Arusha (Tanzania) 29-05-2012

We liggen nog heerlijk in bed te doezelen, in de veronderstelling dat het nog vroeg is aangezien het nog erg donker is buiten. Als we toch maar even op de klok kijken is het al half 9. We gaan er gauw uit want om 9.00u komt Peter babbelen over zijn tourtjes. Even voor negenen belt Peter dat hij al op de camping is en in het restaurant zit. We vragen hem naar onze auto te komen. De eerste indruk van Peter is oke, maar we blijven voorzichtig, hij is en blijft een Afrikaan. We kletsen zo’n half uurtje en ook Peter is in eerste instantie niet heel goedkoop met zijn tripjes. Na flink onderhandelen weten we de prijs van $200 naar $165 per persoon per dag te krijgen. Nog veel geld, maar minder zit er (helaas) niet in. We zijn ook niet helemaal naar Tanzania gekomen om de Serengeti en de Ngorogoro krater NIET te doen, dus gaan we met Peter in zee voor een 5-daagse tour. Als Peter naar zijn kantoor belt, blijkt er net een stel ons voor te zijn en kunnen we morgen niet meer mee. Zondag is er nog wel plek. Nou dan gaan we toch zondag, geen probleem. De trip moet in dollars betaald worden, maar zoveel hebben wij niet bij ons, althans dat maken we Peter wijs. Hij hoeft tenslotte niet te weten hoeveel geld wij bij ons hebben. Daarbij hebben wij de dollars die we in de auto hebben toch ook nog in Uganda nodig voor als wij een trip naar de Berggorrilla’s gaan maken en dus gaan wij samen met Peter richting de bank om ‘nieuwe’ dollars te incasseren. We dachten dat Peter wel met eigen vervoer zou zijn, maar niets is minder waar natuurlijk. Hij is vanuit Moshi met het openbaar vervoer naar Arusha gekomen en dus niets luxe in een auto richting bank, nee lekker opgepropt met z’n allen in een Daladala. Ach ja, wel weer een avontuur en gelukkig is het een stukje van niets en zijn we snel bij de bank. Het opnemen van de dollars is, naar Afrikaanse begrippen, redelijk snel geregeld. We doen Peter een kleine aanbetaling voor de trip en hij schrijft daar keurig een bonnetje voor uit. Het restant betalen wij zondag voorafgaande aan de trip. We nemen afscheid van Peter en nemen de Daladala terug naar de camping. We houden een rustige middag waarbij John een poging doet om ons blog bij te werken. Tegen vijven worden we gebeld door Peter. Hij heeft goed nieuws! Er heeft zich vandaag een nieuw koppel aangemeld die graag morgen de 5-daagse tour wil doen en dus kunnen wij samen met hen een auto delen en morgen al op Safari. Helemaal prima en we beginnen gelijk met het pakken van de tas. Ook steken we de bbq aan. We hadden namelijk voor een aantal dagen vlees ingeslagen, niet wetende dat we zo snel al op safari zouden gaan. Aangezien we 5 dagen voorzien worden van eten is het een beetje zonde al het vlees weg te moeten gooien en kunnen we dat nu beter opbakken/braaien. Het is alleen niet zo erg gevarieerd: hamburger, hamburger en zelfgemaakte hamburger van gehakt... Maar goed dat wij dol op hamburgers zijn!! Van de komkommer en tomaat maak ik nog een gezonde salade en als de bbq nog aan het fikken is koken we er in een pannetje de eieren op. Die zijn morgen koud ook nog lekker. Ondanks de weinige variatie maken we er samen weer een waar feestje en een gezellige avond van en kijken uit naar de dag van morgen. Als we net in bed liggen (rond 21.30u) worden we gebeld door Peter. Dit keer met minder goed nieuws. Het stel waarmee we de tour zouden doen is vanavond geweldadig beroofd. Peter verteld mij het hele verhaal in geuren en kleuren en biedt meerdere malen zijn verontschuldigingen aan. Tja, het is niet anders denk ik dan. Hij kan er ook niets aan doen, toch? Peter zegt dat hij het stel had gewaarschuwd ’s avonds niet te laat en te ver de straat op te gaan. Het stel heeft dit advies genegeerd en daar een flinke prijs voor betaald. Peter zegt dat de man met een mes in zijn hand is gestoken en dat zij beroofd zijn van hun fotocamera en portomonnee met daarin alle passen en $2500. Omdat het stel een recu van Peter bij zich had, is hij gebeld door de politie met de vraag het stel te komen ondersteunen. Het stel wil graag weg uit Afrika en het liefst morgen al terug naar Polen. Peter gaat ze helpen en vraagt ons of het probleem is dat wij dan zondag pas op Safari gaan. Voor ons niet, wij vermaken ons wel. Als ik heb opgehangen, krijg ik wel ineens zo’n gevoel over mij heen of hij wel helemaal de waarheid spreekt? We zijn tenslotte in Afrika. Ach, we zullen wel zien. Als er zondag WEER wat is, weten wij voldoende toch? Snel probeer ik het toch weer positief te zien en te vertrouwen op het feit dat er ook wel goede Afrikanen zijn...

Arusha – Maserani (Tanzania) 30-05-2012

Aangezien ons Safaritripje (nog) niet doorgaat besluiten we richting het Maserani Snake Park te rijden, zo’n 23 km buiten Arusha. We komen langs de Shoprite en halen daar nog wat brood en vlees. De camping op het Snake park is niet zo heel bijzonder maar is bij de entreeprijs inbegrepen en dus blijven we hier een nachtje staan. We krijgen een rondleiding door het Snake Park en de gids verteld ons alles over de slangen, de schildpadden en de krokodillen in het park. Onze gids spreekt goed Engels en doet enthousiast zijn ronde wat het voor ons leuk en interessant maakt. Bij een van de raampjes lopen bij John ineens de rillingen over zijn lijf. Wat blijkt!? Die mooie groene slang die hij eerder deze week op de brug bij het Zebracamp heeft gezien, blijkt een groene Mamba te zijn! De (op de black Mamba na) giftigste slang ter wereld!!!!!! Na het Snake Park krijgen we een rondleiding door het Masai museum. De masai krijger die onze gids is, is niet zo enthousiast en praat ook nog eens erg onduidelijk Engels. Het museum is leuk opgezet en daardoor toch nog wel even de moeite waard. We worden natuurlijk ook nog even langs de diverse souvenirswinkeltjes geleid, maar daar hebben we niet zo’n zin in en gaan gauw terug naar de camping om te lunchen. Na de lunch gaat John met de laptop, met daarop de foto van de slang waar hij in Zuid-Afrika bijna op gestapt is, terug naar de gids om te vragen wat voor slang het is. Het blijkt een Spitting Cobra te zijn en zijn angst was niet voor niets, want ook deze slang is erg giftig!!

Maserani – Arusha (Tanzania) 31-05-2012

We verlaten het Maserani Snake Park en besluiten een kijkje te gaan nemen bij camping Duluti. Deze camping ligt even buiten Arusha en staat in de Garmin als Highly Recommended aangeschreven. Als we eenmaal het drukke Arusha door zijn, hebben we de camping zo gevonden. Het zou vast ooit een mooi plekje geweest zijn zo aan het meer, maar nu wil je er nog niet dood gevonden worden. We draaien snel om en gaan weer terug naar het Masai Camp, tot nu de beste die we in deze omgeving hebben kunnen vinden. Daar parkeren we de auto weer op hetzelfde plekje, klappen de tent uit en gaan dan gauw onder het afdakje zitten. Het is bewolkt en het miezert zo nu en dan. De hele middag hangen we onder het afdakje bij de tent en proberen iedereen die ons eerder een mail heeft gestuurd eindelijk eens te antwoorden.

Arusha (Tanzania) 01-06-2012

Er is niet zoveel te doen in Arusha dus hangen we weer een dagje bij de auto. In de ochtend plaatsen we weer een nieuw verhaal op de website en Wendy doet in de middag nog maar een wasje.

Arusha (Tanzania) 02-06-2012

De laatste dag hangen/relaxen bij de auto. Morgen is het D-Day en vertrekken we, als we niet worden geflest, naar Lake Manyara, de Serengeti en de Ngorongorokrater.Het internet is hier in Camp Masai tegen betaling maar niet duur en voor Afrikaanse begrippen snel. Hierom emailen we nog maar wat en surfen een tijdje over het internet. In de middag arriveren er 8 hypermoderne Renault busjes volgeplakt met reklame. De busjes zijn voorzien van Duitse en Zwitsere kentekenplaten. Het zijn allemaal gepensioneerde die een reis maken door Oost en Zuid Afrika. Zij hebben hun campers via RoRo naar Zuid-Afrika laten verschepen. Stoer en respect om dit nog op die leeftijd te doen! Wendy is druk bezig geweest met onze tas aan het pakken voor de komende 4 nachten en 5 dagen. We hebben er zin in! In de avond worden we aangesproken door een Amerikaanse die graag naar de Serengeti wil. Ze komt bij ons informeren of we nog een plekje over hebben. Helaas voor haar doen wij het niet met eigen auto en is Dizzy daarentegen ook nog eens een tweezitter.

Arusha – Manyara (Tanzania) 03-06-2012

Wat een nacht! Camp Masai heeft een trendy bar/discotheek en die ging aardig los afgelopen nacht. Tot 04.00u in de ochtend! Tja, het is tenslotte weekend. Half slapend kruipen we de tent uit om alles in te pakken. We mogen Dizzy hier op de camping laten staan tegen een kleine vergoeding . We zijn nog druk bezig met inpakken of Peter staat ineens bij onze auto. Hij is er vroeger dan we hadden afgesproken en dat is geheel tegen Afrikaanse begrippen in?! Hij is dit keer met een auto en chauffeur. Terwijl ik Dizzy op de aangewezen plaats parkeer brengt Wendy de Amerikaanse in contact met Peter. Coleen wil graag low budget naar de Serengeti en misschien dat Peter iets voor haar kan betekenen?! Coleen zou vandaag het centrum van Arusha in gaan op zoek naar een touroperator en een ander hostel. De dorms in Camp Masai zijn kennelijk niet zo fris? Coleen rijd met ons mee naar het centrum van Arusha. Zij wordt bij een hostel afgezet en wij rijden door naar een hotel in het centrum. Daar moeten wij het resterende bedrag van onze 5 daagse trip voldoen. We worden vervolgens door Peter en zijn chauffeur naar Makuyuni gebracht. Een rit van ongeveer 45 minuten. Daar zullen we overstappen in een 4x4, die vanaf Lake Tarangire komt met een reisgezelschap die een 6 daagse tour doet en er dus al 1 dag op heeft zitten. De chauffeur rijdt als een bezetene! We zitten met samengeknepen billen en zweethanden achterin maar we komen gelukkig heelhuids aan. We moeten even wachten maar dan verschijnt dan toch ons vervoer voor de komende 5 dagen. Het is een oude Toyota Landcruiser die zo groen is als de Hulk. We worden begroet door 3 Italianen , Matteo, Devid en Massimo, ons reisgezelschap voor de komende dagen. De chauffeur en tevens gids stelt zichzelf voor als Cosmos en onze kok als Mozes. De eerste indruk is goed en we nemen afscheid van Peter en zijn (Schumacher) chauffeur. Tijdens de rit naar het Lake Manyara NP leren we onze Italiaanse medereizigers beter kennen. Het zijn drie vrienden die samen voetballen in de serie D voor de club Pianese. Matteo heeft een zeer professionele fotocamera en zegt dat het een hobby van hem is. We hebben hem gelijk maar even gevraagd of hij na afloop zijn beste foto’s wil e-mailen ?... Voordat we het Lake Manyara NP inrijden stoppen we in het dorp Mto wa Mtu (ja wat een naam he!?) waar we een zeer nette camping aan doen. Daar laden we al onze bagage uit en laten we onze kok achter. Het is nog zo’n 15 minuten rijden naar het NP en onderweg passeren we een aantal bomen vol met ooievaars. De stank van hun poep is niet te harden, maar het uitzicht is prachtig. Zoveel ooievaars heb ik nog nooit bij elkaar gezien. Het park is erg mooi en erg groen en we zien veel antilopen, nijlpaarden, giraffen en apen waaronder de Blue Monkey. Ook spotten we een apensoort met zgn ‘blue balls’ en zien we in het meer heel veel flamingo’s staan. In de middag krijgen we van Cosmos een lunchbox die we op een picknickplek met uitzicht over het meer opeten. Op de terugweg naar de camping maken we twee stops bij souvenirskraampjes. Cosmos is hier heel eerlijk in en verteld ons dat hij hiervoor commisie krijgt aan het eind van het toeristenseizoen. We kopen niets want het is allemaal erg duur. Het toerisme is hier echt doorgeslagen. We stoppen op verzoek van Devid ook nog even bij een weeshuis waar hij pennen uit deelt. We luisteren op de terugweg naar Bob Marley via onze telefoon. De autoradio van de Toyota Landcruiser (alias de Hulk) is net zo oud als de auto zelf en is nog voorzien van een cassettespeler en Cosmos heeft hierin niet zoveel keus. Terug op de camping heeft Mozes onze tent al opgezet en staat er een keurige gedekte tafel voor ons klaar. Wat een luxe...

Manyara – Serengeti (Tanzania) 04-06-2012

Terwijl wij aan ons ontbijt zitten wordt onze tent voor ons opgeruimd en de spullen in de auto geladen. Rond 8.30u vertrekken we weer en gaan we richting de Serengeti. Eerst doen we nog een aantal stops voor wat boodschappen. Het is nog best een stuk rijden voordat we bij de ingang van de Ngorongoro zijn. We moeten namelijk over de Ngorongoro kraterrim willen we bij de Serengeti komen. Helaas is het erg mistig boven op de kraterrim waardoor we niet zo’n mooi uitzicht hebben. Tevens is het erg koud en kruipen we gauw weer in de auto en vervolgen onze weg. Het is een erg slechte weg naar de Serengeti en we hebben dan ook geen spijt dat we niet met eigen auto zijn gegaan. Onderweg zien we veel Masai-mannen en -vrouwen lopen met hun ezels, die Mozes gekscherend Masai-jeeps noemt! Kosmos vraagt of wij een Masaidorp willen bezoeken en aangezien iedereen dit wel wil stoppen we er bij 1 waarvan Kosmos zegt dat die nog niet zo toeristisch is. Nou wij zijn van een hele andere mening, ook dit kamp is HEEL toeristisch. Maar dat neemt niet weg dat het toch erg leuk is om even gezien te hebben en kennis gemaakt te hebben met deze, toch wel bijzondere, stam.
Ruim na het middaguur arriveren we bij de gate van de Serengeti. Hier krijgen we weer een lunchpakketje en genieten we van het prachtige uitzicht over de enorme vlakte. Na de lunch beginnen we aan onze eerste gamedrive door de Serengeti waarbij we meteen al een groep olifanten en 2 luierende leeuwinnen op een rots aantreffen. Niet veel later lopen er 2 leeuwinnen op de weg tussen een file van auto’s. Dit lijkt even niet meer op de vrije natuur en John merkt op dat het ook hier in de loop der jaren veel toeristischer is geworden (helaas). We hebben een mooie gamedrive want halverwege de middag zien we een luipaard in de boom. Helaas zit deze wel wat verder weg dan het luipaard die we in het Krugerpark hadden gezien, maar toch genieten we volop van het mooie dier dat lekker aan het luieren is. Tegen zonsondergang arriveren we moe maar voldaan op camping Pimbi in Seronera, dat midden in de Serengeti ligt. Hier moeten we zelf onze tent opzetten zodat Mozes meteen aan het eten kan beginnen. Geen probleem en onze tent staat zo, John wist nl nog precies hoe hij deze tent op moest zetten want het was eenzelfde tent als waar hij 9 jaar geleden in heeft geslapen. Onze Italiaanse vrienden hebben iets langer werk en krijgen hulp van onze chauffeur. Wij hadden geen douche verwacht hier in de bush, maar die was er wel. Helaas geen warme maar een koude is ook lekker als je graag al het stof van je af wilt spoelen. Als we allemaal gedoucht zijn nemen we plaats aan onze reeds gedekte tafel in een grote kooi. Hier eten we met alle andere groepen toeristen i.v.m. de Bavianen die anders al het eten komen stelen. Bavianen hebben we niet gezien maar wel een drietal Giraffen, welke vlakbij de kooi stonden te grazen. Na het eten duurt het niet lang of we kruipen allemaal ons bedje in, het was me het dagje ook wel. Wij staan onze tanden nog te poetsen als de Italianen al in hun tent liggen. John zou John niet zijn als hij niet even een grapje uit kan halen en hij loopt naar de tent van de Italianen en begint deze hevig heen en weer te schudden. De Italianen schrikken zich rot en John komt niet meer bij van het lachen en ik ook niet, eerlijk gezegd...

Serengeti (Tanzania) 05-06-2012

Het was dat we best moe waren van de hele dag ‘hobbelen’ in de auto anders hadden we de hele nacht wel wakker willen blijven. Want hoe geweldig is het om midden in de bush te slapen en omringt te worden door het geluid van huilende Hyena’s en brullende leeuwen... Naast deze geluiden hoorden we ook continu brullende kikkers/padden, althans dat dachten wij!?
Wij staan vroeg op en na het ontbijt (in de kooi) maken we ons op voor onze tweede gamedrive, een volle dag Serengeti. We zijn nog niet eens van de camping af, of onze chauffeur ziet even verderop 2 leeuwinnen op een rots zitten. Ze zitten daar blijkbaar uit te buiken en te genieten van de zonsopkomst!? Cosmos rijd vervolgens verder langs diverse campsite’s want hij heeft vannacht heel dichtbij een groep Wildebeesten gehoord. Als we de grote kudde Wildebeesten hebben gevonden wordt het ons duidelijk dat wij vannacht geen kikkers/padden hebben gehoord, maar deze Wildebeesten. Wat een vreemd geluid maken die beesten?! Volgens Cosmos is dit nog een kleine kudde!? En wij vinden dit er al veel?! Tijdens onze game-drive zien we veel olifanten, giraffen, zebra’s en diverse gazellesoorten. Als we richting de zogenaamde ‘Hippo-poel’ rijden moeten we nog bijna in de remmen voor een Nijlpaard die de weg oversteekt. Helaas schrikt het grote beest erg van onze auto en gaat er snel van door. Ja, nijlpaarden kunnen nog best snel lopen. Het is behoorlijk druk bij de Hippo poel, met Hippo’s maar ook met toeristen! We blijven een tijdje kijken naar de grote groep Hippo’s en we hebben hierbij onze camera paraat. We wachten op dat ene moment, dat er een hippo een enorme gaap maakt, maar helaas er wordt niet gegaapt. We rijden verder en gaan op zoek naar de migratie Wildebeesten. Omdat de Serengeti zo’n open vlakte is zien we al van ver wat Cosmos eerder al tegen ons heeft gezegd, dat die kudde van vanochtend maar een kleine was. We zien nu een HELE GROTE KUDDE Wildebeesten!!! Wat zijn het er veel!!! Tussen de Wildebeesten staan ook enorm veel Zebra’s. Deze 2 diersoorten migreren altijd samen. Het lijkt wel of de Amsterdam Arena leeg loopt met Wildebeesten en Zebra’s in plaats van mensen. Terwijl we een tijdje staan te kijken spot Massimo een leeuwin. Deze sluipt door het hoge gras en steekt zo’n 20 meter voor onze auto de weg over. Ze sluipt richting de rand van de enorme kudde Wildebeesten. Het gras is zo hoog dat we de leeuwin helaas niet kunnen volgen maar we weten allemaal wat zij van plan is. We turen naar de kudde die zo’n 30 meter van ons vandaan staat en dan opeens zien we de leeuwin uit het hoge gras op springen en om de nek van een Wildebeest vliegen. Wauw..... ! Net zoals op Discovery Channel!!! De leeuwin bijt het Wildebeest in haar nek, net zolang tot dat het beest stikt. Helaas is het gras te hoog om te zien hoe de leeuwin haar prooi opeet. Wel zien we af en toe de poten van het Wildebeest boven het gras uit komen. Matteo laat trots zijn foto’s zien, van de ‘Kill’. Wij waren helaas te laat, maar hopelijk komt Matteo zijn belofte na, om zijn beste plaatjes door te sturen?!
Na deze te gekke ervaring, een die we niet snel zullen vergeten, gaan we op zoek naar een mooi plekje om te lunchen. Vlak voor de lunchplek komen we een groep giraffen tegen, waarbij er 1 uitgebreid op de weg staat. Ook al hebben we al heel wat giraffen gezien, het blijven boeiende beesten. Vooral de manier waarop ze eten en hoe ze lopen. En ja het is natuurlijk ook HET symbool van OnsDoen-Afrika ;-)
We lunchen op een schitterend plekje met wederom mooi uitzicht over de vlakte. En dan zien wij er nog maar een klein stukje van, kun je nagaan hoe groot dit park is.
In de middag treffen we weer een enorme groep Wildebeesten en Zebra’s ,deze groep is zowaar NOG groter als die van vanochtend. De kudde loopt alle kanten op (o.a. van en naar een waterpoel om te drinken) en al gauw staan we er midden in. Geweldig, je komt ogen en oren tekort! En dan duikt daar ineens weer een leeuwin op uit het hoge gras. Het zal toch niet dat we weer een kill mee gaan maken!? We blijven net zolang wachten tot de leeuwin weer tevoorschijn komt, maar helaas mist ze haar vangst en verdwijnt weer in het gras. We houden het voor gezien en vervolgen onze weg. Aan het einde van de middag brengen we nog een bezoek aan het visitorscenter waar we veel informatie te lezen krijgen over de Serengeti. Zoals het ontstaan van de Serengeti, de flora & fauna en waarom de wildebeesten migreren. In de jaren 60 waren deze wildebeesten bijna uitgestorven door een virus, welke veroorzaakt werd door het ‘normale vee’ van de Masai.
Terug op (dezelfde) camping gaan we meteen weer even douchen en schuiven vervolgens weer aan een gedekte tafel in de kooi. Als avondeten krijgen we (op verzoek van Devid,die wilde het graag eens proeven) een gerecht met Green Bananas erin voorgeschoteld. Een echt Swahilisch gerecht. Uit goed fatsoen nemen we allemaal iets van het gerecht, maar lekker is het (helaas) niet. Geen aanrader dus... Sorry Mozes en bedankt Devid!! ;-)
Ook deze avond liggen we er vroeg in en ook net als gisteravond kan John het weer nie laten een grapje met de Italianen uit te halen. Op de campsite liggen diverse skelettenkoppen, waaronder 1 van een Buffel. Dit skelet legt John voor de tent van de Italianen, in de hoop dat ze zich natuurlijk weer een rotje schrikken als ze uit de tent komen. Als wij net in de tent liggen horen we Devid ineens een opmerking maken over ‘iets’ dat voor de tent ligt. Hij scheen nl met zijn zaklamp en zag een schaduw van iets groots voor de tent. Hij opent de tent en slaakt een kreet van schrik, hahahaha, de grap is weer gelukt en weer komen we niet meer bij van het lachen...

Serengeti – Ngorongoro (Tanzania) 06-06-2012

Vannacht hebben we weer volop genoten van alle geluiden van de hyena’s en leeuwen, dit keer leken er wel meer leeuwen te zijn en ook leek het geluid nog dichterbij, hoe spannend!! Vandaag moeten we nog vroeger op, 05.30u, maar voor een goed doel. We gaan namelijk nog een ‘morning gamedrive’ doen voordat we de Serengeti gaan verlaten. We krijgen alleen een kopje thee/koffie met wat nootjes, waarvan ik (Wen) er een aantal in een zakje meeneem voor onderweg. Het duurt namelijk nog wel even voordat we terug zijn op de camping voor de brunch. Het is nog donker als we vertrekken maar het wordt al snel licht. Als eerste zien we 2 struisvogels, waarvan het mannetje driftig achter het vrouwtje aanrent. Wat zullen ze van plan zijn!? Ja hoor, op een gegeven moment heeft het vrouwtje ook wel zin (denken wij, of ze is het rennen zat!?) en gaat er bij liggen. Het mannetje weet niet hoe snel hij er boven op moet duiken. Hij wappert hierbij flink met zijn veren en binnen ‘no time’ is het al weer gebeurd, ze staan op en gaan allebei een andere kant op!? Gezellig...!? Na dit ‘liefdestafereel’ zien we niet veel later 2 hyena’s door het hoge gras rennen richting een groep hyena’s die even verderop op de weg zitten/lopen. We parkeren de auto en genieten een tijd van deze grappig uitziende beesten. We rijden verder en onze Italiaanse vrienden willen nu toch wel eens SIMBA zien. Simba is Swahilisch voor leeuw en die hebben we nog niet gezien in de Serengeti. We hebben alleen nog maar leeuwinnen gezien. We zien een kudde olifanten op de weg met een heleboel jonge olifanten. Als we te dichtbij komen begint 1 van de olifanten flink met haar oren te klapperen en ze doet een paar stappen naar de auto die voor ons staat. Dit hebben wij eerder meegemaakt in Zuid-Afrika en met een ‘kwaaie’ olifanten moet je niet spotten. Cosmos zegt dat we stil moeten zijn en dat helpt. De olifant blijft een paar minuten staan maar gaat dan toch verder met grazen. Het duurt even voordat ze helemaal van de weg is en wij ons weg kunnen vervolgen. Als we een partij enorme rotsen passeren spot Matteo twee leeuwinnen in het hoge gras die richting de rotsen lopen. Het zijn waarschijnlijk moeder en pup want 1 van hen is kleiner en kijkt ondeugend. Helaas geen simba maar wel weer mooi om te zien. Rond 10.30u zijn we weer terug op de camping waar wederom in de kooi een keurig gedekte tafel staat. Onze tent en die van de Italianen heeft Mozes al netjes ingepakt. Terwijl wij genieten van heerlijke brunch pakken Mozes en Cosmos de auto in. Als alles is ingepakt vertrekken we richting de Ngorongoro krater. We nemen een andere weg terug. We passeren weer de enorme migratie van Wildebeesten en Zebra’s die zich lopen te verdringen bij een waterpoel. In die waterpoel ligt een krokodil. We blijven een tijdje kijken hoe dit afloopt en we zien de krokodil 3x een poging doen om een Wildebeest te grijpen maar hij mist steeds zijn prooi. We rijden verder en we rijden langs drie verschillende bomen waarin in alle drie een leeuwin ligt te luieren. Dat is een vreemd gezicht want wij waren in de veronderstelling dat aleen luipaarden in bomen lagen. Even verderop in een andere boom liggen dan ook twee luipaarden. Weer 2 in 1 boom! Sorry, Linda en Paul, we kunnen er niets aan doen...
Precies om 15.00u arriveren we bij de uitgang van de Serengeti waar Cosmos een aantal papieren moet laten zien. Na deze formaliteiten rijden we verder naar de daadwerkelijke Gate. Hier maken we nog even een foto. Als we net klaar zijn en terug in de Landcruiser stappen worden we overvallen door een kleine Tornado/windhoos. Gauw schuiven we alle ramen dicht. Matteo zou Matteo niet zijn want hij heeft hiervan weer prachtige foto’s gemaakt. We rijden verder richting de krater. Het is vandaag een heldere dag en de vergezichten zijn prachtig. Aan het eind van de middag arriveren we op campsite Simba B waar we snel de tent opzetten en onder een warme douche kruipen. Het is hier namelijk best fris boven op de kraterrim en na twee dagen een koude douche is dit een verademing. De zonsondergang is prachtig op deze locatie waar we natuurlijk samen mee op de foto gaan. We eten weer in een kooi en krijgen we voor het slapen gaan een tip van Cosmos, zet je schoenen niet buiten je tent voor het slapen gaan anders gaan de Hyena’s ermee van door?!! Ik maak de opmerking dus morgen gaan we in de krater Hyena’s zien op sportschoenen. Het schijnt dat Hyena’s de geur van schoenen lekker vinden. Het zal wel...

Ngorongoro – Arusha (Tanzania) 07-06-2012

Pff wat een koude nacht. Ik had gelukkig mijn thermo-ondergoed mee, maar John was dat vergeten en lag met kleren en al aan in bed, zo koud was het. Na een snel ontbijt starten we om 6.45 aan de afdaling naar de krater. Het is vandaag wederom een prachtige dag en het uitzicht op de krater is enorm mooi. Eenmaal in de krater zien we meteen al veel wildebeesten, Zebra’s en een hyena. We rijden een mooi rondje en zien nog meer wildebeesten, zebra’s, aardvarkens (pumba’s), hyena’s en buffels. Nog steeds willen we heel graag Simba zien en niet veel later worden we dan, na dagen zoeken, eindelijk beloond. Naast een bosje langs de kant van de weg liggen 3 leeuwinnen en 2 leeuwen ‘uit te buiken’. We parkeren de auto echt pal naast de leeuwen en weten niet hoeveel foto’s we moeten maken. De leeuwinnen zijn beter te zien dan de leeuwen, maar gelukkig gaat een van de leeuwen een ander plekje opzoeken waardoor we ook hem erg goed kunnen zien. De jongens zijn door het dolle heen, ze hebben eindelijk hun Simba op de foto. We blijven nog een hele tijd genieten van de leeuwen, maar moeten dan toch helaas weer door. Je mag namelijk maar 6 uur in de krater vertoeven en we hebben nog lang niet alles gezien, dus we hebben een beetje haast. We passeren nog een groot meer met duizenden flamingo’s, het meer ziet er roze van. Ook passeren we een poel vol met hippo’s. Dit keer hebben we wel ‘de gaap’ te pakken... en een grote groep buffels. In de verte, net even voorbij deze groep, zien we 2 neushoorns lopen. Zo! de ‘big five’ voor onze Italianen is compleet. Er staan veel auto’s bij deze groep buffels te kijken, want het schijnt dat er een groep leeuwinnen in het gras op de loer ligt... Ik zie uiteindelijk een leeuwin even op staan en niet veel verder weer gaan liggen, maar verder gebeurt er weinig. We zijn al een beetje verwend en hebben eigenlijk geen zin om op een eventuele kill te wachten en willen graag door. Dat is een goede keuze want nadat we een groep olifanten zijn gepasseerd (waarvan 1 van de olifanten een vijfde been had... hij was vast opgewonden want dat wat hij onder zijn buik had hangen was bijna net zo groot als zijn poten... ;-))zien we weer een groep auto’s langs de kant van de weg stil staan. Onze chauffeur wil eigenlijk een andere kant op, maar gaat op aandringen van ons toch richting de groep auto’s. En wat blijkt!? Er loopt een Cheetah door het gras en niet veel verderop staat een neushoorn! Maar goed dat Kosmos naar ons heeft geluisterd, want anders waren we dit mooi misgelopen. Helaas moeten we nu toch echt een beetje vaart maken, willen we nog op tijd uit de krater zijn. Heel jammer dat je maar zo kort in de krater mag zijn, want het is werkelijk een schitterend gebied! De rit terug gaat stijl omhoog de rim op. Terwijl de Landcruiser hard moet werken om naar boven te komen, genieten wij van de mooie vergezichten. Rond het middaguur zijn we terug op de camping waar we onze lunchpakketjes nuttigen en dan snel de auto weer in gaan, want we hebben nog een lange terugweg te gaan naar Arusha. Eenmaal in Arusha worden de jongens als eerste afgezet bij hun hotel. Wij spreken af dat zij naar onze camping komen om gezamenlijk nog een afscheidsborreltje te drinken. Als alle spullen zijn uitgeladen mogen wij weer in de auto van de ‘schumacher’ chauffeur die we op de heenweg ook hadden, hij brengt ons terug naar de camping. Gelukkig is het erg druk in Arusha en kan onze schumacher niet zo hard rijden... Op de camping staat onze auto keurig op ons te wachten en nadat we alles weer hebben opgeruimd, gedoucht en gegeten arriveren onze Italiaanse vrienden. Zij bewonderen eerst uitgebreid onze auto en gaan dan richting bar. Daar drinken we nog even gezellig een drankje, maar maken het niet te laat. Wij willen morgen richting Kenia en de jongens hebben nog een korte Safari in Mt. Kilimanjaro NP voor de boeg.

Arusha (Tanzania) – Nairobi (Kenia) 08-06-2012

Na een aantal dagen vroeg op slapen we voor “Onsdoen” maar weer es uit. We doen lekker ontspannen ontbijt en pakken de boel in. Vandaag rijden we naar Kenia. Vanaf Arusha zitten we zo bij grens. De grensformaliteiten gaan voorspoedig alleen moeten we hier, net zoals in Tanzania, een soort van wegenbelasting betalen (40$) en allebei een visum voor 50$ pp. Die Oost-Afrikanen weten wel hoe ze toeristen uit moeten melken! We zouden eerst een camping aan doen net over de grens maar omdat alles zo lekker soepel en vlot verloopt besluiten we door te rijden maar The Jungle Junction in Nairobi. Het ging dus lekker soepel en vlot tot aan de stadsgrens van Nairobi. Zoals elke Afrikaanse grote stad, met uitzondering Kaapstad, is dit weer zo’n stad waar je liever niet wilt rijden. Wat een ellende! Geen 1 kruispunt is geregeld met verkeerslichten en of voorrangsborden en niemand geeft elkaar de ruimte. Het is hier ieder voor zich en de sterkste wint. Aan het eind van de middag komen we uiteindelijk aan bij The jungle Junction. We pinnen nog snel wat geld even verderop in de straat. Als we het erf oprijden van The Jungle Junction is onze eerste indruk, waar zijn we nu weer beland?! Het staat vol met Overland voertuigen en motoren. Wij kunnen nog net een plekje vinden naast een Nederlandse Landcruiser. Wendy heeft hoge nood dus die zoekt direct het toilet op. Terwijl ik sta te kletsen met de receptionist, Duncan, word ik begroet door twee Nederlandse stellen, Daan en Cynthia & Joris en Marthe. Ze zaten net op het internet onze website te lezen vertellen ze. Nou dat is toevallig! We staan een tijdje te kletsen en wisselen een aantal reis avonturen met elkaar. Het mooie en ook wel bizarre is, is dat Daan, Cynthia, Joris en Marthe ook uit Amsterdam komen!? In de avond kijken we gezamelijk, onder het genot van een drankje en colaatje, naar de opening van Euro 2012. Later in de avond arriveert er een Oostenrijks stel, Alex en Linda, in een Landrover Defender. Zo loopt de camping/hostel aardig vol met overlanders.

Nairobi (Kenia) 09-06-2012

Bij The Jungle Junction kun je tegen vergoeding je auto stallen voor een langere periode en op een later tijdstip je reis vervolgen. Dat doen dus blijkbaar een hoop overlanders want het erf staat hier vol met voertuigen. Wat ook erg handig is, is dat je hier indien nodig kunt klussen aan je auto. Chris de eigenaar heeft een zeer professionele garage. Als je zelf geen zin hebt en je het liever aan een professional overlaat kan dat hier ook, weliswaar tegen betaling natuurlijk. Wij moeten weer een 10.000km beurt en dat doe ik dit keer maar zelf. Ik heb er nu in NL, Cameroen en Zuid-Afrika bij gestaan, dus dat moet mij nu wel zelf lukken. De nieuwe olie kunnen we hier bij The Jungle Junction kopen dus daar hoeven wij niet voor uit. Terwijl ik na het ontbijt de 10.000km beurt doe is Wendy druk aan het Skypen met het thuisfront en een Facebook account aan het activeren. De was hebben we hier ook maar weer eens uitbesteed want The Jungle Junction heeft een “echte” wasmachine staan en dat scheelt Wendy een hoop handwas. Het Nederlands elftal speelt vanavond tegen Denemarken en de Nederlandse Ambassade heeft op hun website alle Nederlanders in Nairobi uitgenodigd om dit gezamelijk te komen kijken in een Tapasbar in The Village Market. Wij zijn dus samen met Daan, Cynthia, Joris, Marthe, Linda en Alex ’s avonds met twee taxi’s naar de Tapasbar gegaan. Het was nog zo’n 20 minuten rijden vanaf The Jungle Junction en we krijgen tijdens deze rit een heel ander Nairobi te zien!? The Village Market ligt in een van de betere wijken van Nairobi. We passeren gigantische huizen, het lijkt wel de Beverly Hills van Nairobi. The Village Market is een commercieel centrum waar allemaal dure merken zijn gevestigd. De Tapasbar is al aardig gevuld met allemaal Oranjefans maar ook uit Duitsland. Die spelen later op de avond. We krijgen een tafeltje toegewezen en bestellen wat te drinken en BITTERBALLEN!!!! Jaaaaaa, echte bitterballen!!!! Net voor de wedstrijd krijgt eerst de ene helft van onze groep zijn hoofdgerecht geserveerd en een halfuurtje later de andere helft. Helaas verliezen we de wedstrijd met 1-0 dus er was niet echt een feeststemming. Na de wedstrijd nemen we dan ook direct de taxi terug naar de Jungle Junction. Dit keer heeft de taxichauffeur haast en heeft zijn auto ook nog eens afwijking naar rechts. Hij moet elke keer bijsturen en zijn stuur staat ook nog eens niet recht. Ik zit voorin, dus ik kan elk moment ingrijpen als dat moet, maar kennelijk ervaren ze achterin toch meer angst en vraagt Daan aan de chauffeur of hij langzamer wil gaan rijden. De taxichauffeur had blijkbaar niet goed begrepen waar we naar toe moesten en brengt ons eerst naar een supermarkt genaamd The Junction ipv naar onze camping. Gelukkig is deze supermarkt om de hoek van The Jungle Junction en zijn we niet al te ver omgereden. Zo zie je maar weer hoe de Afrikaanse communicatie werkt... We komen gelukkig heelhuids aan en gaan gelijk maar naar bed. Wat een afgang van het NL elftal!!!

Nairobi (Kenia) 10-06-2012

Vandaag een echte zondag gehouden, lekker niets doen dus! We hangen bij de auto, surfen wat op het internet op zoek naar informatie over de Gorilla trekking die we graag willen doen in Uganda en ’s avonds kijkt John binnen in het hostel naar het voetbal en ‘skype’ ik even met thuis.

Nairobi (Kenia) 11-06-2012

In de ochtend doen we wat boodschappen bij de dichtsbijzijnde supermarkt, zo’n 20 minuten lopen vanaf de camping en zijn hier zo’n beetje de hele ochtend zoet mee. In de middag doen we niet veel, hangen weer wat bij de auto en gaan verder met het maken van plannen voor naar Uganda. In de avond kijken we weer voetbal en skypen nog weer wat met thuis.

Nairobi - Naivasha (Kenia) 12-06-2012

In eerste instantie wilden we hier nog tot en met woensdag blijven i.v.m. Nederland die woensdag tegen Duitsland moet spelen, maar na het ontbijt besluiten we toch door te rijden naar Lake Naivasha. Het is wel erg druk nu met gasten in het hostel en we hebben het wel een beetje gezien hier. We nemen afscheid van al onze NL en buitenlandse mede-overlanders en gaan op pad. Als we net van de camping af zijn worden we (natuurlijk weer) gestopt door de politie. De politieman begroet ons en wijst dan naar de papieren die wij voorin ons raam hebben geplakt. Is dat jullie verzekeringsbewijs vraagt hij. Waarop wij in koor ‘ja’ antwoorden. Vervolgens vraagt hij of wij man en vrouw zijn en ook dat bevestigen wij. Hebben jullie kinderen? Als wij daarop antwoorden dat wij er 2 hebben en dat wij die thuis hebben gelaten voor 1 jaar reageert hij niet eens echt verbaasd. Blijven toch rare gasten die Afrikanen, je kunt ze van alles wijs maken. Na getankt te hebben zitten we zo op de (snel)weg naar Naivasha. Daar komen we bijna in botsing met een Matatu-busje, die ons met inhalen flink afsnijd. Alhoewel het een driebaansweg is, weet hij ons zo af te snijden dat we bijna tegen een vrachtwagen, die op de linkerbaan rijdt, aan knallen. Wat een L*L! Het scheelde maar weinig of wij zaten tussen het busje en de vrachtwagen geklemd. John trekt zo’n beetje wit weg en ik weet niet hoe hard ik op de toeter moet drukken. De rit naar het lake is niet zo ver en rond het middaguur arriveren we op de camping. Daar zien we dat we het busje toch iets geraakt hebben met onze rechter voorkant. Daar zit nl een verse veeg lak op de (stalen) bumper. Wij hebben het niet gevoeld, eigen schuld dikke bult! Aan de receptioniste vragen we of ze hier voetbal uitzenden en dat is het geval. Op een groot scherm nog wel, dus boeken we gelijk 2 nachten. In de middag vervangt John de voor- en achterasolie. Ook controleert hij nog de wiellagers, waarbij hij helaas wat speling voelt in de wiellager rechtsvoor. Deze moet worden afgesteld, maar dat is een klusje voor morgen. ’s Avonds kijken we Griekenland-Tjechie in de bar van de camping.

Naivasha (Kenia) 13-06-2012

Terwijl ik de afwas doe, wat handdoeken was en een poging doe om ons blog bij te werken, verhelpt John de speling van de wiellager. Het gaat allemaal goed, maar toch belt John voor de zekerheid even met Simon van onze garage Elephant off Road voor wat hulp en uitleg. John verwisselt ook nog de achterbanden met de reservebanden en smeert alle koppelingen weer even met de vetspuit. Zo zijn we lekker de hele dag met zijn tweetjes aan en rond de auto aan het rommelen. Aan het eind van de middag komen daar ineens Joris & Marthe aan gefietst. Zij staan op een camping naast de onze en hadden onze auto zien staan en komen even buurten. We spreken af dat zij vanavond naar de bar van onze camping komen om gezamenlijk de voetbalwedstrijd NL-Duitsland te kijken, wel zo gezellig. We hebben op tijd gegeten en gedoucht en zitten ruim voor zevenen klaar voor het voetbal. Goed dat we zo vroeg zijn, want nu konden we nog een goede plek voor het grote scherm uitzoeken.
Halverwege de 1^e helft van de Denemarken-Portugal arriveren Joris & Marthe, het was toch nog best een stuk lopen vanaf hun camping en ze zijn daarom iets later. Het wordt steeds drukker in de bar en ook komen er nog meer Nederlanders binnen. Een heel koppeltje ‘bloemenboeren’ die hier veel zitten (want ja, de bloemen uit Aalsmeer komen o.a. hier vandaan..), komt ook de wedstrijd kijken. De avond begon goed met een hapje van het huis en ‘op zich’ was het een gezellige avond, alleen een beetje jammer van de uitslag, maar daar hebben we het maar niet meer over...

Naivasha – Lake Baringo (Kenia) 14-06-2012

Ondanks de nederlaag van gisteravond hebben we heerlijk geslapen en na het ontbijt besluiten we richting het plaatsje Eldoret te rijden. We willen graag om Lake Naivasha heen rijden en dat is een goede keuze. We rijden een mooie off-road route door een schitterend gebied. Onderweg zien we veel zebra’s, 3 buffels en een groep elands, gratis en voor niets... Eenmaal weer terug op de snelweg beslissen we toch om (nog) niet richting Eldoret te gaan, maar om eerst naar een ander lake te rijden, Lake Baringo. Wederom een goede keuze, want ook dit is een mooie route waarbij we de evenaar passeren. Vroeg in de middag arriveren we op Robert’s Camp, dat aan het Lake ligt en waar veel krokodillen en nijlpaarden moeten zitten, we zullen zien...

Lake Baringo - Kitale (Kenia) 15-06-2012

Vannacht werden we rond middernacht opgeschrikt door harde brullen vlakbij onze auto. We zaten meteen rechtop in bed om naar buiten te kijken en wat bleek! Er liepen 2 nijlpaarden langs en stonden op het moment dat wij naar buiten keken vlakbij de auto te grazen. Echt een machtig gezicht, 2 van die enorme beesten zo vlak bij... Dit is geen dierentuin maar ‘real life’. We horen deze giganten nog lang grazen en brullen, maar vallen dan toch in slaap. Wat een beleving!!
In de ochtend besluiten we richting Eldoret te rijden door de Rift Vallei. Rond 9 uur zitten we in de auto. De route is prachtig. Het is alleen een beetje dampig waardoor de vergezichten minder mooi zijn. Als we een tijdje flink berg afwaarts rijden waarbij er af en toe flink bij geremd moet worden hebben we ineens minder remkracht. Waarschijnlijk zijn de remmen oververhit geraakt. We remmen wat meer op de motor en gelukkig gaan we vanaf dat moment niet meer zo steil naar beneden. De rijwind koelt de remmen en we hebben gelukkig snel weer normale remkracht. Als we in een dorp vervolgens over een verkeersdrempel rijden horen we bij het optrekken een raar geluid, alsof er iets loszit. Bij de eerste de beste parkeerplek controleren we alles onder de auto. Alle remblokjes zitten nog op hun plaats?! We controleren het oliepeil in de achteras, versnellingsbak en tussenbak. Alles is op peil?! We controleren voor de zekerheid ook nog de wiellagers maar vinden niets vreemds?! Zo zijn we zo’n 1,5 uur zoet. We rijden dan toch maar door naar Eldoret. Het geluid horen we wanneer we de koppeling versneld op laten komen waardoor de auto iets gaat schudden. We horen het niet altijd als we dit doen?! Heel vreemd. In Eldoret doet Wendy nog een paar boodschappen. Terwijl Wendy aan het winkelen is sta ik te wachten op een parkeerplek. Als er eindelijk iemand weggaat probeer ik achteruit in te parkeren. Ik rijd stapvoets scherp linksachteruit en voel dat de auto blokkeert, als of er iets achter de wielen ligt. Ik vraag de man, die het parkeren bij de supermarkt regelt, of er wat achter mijn wielen ligt. Hij zegt dat er niets ligt?! Dit is niet goed dus rijd ik weer vooruit en kijk onder de auto wat eraan scheelt. Ik zie niets vreemd dus stap ik weer in en probeer nogmaals achteruit in te parkeren. Weer voel ik dat de auto blokkeert. Ik rijd weer vooruit en op dat moment is Wendy al klaar met boodschappen doen. We besluiten hier maar even een garage op te zoeken, misschien dat zij weten wat er aan de hand is. We zoeken in de Garmin de dichtsbijzijnde garage op en rijden die kant op. De garage ligt zo’n 10km buiten Eldoret. Wat ons opvalt tijdens onze rit naar de garage, is dat het vreemde geluid wat we eerder hoorden, weg is?! Als we aankomen bij de garage blijkt dit meer een sloperij te zijn dan een garage. We besluiten door te rijden naar Kipale om daar op zoek te gaan naar een camping. Kipale is nog zo’n 70km rijden en de gehele rit daar naar toe horen we het vreemde geluid niet meer. Heel raar!? In Kipale rijden we naar een camping die in de Garmin staat aangegeven. Als we op de aangewezen plek zijn blijkt deze camping niet meer te bestaan. Gelukkig heeft Wendy een bord zien staan van Karibuni Lodge en Camping. We rijden terug naar het bord en rijden de aangewezen weg in. Helaas houdt het op met de wegwijzering dus vragen we enkele locals waar Karibuni Lodge en Camping zit. We worden door een aardige, wat oudere man, de weg gewezen. Gelukkig zijn we vlakbij want anders is het wel een beetje sneu voor deze man die zo vriendelijk is voor onze auto uit te lopen (we hebben geen plek in de auto) om de camping aan te wijzen . Karibuni Lodge heeft een prachtig veld om op te kamperen. Op dit veld grazen ook een koe en een paar geiten. We worden welkom geheten door Theresia de eigenaresse en we mogen staan waar we willen. We zoeken een vlak stuk terrein op en voordat we de tent openklappen controleren we samen alles onder de auto. Wederom zien we niets vreemds. We proberen het achteruit rijden met een scherpe bocht en nu blokkeert er niets?! Heel raar, maar wel iets om in de gaten te houden. Terwijl ik de tent openklap heeft Wendy de laptop aangezet en komt ze erachter dat er gratis WIFI is. Dat komt goed uit want dan kunnen we onze webmaster Dave even mailen. Onze webhost, One.com, heeft onze website uit de lucht gehaald omdat deze zou zijn gehackt?! Hopelijk kan Dave dit probleem binnen enkele dagen op lossen want het wordt wel weer tijd om een nieuw verhaal met bijbehorende foto’s te plaatsen...

Kitale (Kenia) 16-06-2012

Het is hier zo’n heerlijke plek dat we besluiten nog maar een dagje te blijven voordat we naar Uganda rijden. Joris en Marthe waren zo vriendelijk geweest om ons gisteren per sms te informeren over de weg rondom Mt. Elgon, richting Uganda. De grensovergang bij Malaba, de doorgaande weg richting Uganda, zou erg druk zijn met vrachtverkeer die de grensovergang blokkeert en de route om Mt. Elgon moet een erg mooie route zijn. De weg rondom Mt Elgon is, zoals op vele websites te lezen is, een uitdaging in het regenseizoen. Aangezien wij er nu zijn, aan het eind van het regenseizoen, is het handig om van te voren te weten hoe de conditie van de weg is. Marthe en Joris hebben deze route gisteren gereden en volgens hen is het te doen. Aan Keniaanse zijde is de weg redelijk. Aan de Oegandese zijde is het slechter en zitten er diepen geulen in de weg (karrespoor). Joris en Marthe hadden de mazzel dat het ruim 3 dagen niet geregend heeft waardoor de weg minder slipperig was. Wij waren van plan deze route morgen te gaan rijden maar het weer is vandaag omgeslagen. Het heeft hier in Kitale bijna de gehele dag geregend en dat voorspelt niet veel goeds voor de weg rondom Mt. Elgon. We zoeken het internet af om nog wat foto’s te bekijken van deze weg en ook vragen we de eigenaresse van de camping naar de conditie van de weg. Zij geeft aan dat deze erg slecht is en dat eerdere gasten van haar daar een aantal dagen geleden nog vast waren komen te staan. Ook zegt zij dat de drukte met vrachtverkeer bij die andere grensovergang wel meevalt. Tja, wat is wijsheid he! We besluiten dat we toch maar de grensovergang bij Malaba gaan nemen. Onze auto vertoonde gisteren vreemde geluiden en we willen niet het risico nemen om stil te komen staan op een modderige weg. In de middag werken we beide aan ons blog want daarmee liepen we alweer 12 dagen achter...

Kitale (Kenia) – Jinja (Uganda) 17-06-2012

We staan vroegop zodat we vroeg bij de grensovergang zullen zijn. We tanken in Kitale al onze Keniaanse Shillings op. Naarmate we dichterbij de grens komen des te meer trucks er langs de kant van de weg staan. We kunnen doorrijden tot aan de grens. Daar komen, zoals gewoonlijk, weer een boel mannetjes ons van alles aanbieden. Het uitstempelen gaat soepeltjes. We rijden vervolgens door naar de grens van Oeganda. Hier gaat het ook soepeltjes. Even een formuliertje invullen, onze vingerafdrukken worden digitaal afgenomen en we worden op de foto gezet. Dan nog even 50$ pp aftikken voor het visum en we kunnen door naar de Douane. Zoals elk Oost-Afrikaans land hebben ze hier ook de wegenbelasting uitgevonden. Buitenlandse voertuigen die langer dan een week in Oeganda zullen zijn moeten 50.000 Oeganda Shilling betalen, dat is ongeveer 19,5 euro. Het mooie hiervan is, is dat de douane geen buitenlandse valuta accepteert?! Ik moet eerst geld wisselen of geld pinnen bij de bank en ook betalen bij die bank. Met het betalingsbewijs mag ik met eigen auto Oeganda in?! De douanebeambte zegt dat de bank hier om de hoek zit?! Het is wat omslachtig, om te betalen bij een bank, maar zo voorkom je wel dat er geld in iemands achterzak verdwijnt. Er is een jongen die mij wel de weg wil wijzen. Die verwacht natuurlijk een fooitje. Het was nog puur zo’n wandeling en zonder die jongen zou ik het bankfiliaal nooit hebben gevonden. Er is gelukkig een visa pinautomaat bij de bank. Binnen in de bank laat ik het formulier zien dat ik van de douane heb mee gekregen en ik leg daar 50.000 Shilling bij. De bankmedewerker zegt dat er nog eens 2000 Shilling transactie kosten bij komt . Het zal eens niet zo zijn!? Voor die 0,75 eurocent ga ik niet moeillijk lopen doen, dus ik betaal en ik krijg netjes een betalingsbewijs. Met het betalingsbewijs meld ik mij weer , dik 45 min later, bij de Douanebeambte die vervolgens ons Carnet stempelt en ons een goede reis wenst. Ik geef de jongen een fooitje voor zijn hulp en we rijden Oeganda binnen. De wegen zijn goed en waar het minder is wordt er flink aan de weg gewerkt. Tegen 15.00u arriveren we in Jinja. We rijden vervolgens naar de camping Nile River Explorers net buiten Jinja. De naam zegt het al. Deze camping ligt aan de Nijl en hiervandaan kun je diverse aktiviteiten boeken, zoals raften, kyaken of een rit met een jet speedboat... Het regent enorm als we aankomen maar het duurt niet lang of het klaart weer op en is het stralend mooi weer. Geen wonder dat alles hier zo mooi groen en kleurrijk is! We zetten de tent op, doen een drankje aan de bar en proberen het internet uit. Helaas zit half backpackend Jinja op het internet waardoor de verbinding uitermate slecht is. Wendy gaat vroeg naar bed en ik blijf trouw op want ik had nog een kleine hoop dat Oranje zou winnen de laatste poule wedstrijd...

Jinja (Uganda) 18-06-2012

Vandaag rommelen we beide wat in en aan de auto. Wendy doet een wasje en ik controleer nogmaals alles onder de auto. Het vreemde (metalen) geluid hebben we gisteren helemaal niet meer gehoord en alles onder de auto ziet er normaal uit?! Na mijn inspectie onder de auto informeer ik bij de receptie wat raften kost. 125$ pp!! Nou laat dat maar zitten. We zijn van plan om bij de Victoria Watervallen op de Zambezi te gaan raften en die is veel spectaculairder. Tijdens onze lunch in het restaurant zijn er nagenoeg geen mensen die gebruik maken van het WIFI netwerk dus is de verbinding vele malen beter. We plaatsen gelijk maar even een nieuw blog en foto’s. In de middag raken we aan de praat met twee Zuid-Afrikaanse jongens die vanuit Cairo naar Kaapstad fietsen!? Later voegen zich een Australier en Engelsman bij het gezelschap. De Engelsman, Jerry, heeft 2 dagen terug de Gorillatrekking gedaan. Hij heeft hele mooie foto’s op zijn camera staan en ook wat filmpjes. Op 1 van die filmpjes is te zien dat de Zilverrug een schijnaanval doet richting hem. Dat zag er gevaarlijk uit! Als wij Jerry vertellen dat we morgen naar Kampala gaan, om een vergunning te halen voor een Gorillatrekking, geeft hij ons een folder van de touroperator waarmee hij de trekking heeft gedaan. Deze zou voor ons ook enkel de vergunningen kunnen regelen tegen een kleine vergoeding. Volgens Jerry is het lastiger om zelf naar het kantoor van Uganda wildlife Asociation te gaan.

Jinja – Kampala (Uganda) 19-06-2012

In de ochtend stuurt Wendy een mailtje naar de touroperator die Jerry ons had aanbevolen en binnen enkele minuten reageert deze touroperator, Joseph. Hij kan en wil voor ons de Gorillapermits regelen tegen een kleine vergoeding. Er is nog plek voor aanstaande vrijdag of zaterdag. Vrijdag is een beetje kort dag dus besluiten we voor zaterdag te gaan. We laten Joseph de permits regelen en we spreken af dat we aan het einde van de middag in Kampala zijn bij de camping Red Chilli en hem daar ontmoeten om de permits in ontvangst te nemen. We pakken de boel in en vetrekken richting Kampala. Voordat we naar Kampala rijden wilden we eerst nog de watervallen gaan bewonderen, hier zo’n 500m van de camping vandaan, maar als we uit de poort linksaf slaan worden we tegen gehouden door een beveiliger met een AK47. Hij vraagt waar we naar toe willen rijden. Als we hem zeggen dat we de watervallen willen zien krijgen we te horen dat deze er niet meer zijn vanwege de dam die verderop in de Nijl is gezet. We keren en rijden vervolgens richting “The source of the Nile”. De plaats Jinja ligt aan het Victoria Lake en aan het begin van de Nijl. De Nijl wordt o.a. gevoed door het Victoria Lake. Op het punt waar de eerste Europeaan de oorsprong van de Nijl heeft ontdekt maken we een paar foto’s en rijden dan door naar Kampala. Naarmate we dichterbij Kampala komen, hoe drukker het wordt met het verkeer. In Kampala is het weer, zoals in elke Afrikaanse stad, een gekkenhuis. Onze eerste stop is bij de Shoprite waar Wendy weer voor een weeshuis aan boodschappen haalt. Ik doe nog een poging een lokale simkaart aan te schaffen maar dat heeft hier nogal wat voeten in aarde, dus laat ik het er maar bij. We rijden vervolgens naar de camping Red Chilli. We hebben voor deze camping gekozen, omdat we van Marthe & Joris hadden vernomen dat het personeel van de andere camping in de stad nogal onvriendelijk is?! Bij Red Chilli kunnen we op een riante binnenplaats kamperen. We zetten de tent op en checken even snel onze e-mail met het gratis WIFI hier. Helaas is de verbinding weer erg slecht vanwege de vele gebruikers. We kunnen net aan onze mail binnen trekken en er een paar verzenden. Joseph heeft onze Gorillatrekking Permits geregeld en komt deze rond 17.00u brengen bij Red Chilli. Dat is nog eens een service, maar dat mag ook wel voor 50$ extra.. .
Als we de menukaart zien, en op aanraden van Pascale ?, besluiten we hier vanavond pizza te eten. Zoals afgesproken staat Joseph rond 17.00u bij onze auto. We krijgen onze permits en een folder met de reglementen. We praten nog een tjdje met Joseph over wat we nog allemaal nog meer kunnen doen in Oeganda en waar we het beste kunnen overnachten in de buurt van Bwindi NP. Hij geeft behoorlijk wat leuke en goede tips. In de avond eten we een overheerlijke pizza voor weinig. Naast ons is een Overlandtruck gaan staan. Een van de passagiers, Dave, een Canadees, is geinteresseerd in onze reis. We staan een tijdje te kletsen en na afloop krijgen we zijn e-mail en huisadres. Als we ooit van plan zijn om naar de Niagara Watervallen te gaan kunnen we bij hem voor weinig een chalet huren.... Nou daar gaan we zeker nog eens gebruik van maken!!

Kampala – Bunyoni(Uganda) 20-06-2012

Omdat we zaterdag op Gorillatrekking gaan hebben we besloten om vandaag al een flink stuk in de richting van Bwindi NP te rijden. We hebben de waypoints van een camping in de plaats Mbarara. We vertrekken vroeg. Het is wederom een gekkenhuis in Kampala en die taxibusjes rijden als bezetenen hier. Ze rijden op de verkeerde weghelft en seinen dan met hun grote licht dat wij even aan de kant moeten. Het moet niet gekker worden! Zo komen we een heel aantal van deze kamikaze chauffeurs tegen. Eenmaal buiten de stad gaat het voorspoedig. De weg is op sommige delen erg slecht maar daar wordt aan gewerkt. Als we tegen het middaguur al in de plaats Mbarara zijn, besluiten we door te rijden naar Kabale. Dan hebben we morgen een relaxdagje en hoeven we niet veel verder te rijden. Zo’n 40km voor Kabale gaan we de bergen in. We slingeren door een prachtige omgeving. We hebben de waypoints van camping Overland Bunyoni Resort ingetikt. Als we daar aankomen is er geen woord van gelogen wat andere reizigers hierover hadden gezegd. We staan op een grasveld waar menig golfbaan nog een puntje aan kan zuigen en we hebben een prachtig uitzicht over het Lake Buynonyi. Hier kunnen we wel een dagje lekker niets doen...

Bunyoni (Uganda) 21-06-2012

Een dagje heerlijk relaxen op een schitterende plek. We doen ons ontbijt op “The Green” (zie foto), we doen onze lunch in het restaurant, voor weinig, en genieten in de middag van de rust, de zon en het uitzicht!!

Bunyoni – Rubuguri (Uganda) 22-06-2012

Vandaag rijden we naar Rubuguri. Dit is het dorp dat het dichtst bij het Bwindi NP ligt. We hebben van Joseph de camping Wagtail opgekregen. Na negenen zijn we helemaal klaar voor vertrek. Volgens de Garmin is het maar 55km rijden maar wel door de bergen over onverharde wegen. De route is prachtig en gaat langs het Lake Bunyoni. We passeren het dorpje Muko Village waar tot onze verbazing een hagelnieuwe asfaltweg ligt. Wat blijkt later is dat er vanaf Kisoro tot aan Kabala een nieuwe weg ligt. Wij hebben een alternatieve route genomen die erg mooi is en nog goed te doen is ook. Rond het middaguur arriveren we op de camping en we kunnen de tent opzetten op een kleine binnenplaats. De manager heet ons officieel welkom en houdt een hele speech voor ons. Hij benoemd hierbij alle optionele excursies die we kunnen doen. Helaas voor hem komen we daar niet voor, we komen voor de Gorilla’s! Morgen worden we om 08.00u verwacht bij het kantoor van de parkrangers voor de briefing. We hebben er zin in!!!!

Rubuguri (Uganda) 23-06-2012

We hebben de wekker om 06.00u gezet want we moeten om 07.45u bij het kantoor van de rangers zijn en dat ligt hier nog zo’n 10km vandaan.Ons is, door de manager van camping Wagtail, toegezegd dat er iemand met ons mee zou rijden om de weg te wijzen. Dat is maar goed ook want zonder hem hadden we het nooit gevonden. We rijden namelijk de weg terug die wij gisteren hebben gereden en slaan in een klein dorpje een zijweg in die vrij steil omhoog gaat. Er staat nergens een bord of iets dergelijks. Rond 07.30u zijn we bij de briefingsplaats. We gaan de Nsonghi groep opsporen en bezoeken. Normaal gesproken gaan er 8 toeristen per dag maar vandaag zijn wij de enigen!?! Volgens de ranger die onze permit controleert en onze gegevens in het grote magische boek noteert moeten er zeker nog 4 mensen komen. Rond 08.15u zijn deze mensen er nog niet, dus hebben wij een privetoer! We worden door ranger John gebrieft. We krijgen te horen wat we wel en niet mogen en dat er altijd een kleine kans bestaat dat we de Gorilla’s niet gaan zien. Laten we hopen dat we geluk hebben. We krijgen ook te horen dat er nog maar zo’n 700 Gorilla’s zijn en dat de helft daarvan zich in het Bwindi NP bevinden. Zo rond de klok van negenen vertrekken we. We wandelen door een prachtig bos (jungle) waar de ochtendmist nog flink in staat. Wat een schitterend gezicht en dat doet ons denken aan die film, Gorilla’s in the ..... Nu maar hopen dat we ze ook te zien krijgen?! Onze groep bestaat uit 5 personen, wij, John, een student en een zwaar bewapende ranger. Deze bewapende ranger is mee voor het geval we een Gorilla groep tegen komen die niet gewend is aan mensen. In het Bwindi NP zitten namelijk 10 Gorilla groepen waarvan er 3 gewend zijn aan mensen. De groep Nshongi, die wij gaan bezoeken en waar we naar op zoek zijn, bestaat uit 23 leden waarvan 4 zilverruggen (volwassen mannen). Het spoorzoeken doen we niet zelf maar dat doen twee rangers die een uur voor ons zijn vertrokken en waarmee ranger John, onze gids, radiografisch in contact staat. De trekking begon ontspannen maar naarmate we meer het bos in gaan wordt de ondergrond modderrig. Na 1,5u houden we even een pauze en maakt onze gids contact met de spoorzoekers. Ze hebben sporen aangetroffen van de groep maar de Gorilla’s zijn een richting opgegaan die erg steil omhoog gaat dus moeten we aan de bak. Ze hebben natuurlijk niet voor niets de naam “Berg” Gorilla’s! Ranger John hakt voor ons een weg omhoog. Het valt vies tegen zo berg op maar we geven niet op. We moeten af en toe flink op adem komen. Halverwege de berg zitten de twee spoorzoekers op ons te wachten. De groep gorilla’s is niet ver meer. We moeten onze wandelstokken achterlaten en spoorzoeker Fred gaat voor ons uit. De laatste loodjes wegen het zwaarst maar dan duikt daar ineens een hele grijze rug op uit de groene struiken. Woooooooo die is dichtbij. We horen hem grommen in de richting van andere Gorilla’s even verder omhoog. Fred de spoorzoekers zegt dat we hem verder moeten volgen. We komen dan boven op de berg aan en staan midden in de groep Gorilla’s. Voor ons zien we diverse gorilla’s, in de boom hangt een moeder met kind en achter ons zit een zilverrug met een jong mannetje die een oude boomstam aan het uithollen zijn. Ranger John verteld dat de mannetjes vanaf hun 15^e levensjaar langzaam aan een grijze rug krijgen. Het is aan de ene kant jammer dat we in zo’n dicht begroeid bos zijn want het is erg donker om mooie foto’s te kunnen schieten. Wendy probeert het met het kleine toestelletje en ik rommel wat met de instellingen van de grote camera. Wendy is vervolgens maar overgegaan op filmen met haar toestel en dan zien we plotseling de dominante zilverrug op ons afkomen. Hij loopt, weliswaar op handen en voeten, in een rap tempo onze richting op en staat dan ineens stil op nog geen meter afstand voor ons. Ik hoor Wendy tegen ranger John zeggen: “I’am a bit scared!” waarop de ranger zegt: “ Don’t worry, take pictures!” Ik heb de 300mm lens erop zitten en kan alleen zijn kop er mooi opkrijgen. Ik probeer mij zo min mogelijk te bewegen en dan schiet dierenpark Blijdorp ineens door mijn hoofd, niet in zijn ogen kijken want dan hebben we zodirect een 2^e Bokito incident.. Terwijl ik hier aan denk en door mijn lens naar de enorme Gorilla kijk wordt ik ook wel een beetje bang. Hij blijft ons zo een minuut aankijken en loopt dan vervolgens verder. Opgelucht halen we adem. We lopen vervolgens verder richting de zilverrug met het jongemannetje die de boomstam aan het uithollen zijn. Op dat moment, heeft de zilverrug die ons net heel dichtbij gedag kwam zeggen, ook erg trek in die boomstam en jaagt de zilverrug en het jonge mannetje weg door als een malloot door het bos te rennen en een paar takken te breken. De boodschap is overgekomen en de twee bij de boomstam kiezen eieren voor hun geld. De dominante zilverrug komt dan richting de boomstam waar wij wederom weer heel dichtop staan. Hij doet alsof we er niet zijn en gaat met zijn rug naar ons toe zitten. De wind staat onze kant op en we ruiken de penetrante geur van de zilverrug. We gaan gauw bovenwinds staan want de lucht is niet te harden. We zien helaas niet de gehele groep, die zijn al verder het bos in op zoek naar eten. We blijven een tijdje de zilverrug bewonderen en voor ons gevoel zijn we er pas 10 minuten maar dan krijgen we te horen dat we laatste foto’s moeten nemen want het uur is voorbij. Jeetje wat is het snel gegaan maar wat hebben we er weer een hele mooie en gave ervaring bij!! We nemen een andere route terug die behoorlijk steil naar beneden gaat. Eenmaal beneden kunnen we op een open plek net buiten het Bwindi NP onze lunch doen. Vanaf de lunchplaats is het nog zo’n 1,5 uur lopen naar de doorgaande weg waar we worden opgehaald met een pickup. Onderweg komen we enkele pigmee mensen tegen die aan de rand van het NP een stuk landbouwgrond hebben. Terug bij de ingang van het NP krijgen we van ranger John een certificaat overhandigd, dat wij de Gorilla’s hebben ontmoet. Aan het eind van de middag arriveren we moe maar zeer voldaan terug bij camping Wagtail waar we snel de foto’s overzetten vanaf de camera naar de laptop. Helaas is het meerendeel niet goed gelukt en wazig. Ach... maar de herinnering niet!!!!