden kunnen wij geen gebruik maken van het WIFI in het hostel met onze eigen laptop. Het is een regenachtige avond dus hangen we wat in de bar van het hostel en maken gebruik van de PC daar. Als we terug komen bij de tent zien we, dat we deze zijn vergeten dicht te ritsen. Shit, nu is het matras gedeeltelijk nat...... Tja, dat hoort ook bij kamperen...

Addo Elephant Park – Middleton (Zuid-Afrika) 24-03-2012

Als het ontbijt erin zit en de tent weer is opgeruimd vertrekken we richting Addo NP. Bij de ingang krijgen we een plattegrond en we stippelen een mooie route uit. Het is een bewolkte en soms wat regenachtige dag en we hopen maar dat we olifanten gaan zien. Iemand had ons namelijk verteld dat olifanten zich vaak niet laten zien bij slecht weer?! Het eerste uur zien we veel kudu’s en andere bokken maar als we de hoop bijna hebben opgegeven zien we een groep olifanten vlak langs de weg grazen. Het blijft een fascinerend gezicht die grote beesten. Uitindelijk zien we door het hele park meerdere olifanten waarvan 1 hele grote die achter onze auto aan kwam lopen. We spotten ook een waterbuffel, hij ligt wat verscholen tussen de bosjes maar goed te zien. Dat is dus mooi wel nummer 3 die we kunnen afstrepen van ons lijstje met de zogeheten “Big Five!”. Verder moeten we steeds goed op de weg blijven letten op overstekende dung beetles (mestkevers), want in het park staan overal borden met de waarschuwing deze beetles voorrang te verlenen. Zij worden zo beschermd door het park omdat zij alle mest van de olifanten opruimen. Op een gegeven moment ziet John zo’n kever over de weg lopen die een grote bal poep voortduurt. Een erg grappig gezicht en we stoppen natuurlijk even om daar een foto van te maken. Voordat we het park uitrijden ga ik nog even naar het toilet bij het informatiecentrum en ondertussen wordt Wendy aangesproken door een gepensioneerd Duits echtpaar. Zij waren nieuwsgierig naar die “Nederlandse auto” in Zuid-Afrika. We kletsen gezellig wat met ze en we krijgen nog wat ‘to do’ tips van ze. We rijden tegen 15.00u weg vanaf Addo NP richting het Mountain Zebra NP. We overnachten in het plaatsje Middleton, een klein plaatsje langs de route. Voor weinig kunnen we hier kamperen en lekker eten. Als we vragen of er ook internet is mogen we hier gratis gebruik van maken en updaten gelijk even de website met wat verhalen en foto’s. Het is een regenachtige avond dus hangen we tot laat in/bij het restaurant.

Middleton – NP Zebra Mountain (Zuid – Afrika) 25-03-2012

Het heeft bijna de gehele nacht geregend maar als we wakker worden schijnt de zon volop. We rijden Dizzy met opengeklapte tent de zon in zodat deze goed kan drogen. Na het ontbijt en warme douche klappen we de boel in en rijden richting Mountain Zebra NP. Bij aankomst regelen we gelijk een staanplaats op de camping. We krijgen weer zo’n mooie plattegrond van het park en besluiten eerst te gaan lunchen op 1 van de picknickplaatsen. Als we daar aankomen is het er erg druk. De lokale rugby vereniging heeft een dagje uit, kennelijk?! Na de lunch rijden we een scenic route door het park. Helaas is het een bewolkte dag en zijn de vergezichten minder mooi. De tweede “loop” brengt ons langs veel wild: Zebra’s. Wildebeesten, Blesbokken, Hartebeesten, Gemsbokken, Springbokken, Kudu’s, Grond Eekhoorns en diverse (grote) vogels. Rond 14.00u hebben we het park groot en deels rondgereden en rijden we terug naar de camping. We besluiten om 17.00u nog een rondje te rijden want dan hebben we meer kans om een luipaard te spotten. Tijdens onze avond “Gamedrive” trekken er zich donkere wolken samen boven het NP. We spotten een Hyena, maar jammer genoeg nog geen luipaard. Op een gegeven moment loopt er een grote kudde Hartebeesten in het licht van onze auto, wat een gaaf gezicht!! We mogen tot 19.00u in het park rijden en we zijn stipt op tijd terug op de camping. We hebben net op tijd de tent opgezet want kort erna begint het hard te regenen en te onweren. Net zoals de voorgaande avond blijft het regenen tot diep in de nacht...

NP Mountain Zebra – Zastron (Zuid-Afrika) 26-03-2012

’s Ochtends schijnt de zon weer, dus kan de tent weer goed drogen. Terwijl de tent droogt doen wij een wandeling van ongeveer 1,5u. Tijdens onze wandeling komen we een Zebra tegen en een groep Bavianen. Uit voorzorg nemen we een paar stenen ter hand maar gelukkig hebben we die niet nodig gehad. Na onze wandeling nemen we een lekkere warme douche en klappen de boel weer in. We zetten koers richting Fouriesburg, richting het Golden Gate NP. We doen nog even boodschappen in het plaatsje Cradock dat vlakbij het Mountain Zebra NP ligt. De route richting Fouriesburg is wederom prachtig en tegen het einde van de middag gaan we op zoek naar een camping. De camping in de plaats Zastron is gesloten en als we het nummer bellen dat op het hek staat aangegeven wordt er niet opgenomen. De camping ligt afgelegen, niet aan een doorgaande weg, dus besluiten we naast de camping te bushcampen.

Zastron – Fouriesburg (Zuid-Afrika) 27-03-2012

We zijn vroeg wakker en we zijn dan ook weer vroeg op de pad. De route richting Fouriesburg gaat langs het noorden van Lesotho. Rond het middaguur komen we aan bij B&B Mont Plaisir (www.montplaisir.co.za). De reden dat wij hier langs rijden is op aanraden van onze buurvrouw in Amsterdam. Haar zoon en schoondochter, Mark en Anna Marie, hebben deze B&B in 2010 overgenomen. Vlak voor ons vertrek kwam de buurvrouw naar mij toe toen ik met de auto bezig was, met een envelop met daarin de gegevens van Mont Plaisir en dat als we in de buurt zouden zijn, wij daar zeker even een kijkje moesten nemen. De buurvrouw was zo enthousiast en aangezien wij (in eerste instantie) via het noorden naar Lesotho wilden rijden leek het ons leuk even een kijkje te nemen. Ondanks dat we zonder vooraankondiging langskomen, worden we hartelijk ontvangen. Mark en Anna Marie hebben alleen nog wat zaken te regelen in de middag dus moeten we onszelf maar even vermaken, nou dat redden wij! We mogen op het erf bij Mark en Anna Marie kamperen en Mark nodigt mij (John) uit om vanavond mee te trainen. Hij heeft een eigen gym en geeft les in MMA en Kickboxen aan een paar mannen hier in Fouriesburg. Ik weet het niet hoor, ik geloof dat ik er maar eerst bij ga kijken?! Wij doen in de middag wat boodschappen en halen vlees voor een BBQ. In Fouriesburg zit ook een ijzerwarenwinkel waar we een vetspuit en vet aanschaffen. Terug bij Mont Plaisir kruip ik onder de auto en spuit alle punten in die een beetje vet nodig hebben. Rond 17.30u arriveert Cornee, 1 van de mannen die traint bij Mark. Cornee is de enige die vanavond komt trainen, dus moet ik er ook maar aan geloven. De gym ziet er professioneel uit en Wendy komt kijken hoe ik mij in het zweet werk. Het valt niet mee als je 5 maanden weinig lichaamsbeweging hebt gehad, maar het is wel even lekker om weer wat te doen. Dat wordt spierpijn de komende dagen! Als we 1,5u elkaar hebben afgemat is het tijd om te gaan douchen en dan de BBQ aan te steken. Helaas is het voor de verandering weer eens gaan regenen in de avond dus BBQen gaat het niet worden. Anna Marie stelt voor om wat vlees bij hun in de keuken klaar te maken en dan samen met hun mee te eten. Anna Marie heeft wat salade en aardappelpuree gemaakt en zo zitten we gezellig met zijn vieren te tafelen...

Fouriesburg – Bergville (Zuid-Afrika) 28-03-2012

We hebben een heerlijk rustige nacht gehad en als we wakker worden zit een van de honden “Kismie” ons al op te wachten. Het is een nog een pup en ondanks dat zij al vrij groot is en er best ‘gevaarlijk’ uitziet is ze heel lief en ontzettend ontdeugend. In een onbewaakt ogenblik heeft ze onze paraplu te pakken en voor we deze af kunnen pakken heeft ze hem al volledig gesloopt! Ook krijgen we niet echt de gelegenheid van Kismie om rustig te ontbijten. Ze vind het allemaal erg interessant en klimt steeds boven op de tafel. We besluiten daarom te verkassen naar de veranda van het dichtsbijzijnde chalet, barikkaderen de trap met een bank en zo kunnen we toch nog even rustig ontbijten. Kismie is minder blij en blijft proberen bij ons te komen, arm beest!
We ruimen de boel op en gaan dan naar het huis van Mark & Anna Marie om gedag te zeggen. Wij krijgen eerst nog heel wat tips van ze en een kaart van de omgeving van de Drakensberg (het gebergte dat tussen Lesotho en Zuid-Afrika ligt) want op aanraden van Mark & Anna Marie hebben we besloten niet door Lesotho te rijden maar er omheen, langs het Drakensberg gebied. We maken nog even een foto voor het thuisfront en vertrekken dan richting Clarens. Daar pinnen we wat geld en tanken de auto weer vol en gaan dan door naar het Golden Gate NP. Helaas is het erg bewolkt en zijn de vergezichten (waarschijnlijk) toch net iets minder mooi. Maar ondanks dat genieten we wel erg van de mooie route door het park. Na onze lunch besluiten we toch door te rijden en niet te gaan kamperen in het park. We rijden door richting Bergville en overnachten daar met uitzicht op de Drakensberg. Gelukkig klaart het in de avond op en kunnen we alsnog bbq’en. We braaien weer een lekkere boereworst en een paar zelfgemaakte hamburgers, wat hebben we het slecht!

Bergville – Sani Pass lodge (Zuid-Afrika) 29-03-2012

Na het ontbijt en de afwas rijden we naar Winterton om nog wat boodschapjes te halen en vervolgen dan onze route richting het Drakensgebergte. Gisteravond hebben we met behulp van de kaart van Mark & Anna Marie een route uitgestippeld die zigzaggend en vlak langs de Drakensberg gaat. Gelukkig is het weer vandaag alweer veel beter en we hebben dan ook een mooi uitzicht op het Drakensgebergte. Het is een hele mooie route en we maken dan ook weer heel wat foto’s. Tijdens een van deze fotomomentjes stapt John uit de auto en terwijl hij achter uit loopt, zodat hij Dizzy met een mooie achtergrond op de foto kan nemen, stapt bij bijna op een slang. Een soort Cobra, zo een die we eerder ook al zijn tegengekomen en waarvan John dacht dat het een tak was. Hij schrok zich de pleuris en roept mij. Ik denk nog, die maakt weer een van zijn geintjes. Maar nee, het is menis en hij komt bijna lijkbleek de auto weer in. Pfff, dat scheelde niet veel. En dan te bedenken dat die slang giftig is en het heel anders had kunnen aflopen... Aan het einde van de middag arriveren we bij de Sani Lodge, aan de voet van de Sani Pass. We genieten nog even lekker van het zonnetje en na het avondeten maken we een kampvuurtje die ons gedurende de avond warm houd, want we zitten vrij hoog en het koelt in de avond behoorlijk af. Morgen staat de Sani pass op het programma. Een ‘must see’, dus ja dan gaan wij dat ook maar doen he. Zijn we meteen toch nog even in Lesotho geweest.