South Luangwa (Zambia) 19-07-2012

Vannacht weer veel bush geluiden rondom de campsite waaronder tetterende olifanten en veel nijlpaarden gehinnik. We krijgen uiteraard weer bezoek van het nijlpaard met gebits problemen.
Wendy doet vandaag nog wat was en ik hang er in een stoel bij. Ik drink veel water en dit keer ook ORS (op aanraden van Han en Jifke ;-)). In de middag wordt de campsite bezocht door een groep olifanten. Geweldig gezicht die enorme beesten zo dichtbij!!

South Luangwa (Zambia) 20-07-2012

Vandaag nog een dagje rustig aan. Mijn klachten worden niet minder maar ook niet slechter. We vermaken ons deze dag met een boekje lezen en dieren kijken want in de middag wordt de campsite weer bezocht door een drietal olifanten en rondom de rivier gebeurt er ook genoeg. Hier heb je geen televisie nodig om je te vermaken.

South Luangwa (Zambia) 21-07-2012

We worden vroeg in de ochtend opgeschrikt door het brullen van leeuwen. We horen ze zo dichtbij, het is net alsof ze op de campsite staan?! We doen voor de zekerheid eerst een kijkje uit het zij raampje en vervolgens steken we ons hoofd bij trap naar buiten om te kijken of er geen leeuwen in de buurt zijn. De kust is veilig dus gaan we kijken waar het geluid vandaan komt. We zien een aantal mensen aan de rand van de rivier staan. Ze kijken naar de overkant. Dan zien wij ze ook, een groep van ongeveer 7 leeuwen loopt aan de overzijde langs de rivier. Volgens Peter communiceren ze met een andere groep leeuwen verderop. Wat een enorme brullen!
In de middag krijgen we bezoek van olifanten, bavianen en vervet aapjes. Het leuke aan die vervet aapjes is dat er twee groepen zijn en als die elkaar tegen komen is het knokken geblazen. We vragen Mozes de tuinman of hij hout heeft voor een kampvuur vanavond. Hij komt ons later een berg aan hout brengen. Het koelt hier in de avond flink af dus een kampvuur in de avond is wel aangenaam. Aan het eind van de middag arriveren er twee jeeps met twee duitse oudere echtparen. Terwijl zij de camping en de omgeving inspecteren wordt hun auto gesloopt door de bavianen. We zijn te laat om ze weg te jagen en 1 van de bavianen hangt aan een achteruikijkspiegel en die breekt door het gewicht van de baviaan af. Wij waren er van de week net op tijd bij want anders was onze auto of tent ook gesloopt. In de avond genieten we van een heerlijk warm kampvuurtje en liggen een keer niet vroeg in bed vanwege de kou.

South Luangwa (Zambia) 22-07-2012

We worden wakker omdat de auto schud en we heel dichtbij baviaan geluiden horen. We schreeuwen een paar keer om ze af te schrikken en Wendy kruipt snel de tent uit. Rondom de auto zit een groep bavianen ons onschuldig aan te kijken. We wachten totdat de groep afdruipt voordat we gaan ontbijten. Ik voel me vandaag een stukje beter en eet wat yoghurt in de ochtend. Omdat Dizzy problemen had met starten, na een paar dagen stilstaan, laten we Dizzy nu elke dag even 10 minuten lopen. Alleen waren we het gisteren even vergeten..... En jullie raden het al, Dizzy wil vandaag weer niet starten. De startmotor gaat wel rond maar het lijkt alsof deze te weinig stroom krijgt. We hebben een multimeter meegenomen dus ik meet beide accu’s door. Deze geven allebei 12,8V aan, dus die zijn op sterkte?! Zal het dan toch de startmotor zijn die kuren vertoont?! Peter, de Nederlandse eigenaar, loopt net langs en komt vragen wat het probleem is. We leggen hem uit dat we het eigenlijk niet weten maar dat we een vermoeden hebben dat de startmotor kuren heeft. Peter zal vragen of Marcel, de automonteur hier op de camping, een kijkje wil komen nemen. We vragen onze Duitse camping buren, om ons een sleep te geven en binnen 5 meter is Dizzy weer gestart. Later in de middag komt Marcel, een Zuid-Afrikaan, vragen, of wij zijn hulp nog nodig hebben. We leggen hem het probleem uit en dat na de sleep Dizzy, gewoon weer wil starten?! Marcel staat er raar van te kijken maar denkt aan een aardeprobleem. We krijgen een aantal tips hoe we dit kunnen opsporen en als we er niet achter komen om Dizzy in het vervolg zo te parkeren dat we met een klein duwtje Dizzy toch kunnen starten. Zoals Marcel dat benoemd “A Battery Hill” ;-) Tijd zal het leren... In de avond genieten we weer van een Afrikaanse sterrenhemel en een warm kampvuurtje.

South Luangwa (Zambia) 23-07-2012

Vandaag worden we, voor de verandering, eens niet wakker gemaakt door wildlife. Ik voel me een stuk beter vergeleken met de afgelopen dagen dus besluiten we om morgen het NP te gaan bezoeken, maar niet met eigen auto. Ten eerste omdat ik me nog wat slap voel door het weinige eten en ten tweede omdat de gamedrive’s hier in een openwagen worden gehouden en dat is veel leuker, denken wij. We willen een ochtend en avond gamedrive boeken. We krijgen van Peter te horen dat we morgen dan de enige zijn en er wordt pas gereden met minimaal 3 personen. Dat houdt dus in dat we voor 3 personen moeten betalen willen we perse morgen op ochtend en avond gamedrive gaan. We krijgen van Peter een ander alternatief aangeboden en dat is om een volledige dag op gamedrive te gaan van 06.00u t/m 18.00u samen met een ander Nederlands stel mits zij accoord gaan. Dat lijkt ons ook wel leuk dus boeken we deze dag. Rond het middaguur maken we kennis met Adrie en Corrie uit Wilnis die geen bezwaar hebben dat wij morgen mee op gamedrive gaan. Na de lunch doen we een kijkje bij de camping Crock Valley die naast Track and Trail ligt. De Duitsers zijn daar gister heen verhuisd omdat je daar met je auto ‘aan’ de rivier kunt staan. Hier betaal je wel meer voor. Track and Trail vraagt 7,5$ p.p.p.n. en Crock Valley 11$ p.p.p.n. Onze mening, de campsite van Track and Trail heeft betere faciliteiten maar de campsite van Crock Valley heeft een beter uitzicht. Als we weer terug zijn bij Track and Trail wordt ons gevraagd of we interesse hebben om vanavond mee op gamedrive te gaan, tegen een gereduceerd tarief. Dat willen wij wel want als je een jaar op reis bent moet je toch ook op de kleintjes letten! De avond gamedrive begint om 16.00u dus voor die tijd zorgen we ervoor dat we al gegeten hebben. Rond 15.30u komt onze gids zichzelf voorstellen. Hij heet Friday. We zitten dan net aan een soeppie met brood. Friday komt ons mededelen dat er een miscommunicatie heeft plaatsgevonden. Bij de receptie wisten ze niet dat Adrie en Corrie, deze avond van 16.00u tot 18.00u zouden gaan, in plaats van 16.00u tot 20.00u. Dat is even balen maar het is niet anders. Friday zegt dat we nog mee kunnen en dat we dan alleen de entree van het park hoeven te betalen, 25$ pp. We bedanken Friday voor het aanbod maar we zouden graag ook de gamedrive in het donker mee willen maken. Adrie komt zich nog verontschuldigen terwijl hij helemaal niet schuldig is aan deze miscommunicatie. De fout ligt bij de receptie. Misschien kunnen zij dit een andere dag met ons goed maken?! We hebben helaas dit keer geen hout laten brengen voor een kampvuurtje, omdat wij dachten op gamedrive te gaan, dus liggen we er vroeg in, dat is ook beter want we moeten morgen er vroeg weer uit.

South Luangwa (Zambia) 24-07-2012

We staan om 05.15u op, eten een bakkie cornflakes en melden ons dan bij Peter die bij de open safari auto staat. Peter verontschuldigt zichzelf dat hij vandaag niet als gids mee gaat omdat hij nog een hoop administratie moet doen. Friday wordt onze gids vandaag. De achterbank van de auto is vol gepakt met stoeltjes, een tafel en twee hele grote koelboxen. We rijden stipt om 06.00u het terrein af richting de hoofdingang van het NP South Luangwa. De camping zit er vlak naast dus we zijn er binnen 5 minuten. Richting de hoofdingang spotten we al direct olifanten en giraffen. Die staan om de hoek net buiten de camping. Bij de “Main gate” moeten we onszelf inschrijven dat eventjes duurt want we zijn niet de enigen die het park in gaan. In het park spotten we veel vogels, bokkies en apen. Adrie en Corrie moeten er hard om lachen dat wij alle antilopensoorten ‘bokkies’ noemen. De flora en fauna in het park is schitterend en de wegen zijn allemaal onverhard waardoor we het gevoel hebben echt in de “Bush” rijden. Er staan veel bomen en struiken waardoor we heen en weer zigzaggen en dan zien we ineens vanuit de struiken 3 leeuwinnen op ons aflopen. Friday zet de auto stil en de 3 leeuwinnen doorkruisen op nog geen 2 meter afstand van onze auto hun pad. De leeuwinnen kijken ons 1 v oor 1 aan maar lopen nonchelant door. Omdat we in een open wagen rijden geeft dit toch wel een heel apart gevoel om zo dicht bij deze dieren te zijn. Aan de ene kant fantastisch mooi maar aan de andere kant ook wel weer erg spannend. De drie vrouwtjes worden gevolgd door 2 jonge mannetjes. De manen van de mannetjes zijn nog niet volgroeit. Volgens Friday zijn de leeuwen op zoek naar eten. Hij draait de auto en we rijden parallel mee met de leeuwen om te zien waar ze naartoe gaan. Om de leeuwen voor te zijn rijdt Friday even verderop van het pad af de bush in. Dan spotten we nog twee leeuwinnen waarvan 1 een groot stuk van haar staart mist. Ze gaan vlakbij de auto liggen, net alsog ze voor ons poseren. De leeuwin met de geamputeerde staart begint dan onwijs hard te brullen. Hetzelfde geluid dat wij al een aantal ochtenden hebben gehoord maar nu staan we er vlak naast en zien we hoe de leeuwin dit geluid opwekt. Het geluid is niet te omschrijven maar ik probeer het toch... Het lijkt op het geluid dat een huiskat produceert als hij een haarbal ophoest maar dan vele malen harder. Volgens Friday wordt er zo onderling tussen de leeuwen gecommuniceerd. De groep van 5 leeuwen en leeuwinnen heeft een plek ingenomen aan de rand van een dicht begroeit gebied dat uitzicht heeft over een grote open vlakte. Op deze vlakte staan veel bokkies en we hopen natuurlijk dat de leeuwen toe gaan slaan. Boven de leeuwen, in de boomtoppen, zitten een paar bavianen die als een malle aan het blaffen zijn. Hierdoor raken de bokkies in de stress en nemen gepaste afstand. “The Kill” zullen we hier niet meemaken. Een van de mannetjes loopt ineens de open vlakte op richting de bokkies maar hij neemt niet de moeite om naar ze toe te rennen en er een te grijpen. Hij loopt naar een poeltje waar hij een paar slokken water neemt en loopt vervolgens weer terug naar de groep. We hebben onderhand genoeg foto’s geschoten van de groep leeuwen en we vervolgen onze weg dieper het NP in. We zijn amper een halfuurtje verder of ik spot in de verte, zo’n 2 a 3 honderd meter verder, een silhouet van een ‘katachtige’ aan de rand van een open vlakte. Als ik Friday erop attendeer zet hij de auto in zijn achteruit en rijd als een bezetene in de richting van het dier. Naarmate we dichterbij komen zien we dat het een luipaard is. Het luipaard schrikt van ons en duikt een droogstaande rivierbedding in. Friday rijdt een stuk verder zodat we zicht hebben in de bedding en daar zien we het luipaard door de bedding wegsluipen in de richting van de bush. Het dier houdt ons goed in de gaten en zodra hij ons gepasseerd heeft zet hij het op een rennen. Dit is nou het leuke aan een gamedrive, om zelf de dieren te spotten. In de ochtend spotten we veel bokkies maar ook olifanten en een hele grote kudde buffels. In de rivier stikt het van de nijlpaarden en krokodillen. Rond 10.00u stoppen we voor een koffie/thee pauze met uitzicht over de rivier. Er ligt een skelettenkop van een buffel en Friday noemt het hier, restaurant de buffel. Na de koffie en thee rijden we verder langs de rivier. We stoppen bij een rieten hut die uitzicht heeft over de rivier. In de hut hebben we prachtig uitzicht op een groep nijlpaarden die vlak bij de hut in het water ligt. We mogen niet te lang in de hut blijven want het is prive eigendom van een lodge hier vlakbij en kennelijk heeft deze lodge het alleenrecht?! We rijden verder langs de rivier en we rijden af en toe door een droogstaande rivierbedding. We stoppen aan de rand van de rivier met uitzicht op een groep nijlpaarden die lekker liggen te luieren op het land. Friday laat zien wat een nijlpaard doet wanneer deze in paniek raakt. Hij gooit enkele grote brokken steen in het water en klapt een paar keer hard in zijn handen. De nijlpaarden schrikken op en rennen allemaal tegelijk het water. Door deze stormloop aan nijlpaarden verschijnt er een vloedgolf in de rivier. Wat een grappig gezicht! Het is inmiddels lunchtijd geworden en Friday zoekt een geschikte plek om te de boel uit te pakken. We vinden geen geschikte plek en Friday belsuit terug te rijden naar de rieten hut. Naast de hut op de rand van rivier zetten we gezamelijk de tafel en stoelen op. We krijgen een heerlijke lunch voorgeschoteld en worden aan het einde van de lunch verrast door een olifant die vlakbij de auto staat. We blijven allemaal doodstil en dichtbij de auto staan om de olifant niet te laten schrikken. Hij loopt vervolgens verder naar de rivier waar hij heel behendig met zijn slurf water gaat drinken. Het is inmiddels al bijna 14.00u en we rijden terug richting “Main gate”. Onderweg spotten we weer veel bokkies en olifanten. Dichtbij de plek waar we vanochtend de leeuwen hadden gespot zwermt nu een groep gieren. Friday manouvreert de auto de bush in en we komen oog in oog te staan met een leeuw die naast een kadaver ligt van een jonge zebra. Heeft die groep leeuwen van vanochtend toch nog een “Kill” gemaakt! Een stukje verderop ligt de tweede leeuw uit te buiken. Terwijl wij druk aan het fotograveren zijn komen er andere safari auto’s bij ons staan en krijgen we van een Nederlands gezin, die in een NL Landrover Defender rijden, de tip, dat er verderop aan de rivieroever 3 leeuwinnen liggen te luieren. We rijden naar de aangewezen plek en zien de drie leeuwinnen waarvan 1 een geamputeerde staart heeft. Het is duidelijk te zien dat ze gegegeten hebben. Het bloed zit nog rondom hun bek en bef en hun buiken zijn aardig opgezet. Het wordt tijd dat we terug rijden want het wordt al laat. Op de weg terug krijgt Friday nog een tip waar een luipaard te zien is. Hiervoor rijden we nog even snel even terug. Onder een paar struiken spotten we een luipaard en aan de ademhaling van het dier te zien heeft deze ook net lekker zitten eten. We maken snel een paar foto’s en dan moet Friday zich nog haasten om voor zessen het park uit te rijden. Als we het terrein van de campingl op rijden zijn we blij dat we vanochtend de tent hebben ingeklapt. Op de motorkap en dak van de auto zitten zo’n 10 bavianen. We jagen ze van de auto af en bedanken Friday voor deze dag. We spreken met Corrie en Adrie af na het avondeten nog een drankje te doen om deze mooie dag af te sluiten. Bij de bar sluit Peter zich ook aan. Adrie en Corrie hebben het zo gezellig gehad vandaag dat ze ons vragen om morgenavond ook mee te gaan op gamedrive. Aangezien we die nog te goed hebben van Peter en wij het ook erg gezellig hebben gevonden besluiten we morgen mee te gaan. Peter vind het geen probleem dus dat is ook gelijk recht gezet. We zitten tot laat in de avond gezellig te praten en gaan voor ons doen laat naar bed.

South Luangwa (Zambia) 25-07-2012

We hebben heerlijk geslapen en doen de gehele ochtend en middag weinig. We lezen een boek en genieten van het heerlijke weer. Wendy maakt vroeg het avondeten klaar want om 16.00u vertrekken we voor de avond gamedrive. Adrie en Corrie zijn vanochtend ook nog op gamedrive geweest en hebben veel luipaarden gespot waaronder een moeder met twee pups. Laten we hopen dat we vanavond ook zoveel geluk hebben. Tegen vieren melden we ons weer bij Friday die al klaar staat met de open safari wagen. Adrie en Corrie zijn er ook al en er gaat nog een andere man mee. Hij stelt zichzelf voor als Collin afkomstig uit Nieuw Zeeland. We rijden het park in en spotten veel olifanten, giraffen en bokkies. Op een open vlakte spotten we 3 leeuwen die we gisteren ook hebben gespot. De leeuwin met de geamputeerde staart ligt een stuk verderop. We naderen ze heel dichtbij en het doet ze niets. Ze blijven lekker liggen en rollen zo nu dan over hun rug op hun andere zij. We rijden verder het park in en met schemer stoppen we voor een klein hapje en een drankje. Het hulpje van Friday haalt dan het grote zoeklicht tevoorschijn en neemt voorin plaats. Het licht wordt al rijdend van links naar rechts geschenen op zoek naar oogjes van roofdieren. We spotten hyena’s en een civet kat maar helaas geen luipaard. Dat is onderdeel van het spelletje, soms heb je geluk en soms wat minder. Rond 20.00u zijn we terug op de camping waar we samen weer genieten van een heerlijk warm kampvuurtje...

South Luangwa – Chipata (Zambia) 26-07-2012

We worden weer eens gewekt door de bavianen en zitten daardoor weer vroeg aan het ontbijt. We pakken vervolgens de boel in en lopen naar de receptie om de afgelopen 9 nachten af te rekenen. Bij de bar komen we Adrie en Corrie tegen waarvan we afscheid nemen. Na het afrekenen zijn we klaar voor vertrek en stoppen nog even bij het kantoor van Peter. We bedanken hem voor de afgelopen dagen en beginnen dan aan de terugrit richting Chipata. Voor ons gevoel gaat de terugrit sneller en rond het middag uur staan we bij de Shoprite. Komt vast omdat we dit keer niet worden gestopt door de politie?! ;-) Het is een stuk drukker dan de vorige keer bij de Shoprite en er zijn nu veel jonge mannetjes die van alles willen, zoals onze auto bewaken of geld willen wisselen. Ze kijken allemaal niet erg fris uit hun ogen dus wimpel ik de mannetjes af op een wat arrogante manier. Dat is soms ook de enige manier om van die kereltjes af te komen, hoe onbeschoft het dan ook is in onze cultuur, aldoende leren we hier. Wendy is inmiddels al boodschappen gaan doen en de schappen blijken nu veel voller te zitten dan de vorige keer. Blijkt dat de winkel op donderdag wordt bevoorraad. Vandaar dat het zo druk is!? Na de boodschappen rijden we door naar Deans Camp. Deze camping ligt op de route, in Chipata, richting Lusaka. Een prima camping voor 1 nacht.

Chipata – Luangwa (Zambia) 27-07-2012

Vandaag rijden we naar Luangwa Bridge Camp en die ligt zo’n 350km van Chipata langs de weg richting Lusaka. We hebben de wekker vroeg gezet en we zitten rond 07.00u in de auto klaar voor vertrek. De weg is goed te doen en we kunnen lekker door rijden. We worden niet 1 keer gestopt door de politie!? Dat mag wel in de krant worden gezet. Rond het middaguur arriveren we bij de camping. De camping blijkt eigendom te zijn van een Nederlander die al vanaf zijn jeugd in Afrika woont. Het zwembad en de bar hebben uitkijk over de Luangwa rivier. Een mooie omgeving. De prijs voor overnachten is wel wat aan de dure kant. We hadden gehoopt, naarmate we verder van Malawi af zouden rijden, dat de diesel goedkoper zou worden. Maar dat is dus niet het geval. Zambia en Malawi zijn tot nu toe de duurste landen qua brandstof. We hebben nog een jerrycan op het dak staan dus die gooien we over. Daarmee redden we het nog tot aan Lusaka en dan moeten we toch echt weer tanken. In de middag vertoeven we bij het zwembad. Het water is te koud dus zwemmen doen we niet. We krijgen van de Nederlandse eigenaar nog een aardige tip, hoe we morgen door Lusaka moeten rijden. Het verkeer kan chaotisch zijn in Lusaka en hij geeft ons een route om die chaos grotendeels te vermijden. Erg prettig! We hadden de camping bijna de hele middag voor onszelf maar tegen schemer arriveert er een Frans stel in een huurauto en even later nog een hele overlandtruck. Weg rust, maar wel gezellig!

Luangwa – Monze (Zambia) 28-07-2012

Gelukkig waren we van plan ook vroeg te vertrekken want rond 05.30u is er al aardige bedrijvigheid op de camping. De overlandtruck vertrekt vroeg richting South Luangwa. Wij zitten daarom ook vroeg in de auto. Onze rit naar en door Lusaka verloopt soepel mede dankzij de tip van de campingeigenaar. We pinnen wat geld en tanken af en rijden door richting The Moorings Campsite nabij Monze. Daar peil ik nog even de vloeistoffen in de achteras want die zweet nog steeds een beetje. In de middag arriveren de Duitsers die we eerder hebben ontmoet op camping Track and Trail. We wisselen wat ervaringen uit over het NP South Luangwa.

Monze – Livingstone (Zambia) 29-07-2012

Het is lekker rustig hier op de camping en we kunnen dus ook wat langer op bed blijven liggen. Vandaag rijden we door naar Livingstone nabij de Victoria Watervallen. Na het ontbijt nemen we afscheid van de Duitsers. Die gaan naar Lake Kariba. De weg naar Livingstone is prima en we komen geen politie tegen dus kunnen we weer lekker door rijden. In Livingstone doen we de Shoprite aan die in T4A staat aangegeven. Daar haalt Wendy weer een hoop boodschapjes. Helaas waren er weer een aantal schappen leeg en het brood was ook al op. Even verderop in Livingstone zit nog een Shoprite en die is veel beter dan die wij eerst hebben aan gedaan. Deze is veel groter en heeft veel meer keus. Deze staat niet in de T4A, althans de versie die wij hebben. Daar halen we de laatste boodschappen en we rijden dan door naar camping Waterfront. Op deze camping heb ik 9 jaar geleden ook gestaan. Van hieruit kunnen we diverse excursies boeken want het ‘hoofdkantoor” om aktiviteiten te boeken zit boven het restaurant. De lokatie is ook erg goed. Vanaf de camping is het nog zo’n 5km tot aan de Victoria Watervallen. We boeken in eerste instantie 3 nachten. We mogen zelf een camping plaats uitzoeken. Als we een rondje rijden over het kampeerterrein nemen we plek 10 die nog vrij is. We staan midden tussen de overlandtrucks en overal staan koepeltentjes. We hopen maar dat we daar geen last van zullen krijgen. Als we de tent hebben opgezet lopen we naar de receptie om een voucher te kopen om even op het internet te kunnen. Dat geven ze hier niet weg. Voor een uurtje betalen we 2,5 euro! Als we eenmaal op het internet zitten en onze email willen downloaden hebben we alweer spijt. Het is weer eens super traag en dan hebben we ook nog eens mailtjes met enorme fotobestanden (7MB per foto) dus dat duurt een eeuwigheid voordat die binnen zijn. Het uurtje is zo gevuld en dan hebben we alleen wat email binnen gehaald . Als we de foto’s willen bekijken kunnen we die niet eens openen omdat de bestanden zijn beschadigd?! Een hoop frustratie dus. We besluiten vanaf nu, dat als het internet tegen betaling is, dat we dat maar niet meer doen.

Livingstone (Zambia) 30-07-2012

Het was heerlijke rustig op de camping ondanks dat het vol staat met koepeltentjes en overlandtrucks. We hebben dan ook heerlijk geslapen. Wel weer met onze thermo kleding aan want de nachten zijn nog steeds erg koud. Na het ontbijt informeren we bij de aktiviteiten receptie wat de prijzen zijn voor het raften en een helicoptervlucht. We krijgen een prijslijst met alle aktiviteiten overhandigd. Omdat er nog steeds hoog water staat in de Zambezi kunnen we maar een halvedag raften. We beginnen dan bij rapid 8 en eindigen bij rapid 25. Deze excursie kunnen we combineren met de “Sunset cruise” ook wel de “Boose cruise” genoemd . Bij de sunsetcruise is het drinken en eten inbegrepen, vandaar dat het ook wel de “Boose cruise” wordt genoemd. Iedereen drinkt zich in 3 uur tijd een stuk in zijn kraag. Dat wordt lachen want dan ben ik, hopelijk samen met de kapitein, de enige nuchtere aan boord... De helicoptervlucht zouden we vanmiddag al kunnen doen. Er wordt portofonisch contact gelegd met de helicoptermaatschappij. We zouden om 16.00u kunnen gaan mits er nog andere mensen boeken. De helicopter vliegt pas met 4 personen. Ik heb Wendy zover gekregen om mee te gaan raften dus boeken we het raften gecombineerd met de sunsetcruise voor morgen. We zullen rond het middaguur te horen krijgen of we om 16.00u een helicoptervlucht over de Victoria Watervallen kunnen maken. De rest van de dag vullen we met een boek lezen en het blog bijwerken want die loopt alweer een flink aantal dagen achter. Tijdens de lunch worden we lastig gevallen door een groep Vervet aapjes die niet zo bang is en al helemaal niet voor vrouwen. Deze groep is al aardig gewend aan mensen en het kost ons een hoop moeite om ze op afstand te houden. Na de lunch gaan we nog maar eens informeren of we mee kunnen in de helicopter vanmiddag. Helaas heeft er zich nog niemand extra aangemeld. Tegen 16.00u zijn we nog steeds niet benaderd door iemand van het boekingkantoor dus informeren we nogmaals zelf. Ze zijn ons helemaal vergeten. Gelukkig hebben we de tijd dus boeken we de helicoptervlucht voor donderdag. Dit keer wordt alles bevestigd en gaan we zeker vliegen.

Livingstone (Zambia) 31-07-2012

We worden om 08.00u verwacht in het audiotorium. Daar krijgen we instructies voor het raften en krijgen we ons uitrusting uitgereikt. Een wetsuite, reddingsvest, helm en peddel. We zijn met een groep van 13 mannen en vrouwen. De groep wordt in tweeen gesplitst. Wij worden ingedeeld in een raft van 8 personen inclusief de kapitein Steve. We zijn de enige Nederlanders in onze raft. De andere komen allemaal uit Amerika. Na de instructie klimmen we in een vrachtwagen en worden we naar de Zambezi gebracht. Wendy vind het nu wel erg spannend worden. Het is een kleine 20 minuten rijden. Vanaf het punt waar we uitstappen moeten we nog een flinke wandeling naar beneden maken. Voordat we naar beneden lopen wordt er nog een groepsfoto gemaakt. De wandeling duurt zo’n halfuurtje. We komen aan bij een gedeelte van de rivier waar niet zoveel stroming staat. In de rivier liggen al twee rafts klaar. Steve, onze kapitein, inspecteert nog even of er genoeg lucht in de raft zit en dan mogen we allemaal aan boord. Op dit rustige water oefenen we nog een aantal commando’s en het peddelen. Dan zijn we klaar voor vertrek en peddelen we naar het midden van de rivier en worden we door de stroming meegenomen. De eerste stroomversnelling (rapid) die we tegenkomen is rapid nummer 8 en dat is ook meteen de heftigste die we vandaag zullen trotseren. De rapids worden gekwalificeerd van 1 t/m 6 en deze rapid, nummer 8, heeft kwalificatie 5. Rapids met een kwalificatie 6 zullen en mogen wij niet nemen. Als we de stroomversnelling 8 in gaan, gaan we flink omhoog en weer naar beneden en flippen we bijna onderste boven. De boot wordt flink door elkaar geschud en de kapitein en een amerikaan vallen uit de boot. Wendy kan zich nog net binnen de boot houden maar het scheelde niet veel. Steve werkt zichzelf weer in de boot en ik help de amerikaan. Zo dat was gelijk de vuurdoop! Wendy is er erg van geschrokken en maakt zich druk over de volgende stroomversnellingen. Steve stelt Wendy gerust want dit was de enige rapid 5 die we tegenkomen vandaag. De rest is allemaal klasse 3 en 4. Bij laag water worden deze rapids klasse 4 en 5, dus als je van avontuur houdt moet je eigenlijk de Zambezi raften bij laagwater en dat begint om en nabij eind september. Rapid nummer 9 slaan we over omdat deze klasse 6 is. We gaan allemaal van boord en klauteren langs de rotsen voorbij rapid 9. Alleen Steve de kapitein gaat met onze raft naar beneden, de held. De volgende rapids zijn spectaculair maar niet meer zo heftig als rapid nummer 8. Rond 13.30u zijn we voorbij rapid 25 en gaan we weer aan land. Vanaf dit punt vertrekken de Jetboats want er ligt er 1 aan de kant. We hoeven de kloof niet omhoog te lopen, er is een kabelbaan/lift. Als we in de kabelbaan staan vind ik dit nog het spannends van de hele dag. In Europa worden deze liften elk jaar gekeurd, maar of dt hier gebeurd? We komen zonder problemen boven aan waar we worden getrakteerd op een frisdrankje. We kunnen ons omkleden in wat droogs en rijden dan terug naar het Waterfront. De route gaat door diverse dorpjes van lemen/rieten hutjes. Alle kinderen zijn enthousiast en vragen om lege flessen. Best schrijnend om door die dorpjes te scheuren terwijl veel van ons de lege plasticflesjes naar de kinderen gooien. Alsof het een Sinterklaas intocht is en wij zijn de Pieten. Terug op het Waterfront krijgen we een broodje hamburger met salade voorgeschoteld. Na de late lunch krijgen we de film te zien die vandaag is gemaakt. Er zijn ook foto’s gemaakt maar helaas zijn deze min of meer mislukt. De camerasluiter werkt niet meer naar behoren en dus zijn alle foto’s gedeeltelijk overbelicht. We bestellen de DVD als aandenken en krijgen de foto’s er gratis bij, voor wat het waard is. Dan moeten we ons nog haasten voor de sunsetcruise want het is inmiddels alweer 14.45u. We hebben geen tijd om ons om te kleden maar wat maakt dat nog uit. Aan het eind is iederen toch dronken. Op de boot maken we kennis met Erik en Claudia uit Tilburg. Zij maken een reis door Namibie en Botswana en doen een uitstapje naar de Victoria Watervallen. We zitten de gehele cruise gezellig te kletsen. 9 jaar geleden heb ik deze cruise ook gedaan, maar ik kan mij daar niet zoveel meer van herinneren. Rara hoe kan dat nou?! De zonsondergang is mooi en we zien ook nog een aantal nijlpaarden. Na de cruise willen we nog met zijn vieren een drankje doen aan de bar maar we worden doorgestuurd naar het audiotorium waar een disco wordt gehouden. De halve boot, groot en deels afkomstig van overlandtrucks en dronken, vertrekt naar het audiotorium. We besluiten met zijn vieren een kijkje te nemen. In het auditorium staat een groep vrouwen, allemaal op blote voeten, te dansen op housemuziek uit de jaren negentig. Wij moeten ook ons schoenen uit doen willen we het audiotorium binnen gaan. Dit komen een paar van die dronken vrouwen ons mededelen. Erik maakt kennis met Linda, een 69 jarige amerikaanse die met haar kleindochter reist. Ze verteld dat ze vandaag bungee heeft gesprongen en de Cord Swing heeft gedaan. Dat is nog eens een lef oma! Na een uurtje in de disco te hebben vertoefd nemen we afscheid van Erik en Claudia en gaan moe naar bed. Zo’n dagje raften hakt er wel in.

Livingstone (Zambia) 01-08-2012

Vandaag staan de Victoria Watervallen op het programma. We hebben besloten om er met de taxi heen te gaan. We hoeven dan niet de boel in te pakken. Lekker makkelijk. We bestellen bij de receptie een taxi. We moeten even wachten voordat die er is. Linda, de 69 jarige oma, en haar kleindochter zijn ook van plan om op hun laatste dag de watervallen te bezichtigen. Ze vraagt of we misschien een taxi kunnen delen. Geen probleem, scheelt ook weer in kosten. We worden afgezet bij de hoofdingang. De entree kosten zijn omgerekend 17,5 euro pp. We maken eerst een wandeling tot aan de brug waarvan wordt bungee gesprongen. Deze brug verbind tevens Zambia met Zimbabwe. We lopen vervolgens terug en doen het rondje vlakbij de watervallen. De Victoria Watervallen zijn 1,4km breed en Zambia heeft uitzicht over ongeveer 400 meter. We zouden ook naar Zimbabwe kunnen om de watervallen vanaf die kant te bekijken, maar dan moeten we een visum voor Zimbabwe kopen (30$), entree park aan Zimbabwe zijde betalen (15$) en weer een visum voor Zambia kopen omdat we geen multiply entry hebben (50$). Dat zou een duur tripje worden en aangezien we al een helicopter vlucht over de watervallen gaan maken hebben we ervoor gekozen niet naar de Zimbabwe zijde te gaan. De volgende wandeling gaat langs de zijkant en gedeeltelijk bovenlangs de watervallen. Ik kan mij niet herinneren dat dit wandelpad er 9 jaar geleden al was maar het geeft een mooi uitzicht over de watervallen. Wat een kracht heeft stromend water! Terwijl we genieten van het uitzicht, zien we hoe een volwassen baviaan de tas probeert te stelen van de schouder van een Italiaanse toeriste. De Italiaanse houdt goed stand en de baviaan houdt het voor gezien. Door zo’n beest wil je niet worden gebeten. De italiaanse is flink geschrokken maar gelukkig heeft ze haar tas nog. We lopen vervolgens terug en nemen de laatse wandeling naar beneden waar we uitzicht hebben op de brug en het beginpunt van de lower Zambezi. Onderweg komen we een hoop bavianen tegen die allemaal op onze rugtas lopen te azen. Uit voorzorg nemen we een stok ter hand en een paar steentjes om mee te gooien. Beneden kijken we naar waaghalzen die vanaf de brug bungee jumpen. Ik heb het 9 jaar geleden ook hier gedaan, maar eens en nooit weer. We lopen vervolgens terug naar de hoofdingang en smsen onze taxichauffeur van vanochtend dat we kunnen worden opgehaald. Binnen 10 minuten staat Andy voor ons neus en hij brengt ons terug naar het Waterfront. Bij de auto lunchen we en ook hier moeten we weer op ons hoede zijn vanwege de Vervet aapjes. De rest van de dag hangen we bij de auto en lezen een boek of werken het blog bij.

Livingstone (Zambia) 02-08-2012

We hebben allebei last van gezonde spanning want vandaag gaan we voor het eerst meevliegen in een helicopter. Een ervaring om nooit te vergeten. Onze vlucht staat om 10.00u gepland en omdat we er zoveel zin in hebben staan we al om 09.30u klaar bij de receptie om opgehaald te worden. Vijf voor tien arriveert dan eindelijk een busje die ons naar het helicopter platform brengt dat om de hoek ligt van het Waterfront. We checken in en krijgen zowaar een echte boarding pas. We maken kennis met een Spaans stel waarmee we samen zullen vliegen. De spaanse vraagt aan mij of ik graag voorin wil zitten. Ja natuurlijk, als jullie dat niet erg vinden ;-) De helicopterpiloot heeft de helicopter al gestart en doet zijn checks. Wij worden door een mannetje naar de helicopter begeleid. Het spaanse stel neemt rechtsachterin plaats en Wendy links. Ik zit links naast de piloot. De piloot stelt zichzelf voor als Jay. We krijgen allemaal een koptelefoon op want het geluid van de motor en wieken is enorm. We worden door het mannetje die ons begeleidde ingesnoerd en de deuren worden gesloten. We zijn klaar voor vertrek. Dan gaan we ineens een paar meter recht omhoog en draaien weg . Wauwwwww wat een geweldige ervaring en ik heb nu al spijt dat ik vroeger een luie leerling was en niet heb door gestudeerd om helicopterpiloot te worden. Het vliegen gaat heel soepel en we voelen helemaal geen vibratie of turbulentie, wat we eigenlijk hadden verwacht. Het raampje kan ook nog gedeeltelijk open. Zo hoeven we geen foto’s te maken door het raam heen. Het uitzicht is fantastisch en wat zijn de watervallen groot!! We vliegen twee rondjes linksom en twee rondjes rechtsom zodat iedereen in de helicopter evenveel te zien krijgt. Onderweg vertelt Jay een aantal feiten over Dr. Livingstone die de watervallen als eerste Europeaan heeft ontdekt. De gehele vlucht duurt 15 minuten en dat zijn de duurste 15 minuten ooit geweest, maar daar hebben we zeker geen spijt van. Wat een geweldig gevoel en wat een fantastisch uitzicht. Tijdens het aanvliegen om te landen maakt Jay nog een hele scherpe bocht. Echt vet gaaf!!!! Op de luchthaven krijgen we nog een film te zien die we kunnen kopen. We hebben al de DVD van het raften waar precies hetzelfde op staat. We worden teruggebracht naar het Waterfront. We lunchen bij het restaurant en genieten nog steeds na van de vlucht. In de middag proberen we Dizzy weer te starten maar weer wil hij niet starten. Als ik de cellen controleer van de startaccu staan deze voor de helft droog. Misschien wordt het eens tijd om die bij te vullen?! We besluiten een sleep te vragen bij de receptie om vervolgens naar de Landrover garage in Livingstone te rijden. We worden geholpen door een aardige Zambiaan die net weg wilde gaan met zijn Ford pickup. Binnen 5 meter loopt Dizzy weer. We bedanken de man en geven zijn kinderen een paar stuiterballen die we nog in de auto hadden liggen. We rijden dan door naar Foley’s garage. De garage is niet ver van het Waterfront vandaan. De eigenaar Chris zou net met zijn lunch beginnen. We vertellen wat er aan de hand is en Chris denkt aan een aarde probleem en dat we accuzuur kunnen kopen bij Autoworld in Livingstone. Hij geeft als tip om alle aarde draden die aan het chassis zitten schoon te maken. We bedanken Chris en rijden door naar Livingstone. Bij Autoworld kopen we accuzuur en bij de Shoprite nog wat boodschapjes. Terug bij Waterfront vullen we alle accucellen en maak ik alle aarde punten goed schoon met een staalborstel. Terwijl ik onder de auto lig wordt Wendy aangevallen door een Vervet aapje. Ze kan zich schuilen achter een man die een paar meter verderop staat foto’s te nemen van. De aapjes zijn schattig om te zien maar na 9 maanden worden het toch echt vervelende beesten....

Livingstone (Zambia) - Kasane (Botswana) 03-08-2012

Na het ontbijt pakken we boel in klaar voor het vertrek richting Kasane in Botswana. Er staat weer 1 van onze favoriete bezigheden op het programma, namelijk een grensovergang. We moeten vandaag met een ponton over de Zambezi rivier. De rivier is de grens. Vanaf Livingstone is het zo’n 65km naar de grensovergang. We zijn nog meer net een paar kilometer uit Livingstone of we krijgen een stopteken van een jongeman met een fluoricerendvest aan. Wendy draait haar raam open en het eerste wat de jongeman zegt, is dat we moeten betalen. Ik vraag hem wie hij is en waarvoor er betaald moet worden. Hij is een belasting ambtenaar en omdat wij door het Kazungula district gaan rijden moeten we belasting betalen. Ik vraag hem naar zijn identiteitsbewijs. De tweede jongeman in fluoricerendvest komt erbij staan en laat een geplastificeerd kaartje zien zonder pasfoto of iets dergelijks. Er staat Kazungula op en nog wat. Die tweede jongeman heeft ook een bonnenboekje bij zich. Ik vertrouw het niet en zeg dat we niets betalen en ik rij verder. 5 kilometer verderop staat een politiecontrolepost. We krijgen een stopteken en voordat de beambte iets wil zeggen vraag ik hem wat die twee jongens 5 kilometer terug aan het doen zijn. Hij weet van niets en weet ook niets van 1 of andere belasting die betaald moet worden. Ik zeg tegen de beambte dat hij dan maar eens snel die kant op moet gaan want dan worden daar tal van toeristen opgelicht. Hij bedankt mij voor de melding en we mogen doorrijden. We vragen ons af of hij daadwerkelijk gaat kijken want menig politiebeambte in Afrika is liever lui dan moe. Bij de grens krijg ik het aan de stok met 1 van die regelaars. Hij staat erop ons te helpen en ik sta erop dat hij ons met rust moet laten. We regelen graag alles zelf en dat is maar goed ook want aan de Zambiaanse kant ben ik binnen 5 minuten klaar. Het Carnet is zo gestempeld en de paspoorten werden letterlijk uit mijn handen getrokken om ook te stempelen. Na deze formaliteiten moeten we nog een ticket kopen voor de veerpont. Deze kost voor een 4x4 onder de 3,5 ton 134.000 Zambiaanse Kwacha en dat kun je alleen voldoen in Zambiaanse Kwacha. Gelukkig hebben we nog wat over. We hadden verhalen gehoord dat er soms uren gewacht moet worden op de veerpont maar wij konden er zo oprijden?! We staan ook nog eens als enig voertuig op de veerpont?! De overtocht duurt zo’n 10 minuten. Zo vlot hadden wij het niet verwacht. Aan Botswana zijde staat een enorme rij mensen voor het immigratieloket. Ik besluit eerst maar het Carnet te laten stempelen. Ik moet ook nog wegenbelasting en een soort van verzekering betalen, omgerekend 13 euro bij elkaar. Ook hier accepteren ze alleen Botswanese Pula en geen andere valuta. Gelukkig kunnen we hier terecht met ons Visakaart. Eindelijk een grensovergang waar je met plastic kunt betalen. Dan heb je gelijk het gevoel dat het geld niet in een verkeerde zak beland. Wendy was inmiddels in de rij gaan staan om onze paspoorten te laten stempelen. De vrouw achter haar maakt haar erop attent dat toeristen een speciaal loket krijgen toegewezen en niet in de rij hoeven te staan. Ik ga het voor de zekerheid even vragen en verdomd we krijgen voorrang. We krijgen een stempeltje en we mogen gaan. Voordat we Botswana inrijden moeten we allebei nog ons schoenen vegen op een mat met een speciaal goedje i.v.m. de mond & klauwziekte die hier enkele jaren geleden heerste. Vanaf de grens is het niet ver meer naar Kasane. In Kasane pinnen we geld en rijden dan door naar de camping van Chobe Safari Lodge. Een erg mooie 4 sterren lodge/camping. Bij het inchecken boeken we gelijk een bootsafari over de Chobe rivier voor morgen. We rijden dan naar de campsite. We hebben plek 11 en staan tegenover een Zuid-Afrikaans echtpaar die ons vriendelijk begroet. Als we alles hebben uitgepakt en opgezet raken we aan de praat met Ian en Rina. We staan een tijdje te kletsen en worden dan uitgenodigd om vanavond mee te komen braaien. Dat slaan we niet af! In de avond doen we met zijn vieren een drankje aan de bar die uitkijkt over de Chobe rivier. Even later voegt Theo zich er ook bij. Een 61 jarige Zuid-Afrikaan die gids is van een Nederlandse gezin. De Chobe rivier is tevens de grens tussen Botswana en Namibie. In de rivier ligt een eiland waar veel olifanten, nijlpaarden en buffels op grazen. Terwijl we aan een tafeltje gezellig zitten te kletsen zien we hoe twee olifanten de rivier in lopen en dat het mannetje bovenop het vrouwtje duikt. Dus zo hebben olifanten sex!? Als je zo’n lichaam hebt leek het ons al lastig om het te doen... In het water gaat dat natuurlijk allemaal een stukkie makkelijker. ’s Avonds eten we een heerlijk stuk vlees met zelf gebakken brood en zitten we tot laat in de avond gezellig te kletsen. Voor dit soort gelegenheden heeft Wendy een souvenir uit Nederland meegenomen, een Delfstblauw klompje, als aandenken aan een bijzondere moment. In dit geval voor Ian en Rina omdat ze zo gastvrij zijn voor twee vreemde mensen die ze net een paar uur geleden hebben ontmoet.

Kasane (Botswana) 04-08-2012

Het is nog steeds erg koud in de nacht dus de thermo kleding komt goed van pas. Na het ontbijt stort Wendy zich op de was en ik doe een poging het blog bij te werken. In de middag raken we aan de praat met Theo die naast ons staat. Omdat hij al 23 jaar gids in Zuid-Afrika is, vragen we hem om advies wat we kunnen doen op de weg vanaf Windhoek richting Kaapstad. Theo vertelt enthousiast en geeft een aantal goede tips. We worden uitgenodigd om naar Uppington te komen en op de camping van zijn vriend te komen overnachten. Uppington ligt op de route die Theo voor ons heeft uitgestippeld. Dat slaan we natuurlijk niet af en we wisselen gelijk maar even telefoonnummers uit. Dan is het alweer bijna 15.00u. Tijd voor de bootsafari. We melden ons bij de steiger waar het best druk is. We zijn ingedeeld op 1 van de grotere boten. De bootsafari duurt van 15.00u tot 18.00u en we zien veel olifanten, nijlpaarden, buffels, waterbokken, impala’s, nijl krokodillen en heelveel verschillende watervogels. Op de boot zit ook een Nederlands/Japans gezin en de jongste van 6 jaar, Yumi, heeft alle dieren al gezien en die vind het veel interressanter om met ons te kletsen. We lachen ons rot, wat een wijsneus en kletskous. Terug op de camping raken we aan de praat met Ian en Rina. Zij zijn vandaag naar de Victoria Watervallen geweest aan Zimbabwe zijde. Ze hebben daar ook souvenirs gekocht en Wendy krijgt er ook 1. Een houten neushoorn van ongeveer 10 centimeter groot. We nodigen Ian en Rina uit voor drankje bij onze tent maar ze bedanken vriendelijk, het was voor hun een lange dag en ze kruipen vroeg in bed. Wendy maakt een heerlijk maaltijd klaar en na het eten zitten we nog een tijdje met Theo te kletsen.

Kasane (Botswana) 05-08-2012

We slapen uit en besluiten nog een dagje langer hier te blijven. De camping is erg mooi en heeft ook fantastisch uitzicht over de Chobe rivier. De supermarkt Choppies zit om de hoek en we besluiten vlees voor de braai te halen. We nodigen Ian en Rina uit om vanavond mee te braaien. We halen voldoende vlees en het is nog erg goedkoop ook. In de middag werk ik het blog bij en Wendy bereid de braai voor. Ze maakt er een pasta salade bij. Terwijl we allebei druk bezig zijn worden we door een bekende begroet. Het is is Joris die we eerder in Nairobi hebben ontmoet. Hij staat samen met Marthe verderop op de camping. We lopen even met Joris mee om Marthe ook te begroeten. We spreken af om later aan de bar bij zonsondergang een drankje te drinken. Ian en Rina gaan in de namiddag op boot / fotosafari. Tijdens hun bootsafari kunnen ze gebruik maken van diverse professionele lensen. Tijdens de zonsondergang zitten we gezellig in de bar onze reisverhalen te delen met Joris en Marthe. Rond 18.30u staat Ian naast onze tafel. Ze zijn net terug van hun foto / bootsafari. Wij hebben zijn autosleutels in bewaring dus die komt hij ophalen. We besluiten gelijk maar mee te lopen om de braai aan te steken. We nodigen Joris en Marthe ook uit maar die bedanken vriendelijk. We zitten tot laat in de avond lekker te braaien. Dan horen we ineens het breken van takken net buiten het hekwerk om de camping. Als we gaan kijken waar het geluid vandaan komt zien we een gigantische olifant staan die lekker aan het eten is. We staan er ongveer 5 meter vanaf. Het hekwerk stet niet veel voor en geeft een vals veiligheid gevoel maar de olifant respecteert gelukkig het hek. We blijven een tijdje sprakeloos kijken. Ian en Rina bedanken ons voor vanavond en wij nemen allebei nog even een warme douche voor het slapen gaan.

Kasane (Botswana) 06-08-2012

Vandaag stond op de planning dat we naar Elephants Sands zouden rijden, zo’n 40km voor Nata. Maar we hebben weer start problemen. Dit keer geeft de multimeter 10,2V aan en dat is te weinig om te starten. Ian rijdt zijn Mercedes naar ons toe en we proberen het met startkabels. Dit werkt helaas ook niet. Gelukkig staan we een klein beetje “down hill” dus geven Ian, Rina en Wendy een duwtje en binnen 5 meter loopt Dizzy weer. Ian denkt aan een rotte cel in de accu en adviseert ons om naar een garage te rijden in Kazungula om de accu door te meten. Ian en Rina moeten ook naar de garage want hij heeft zijn aandrijfas daar laten repareren en heeft nu een vervelende tik onder zijn auto. Wij rijden alvast richting Kazungula. In Kasane doet Wendy nog een paar boodschapjes. Kazungula ligt zo’n 10 km vanaf Kasane dus we zijn er zo. Er zijn veel garage bedrijven en we doen er 1 aan die een uithangbord heeft met “Battery charge”. Het hek naar de werkplaats zit nog dicht maar zodra ik uitstap en over het hek heenkijk wordt deze al geopend. We kunnen de garage inrijden. De monteur vraagt wat het probleem is en ik leg hem ons probleem uit en wat wij al hebben gedaan om het probleem te verhelpen, zoals alle aarde draden schoongemaakt en Accuzuur bijgevuld, maar dat we toch nog steeds iedere ochtend startproblemen hebben. De eigenaar, Frank, komt erbij staan en geeft zijn monteur opdracht om de accu door te meten. De monteur demonteerd vervolgens onze startaccu en loopt ermee naar een apparaat dat de accu door kan meten. We waren in de veronderstelling dat dit apparaat aan kon geven of de accu misschien een rotte cel heeft maar dat blijkt dus niet het geval te zijn. Het apparaat blijkt gewoon een mega grote multimeter te zijn en die geeft nu 12,8V aan. Logisch want de dynamo heeft zijn werk gedaan. Dan opent de moteur de cellen van de accu. Frank zegt dat deze te vol zitten en dat er iets uit moet. Als dat is gedaan monteert de monteur onze accu terug en zegt dat het nu goed moet zijn. Wendy en ik staan elkaar een beetje raar aan te kijken. Dit kan zeker niet het probleem zijn geweest!? Ik vraag de monteur of hij de cellen kan doormeten. Hij begint te lachen en zegt dat ze hier in Kazungula dat soort apparatuur niet hebben. Mooi is dat?! De monteur zegt dat ik naar de receptie moet lopen om af te rekenen. Af te rekenen?! Er is helemaal niets verholpen en ik moet daar voor betalen!? Wat een service. Onze auto wordt door de monteur omgereden naar de voorkant van de garage. Bij de receptie wordt ik door de receptioniste gevraagd mee te komen. In het kantoor wordt mij medegedeeld dat dit geintje ons 150 pula gaat kosten. WAT?!!! Ik schiet uit mijn slof en vraag waarom zij mij dat niet vooraf hebben medegedeeld. Wat er is gedaan hadden we zelf al gedaan en het probleem is niet verholpen?! Weer zo’n typische afrikaanse oplichtings truuk, we hebben niet het juiste gereedschap dus doen we maar wat en vragen daar vervolgens geld voor. Ik weiger die 150 pula te betalen en zeg sarcastisch dat ik 100 pula zal geven voor deze geweldige service. Ik leg 100 pula op de toonbank en loop kwaad weg. Wendy heeft Ian en Rina naar een andere garage zien rijden. We rijden naar hen toe. Ze zijn verrast ons weer te zien. Als we vertellen over de garage om de hoek vraagt Ian aan de garagehouder hier wat we kunnen doen. Deze verwijst ons naar een speciaalzaakje een paar straten verderop. Daar hebben ze wel een juiste accumeter en als de accu kapot is kunnen we daar gelijk een nieuwe kopen. We rijden naar het speciaalzaakje waar onze accu wordt doorgemeten en wat blijkt dat deze te weinig spanning heeft, althans hun meter geeft “weak” (slap) aan. We kopen een nieuwe accu en besluiten terug te rijden naar Chobe Safari lodge and camping want het is inmiddels alweer 13.00u. Te laat om nog door te rijden naar Elephants Sands en ik moet onze nieuwe accu nog inbouwen. We rijden naar de receptie waar Wendy opvangt van klanten voor haar dat de camping volledig is volgeboekt. Gelukkig hadden we nog niet officieel uitgecheckt want we kunnen ons verblijf nog met 1 nachtje verlengen. We installeren ons weer op campsite 11 en we zijn net klaar met inparkeren of Ian en Rina arriveren ook. Ze zijn weer verrast ons te zien. Ik monteer de nieuwe accu en Ian helpt mij daar een handje bij. Aan het eind van de middag doen we een drankje in de bar samen met Joris, Marthe en Ian. Rina is druk met haar huiswerk. Ze doet een cursus autobiografie schrijven. Ian was van plan om morgen het Chobe en Moreni park te doorkruizen maar alle campsite’s in het park waren al besproken. Hij is nu ook van plan om richting Elephants Sands te rijden en vervolgens richting Maun. Hij en Rina zouden het leuk vinden om met ons op te rijden. Dat vinden wij ook wel leuk en gezellig. Ian en Rina zijn uitgenodigd voor een kop koffie bij de eigenaar die de fotosafari’s organiseert dus zij excuseren zich voor vanavond. We spreken met Joris en Marthe af om na het eten nog een drankje te doen bij onze auto. Later op de avond komen Ian en Rina terug en vertellen ons enthousiast over een camping 10km buiten Kazungula. Deze camping heet Senyati Camp en die heeft een drinkwaterpoel waar elke avond een grote groep olifanten komt drinken. Ian stelt voor om daar morgen naartoe te gaan en de dag erna richting Elephants Sands te rijden. We vinden het geen probleem, we hebben de tijd, en olifanten vinden wij (nog steeds) helemaal geweldig.

Kasane – Kazangula (Botswana) 07-08-2012

We hoeven vandaag niet zo ver te rijden dus doen we lekker rustig aan in de ochtend. We rijden vervolgens richting Senyati Camp maar doen nog even een stop in Kasane. Ian moet even langs de bank en zijn auto aftanken. We rijden verder richting Senyati waar we zo zijn. Een mooie plek. Elke campingplaats heeft zijn eigen toilet en douche faciliteiten. De bar heeft uitzicht over de waterpoel. We parkeren de auto’s en zetten de tent op. De rest van de dag vullen we in door lekker in de zon te zitten vlakbij de waterpoel. Ian stelt voor om samen ook nog naar Lekhubu Island te rijden voordat we naar Maun rijden. Hij is daar al eerder geweest omdat zijn werk daar 60km vanaf ligt. Lekhubu Island was heel lang geleden een echt eiland midden in een meer. Dit meer heet tegenwoordig Makgadikgadi pan. Volgens Ian moeten we dit niet missen want niets kan zo mooi zijn. We vinden het prima want nogmaals we heben de tijd. Eind van de middag arriveren de eerste olifanten bij de drinkwaterplaats en er volgen er gauw meer. We tellen er op een gegeven moment wel 36! Wat een geweldig gezicht. Sommige leven niet zo op goede voet met elkaar en duwen elkaar hardhandig aan de kant. Er zitten ook hele kleintjes bij die amper met hun slurfje bij het wateroppervlak komen. We zitten uren te kijken naar dit mooie stukje natuur. Rina is druk met het avondeten. Ze heeft in een gietijzeren pot die in het kampvuur staat, vlees, groenten, aardappelen en een sauce gedaan. Dit moet een uurtje zo staan en dan is het gaar om te eten. Een lekker stoofpotje. We zitten tot laat bij het vuur gezellig te kletsen en we lachen wat af. Het koelt behoorlijk af in de nacht en dat komt door een koudfront vanuit Zuid-Afrika, aldus Ian en Rina. We liggen hierom weer met volle bepakking in bed.

Kazangula – Nata (Botswana) 08-08-2012

Wat een koude nacht.Gelukkig is het hier elke dag hemelblauw en warmt de zon ons in de ochtend weer lekker op. We doen heerlijk rustig aan en vertrekken rond 10.30u richting Elephants Sands. Vanaf Senyati Camp tot aan de doorgaande geasfalteerde weg ligt een zandpad van ongeveer 3km. Wij rijden voorop en op het asfalt rijden we met een snelheid van 80km/uur. Onderweg komen we olifanten, struisvogels en wrattenzwijnen tegen langs de kant van de weg. Het is zo’n 3,5 uur rijden tot aan camping Elephants Sands. 6km voor de afslag naar Elephants Sands komen we een zogeheten “Veterinary Fence” tegen. Hier worden we gecontroleerd of we vlees in de auto hebben. Dit mogen we namelijk niet meenemen vanuit het gebied waar we vandaan komen naar het gebied waar we naartoe rijden. Ze zijn hier bang dat we bepaalde bacterien, virussen en insecten meenemen dat het wild en vee besmet met bijvoorbeeld mond en klauwzeer. We hebben ons vlees zo’n 20km voor het controlepunt uit de koelkast gehaald en verstopt in de auto. Bij de controleplaats blijkt dat we ook geen groente en fruit mee mogen nemen. Onze tomaten en een komkommer moeten we achterlaten of opeten. Nou dat laatste dus! Want we weten allemaal waar die tomaten en die komkommer heen gaan na afloop van de dienst van de controleurs. Wendy weet nog even snel, als de beambte niet kijkt, een paar tomaten in een kastje te verstoppen. We eten drie tomaten en delen de komkommer met Ian en Rina. We moeten vervolgens ook weer ons voeten vegen op een mat met een speciaal goedje erop, net zoals bij de grensovergang met Zambia / Botswana. Met de auto moeten we door een bad rijden zodat de wielen worden ontsmet. We kunnen dan door naar Elephants Sands. We slaan na 6 kilometer een zandpad op. Het heet niet voor niets Elephants Sands. De camping ziet er aardig uit alleen de drinkwaterplaats staat droog?! De eigenaar van de camping heeft daar maatregelen voor getroffen en laat iedere dag een paar honderd liter water overbrengen vanuit een dorpje 30km verderop. Het water, dat vanonder de camping omhoog wordt gepompt is enorm zout en dat drinken de olifanten niet. Daar moeten wij ons mee douchen, dat we dit keer maar overslaan. Naast de natuurlijke poel is een vierkante tank ingegraven die met het verse zoetwater wordt gevuld. Zo behoudt je natuurlijk wel je attraktie en je klanten, maar doet het niet natuurlijk aan zoals gisteren bij Senyati Camp. Bij aankomst doen we een drankje en een snack bij het restaurant. We zetten vervolgens de tent op en aan het eind van de middag komen de eerste olifanten drinken. We nemen plaats op het terras van het restaurant dat zo’n 10 meter van de drinkwaterplaats af ligt. Het blijft leuk om olifanten van zo dichtbij te bewonderen ondanks de aangelegde drinkwatertank. ’s Avonds maakt Wendy een heerlijk maaltijd voor ons allemaal klaar en genieten we weer van een heerlijk warm kampvuurtje.

Nata – Lekhubu Island (Botswana) 09-08-2012

Weer een bar koude nacht maar dit keer waren we beter voorbereid. Wendy had voor de zekerheid extra handdoeken meegenomen die we om ons heen konden slaan. In de ochtend warmen we onszelf weer op in het zonnetje, doen ontbijt en pakken de boel weer in. We rijden vandaag naar Lekhubu Island. We stoppen nog even in het plaatsje Nata om de auto’s af te tanken en nog een paar kleine boodschappen te doen. De wegen zijn goed in Botswana en we kunnen lekker doorrijden met een snelheid van 80km/uur. We slaan een onverharde weg in met het bord Lekhubu Island nog 100km. We rijden door een prachtige omgeving en we laten een flink stofspoor achter. Ian houdt hierdoor gepast afstand. We stoppen bij een enorme Baobab boom waar we lunchen. We rijden met een gemiddelde snelheid van ongeveer 30km/uur over deze onverharde weg. Aan het eind van de middag arriveren we bij Lekhubu Island. Een rotsformatie midden in een zoutpan begroeit met Baobab bomen en andere vegetatie. Het uitzicht vanaf het eiland is fantastisch en bij zonsondergang wordt het nog mooier. Wendy schiet ,samen met Rina, een hoop foto’s. ’s Avonds eten we soep met noodles en genieten wederom van een heerlijk warm kampvuurtje.

Lekhubu Island – Maun (Botswana) 10-08-2012

De camping heeft niet veel faciliteiten. Het enige dat ze hebben is een “long drop” toilet, dus douchen gaat hier ook niet gebeuren. In verhouding met andere campings is deze campingplaats erg duur maar de omgeving maakt dat weer goed. We hebben aardig de relax modus gevonden en tegen tienen vertrekken we richting het Nxai Baobap NP. We nemen een andere route en deze gaat over diverse droogstaande pannen waar we af en toe met 70km/uur over heen kunnen rijden. Echt een geweldige ervaring om over deze enorme vlakte’s te mogen rijden. We komen vervolgens uit bij het plaatsje Gweta waar Ian en Rina nog een paar boodschapjes halen. Het is nog zo’n 90km tot aan het NP over een goeie geasfalteerde weg. Als we bij de poort van Nxai Baobap NP staan en naar de prijs informeren, blijken ze hier de hoofdprijs te vragen. De camping zou wederom geen douche faciliteiten hebben, enkel weer een “long drop” toilet. Volgens Ian is het niet de moeite waard om zoveel geld te betalen om een paar Baobab bomen te bewonderen. Dat hebben we gisteren op weg naar en op Lekhubu Island namelijk ook al gedaan. We besluiten door te rijden naar Maun en we stellen Audi campsite in op de GPS. Rond vijven arriveren we bij Audi Camp en deze campsite doet troosteloos aan. We hebben het gevoel dat we kamperen op een grote parkeerplaats. Er wordt geadverteerd dat je aan de rivier kunt kamperen maar dat is dus niet het geval (meer?). Omdat het al laat is besluiten we morgen op zoek te gaan naar een betere campsite. Het was een lange rit vandaag en daarom zijn we erg vermoeid en gaan dus lekker vroeg naar bed.

Maun (Botswana) 11-08-2012

Vroeg in de ochtend is er veel bedrijvigheid op de camping. Als we de tent uitgaan blijkt het meerendeel van de camping al vertrokken te zijn. Na het ontbijt pakken we in en gaan op zoek naar een betere camping. Naast Audi Camp zit Crocodile Camp. Deze camping ziet er nagenoeg hetzelfde uit als Audi. We rijden nog een klein beetje verder en komen uit bij camping Island Safari lodge. De camping is kleinschalig en heeft uitzicht over de rivier. De facilitetiten zijn prima dus we checken hier in. We rijden vervolgens richting het centrum van Maun. We rijden eerst langs Lesedi Landrover garage om daar een nieuwe olieretourslang te kopen. Deze slang hebben we in Port Elizabeth al vervangen maar na zoveel kilometers is deze slang alweer toe aan vervanging. Het is zaterdag en de garage ziet er gesloten uit. Er staat wel een man op het terrein en die vraagt waarvoor we komen. Helaas verkoopt hij geen onderdelen maar weet hij wel waar wij deze kunnen halen. Hij verwijst ons naar Autozone voormalig Riley’s garage. Daar hebben ze niet een origineleslang maar wel 1 die ik zodanige kan aanpassen dat deze past. We rijden vervolgens naar een klein winkelcentrum waar Ian even naar de bank moet. In dit centrum zit ook een PEP. Een soort van Zeeman in Nederland. Mijn schoenen zijn echt aan vervanging toe en voor weinig halen we hier hele hippe gympen. Dizzy en de Kalenderwagen van Ian zien er heel stoffig uit dus gaan we op zoek naar een carwash. Ian gaat alvast voorruit en wij doen nog boodschappen bij de Shoprite. Na de boodschappen rijden we naar de carwash waar Ian al wordt geholpen. Helaas hebben ze bij deze carwash geen cleaner voor het motorblok. Wij rijden een stukje verder en treffen daar een carwash die ons motorblok wel kan schoonspuiten. We laten ook de gehele buitenkant even goed wassen. Op de terugweg naar de camping tanken we af. Onderweg krijgen we een SMS van Joris en Marthe. Zij zijn onderweg vanuit het NP Moreni naar Maun en hebben een gebroken bladveer. Wij adviseren hun om te gaan kamperen bij Island Safari Lodge . Op de camping is het weer een gezellig weerzien met Joris en Marthe en krijgen we te horen dat het Moreni NP niet iets speciaals te bieden heeft. Ze hebben niet zoveel dieren gespot en de wegen zijn erg zanderig. Wij besluiten hierdoor alleen een vlucht van 1 uur over de Okavanga Delta te doen. Joris en Marthe zijn dit ook van plan en we spreken af om dit gezamelijk te doen, want scheelt ook weer in de portemonnee!

Maun (Botswana) 12-08-2012

Vandaag is het een echte zondag. We slapen lekker uit en we doen allebei wat klusjes. Wendy zorgt voor de was en ik peil alle olie onder de auto en geef alle smeernippels weer wat vet. Helaas staat er vandaag te veel wind waardoor er veel zand opwaait. Ik was tevens van plan om even de kleppendekselpakking en de olieretourslang te vervangen. Dit klusje stel ik uit naar morgen. De rest van dag plannen we onze vlucht over de Okavanga Delta en genieten we van de warme zon. We kunnen met vijf personen in 1 vliegtuigje. Ian slaat over dus gaan we met Marthe, Joris en Rina morgenmiddag over de delta vliegen.

Maun (Botswana) 13-08-2012

De wind is iets minder dan gisteren dus doe ik in de ochtend de laatste klusjes aan de auto. Daar ben ik de gehele ochtend lekker zoet mee. Joris en Marthe zijn naar een garage gegaan in Maun voor hun gebroken bladveer. We krijgen van hun, per sms te horen, dat zij voor ons vijven een vlucht hebben geboekt om 17.00u. Ian is gaan informeren wat een taxi kost naar het vliegveld. Joris en Marthe gaan met eigen auto, omdat zij aan het einde van de middag nog even terug moeten naar de garage. De taxi kost 40 Pula, dat is met zijn drieeen ongeveer 1,5 euro pp. Nou daar gaan wij de tent niet voor inklappen. We arriveren rond 16.00u op het vliegveld. Veel te vroeg. Rina en Wendy kunnen hierdoor even in de souvenirswinkeltjes rond kijken die tegenover het vliegveld zitten. Joris en Marthe zijn er rond 16.30u en we lopen met zijn allen naar het kantoor van Delta Airways. Daar tikken we allemaal 530 Pula pp af (60 euro) en krijgen een boardingspass. We krijgen een escorte van een mannetje met fluoricerendvestje aan. We moeten langs een security checkpoint waar we door een metaaldetector moeten lopen, alsof we een internationale vlucht gaan maken?! Als deze formaliteiten erop zitten moeten we een heel eind over het vliegveld lopen naar de kleinere toestellen. Daar maken we kennis met de piloot Leon. Als we allemaal zijn ingestapt krijgen we kort een veiligheidsbrieving. Wij zitten helemaal achterin, Joris en Marthe in het midden en Rina naast de piloot. We zitten nog maar net en we rijden al naar de startbaan en maken gang om op te stijgen. Dit keer hebben we geen gehoorkappen op zoals in de helicopter over de Victoria watervallen en wat maakt zo’n 1 motorig vliegtuigje toch een kolere herrie. Met een snelheid van om en nabij 150km/uur stijgen we op. We vliegen op een hoogte van ongeveer 150 meter en hebben prachtig uitzicht over de Okavanga Delta. In het lage water en gras zien we veel sporen van dieren. We spotten veel olifanten, een enorme kudde buffels, nijlpaarden en heelveel bokkie’s. Met de laaghangende zon heeft de delta een geweldig mooie kleur. Met stijgen en landen duurt de vlucht een uur en die is voor ons gevoel zo voorbij. Alle mooie en bijzondere dingen zijn zo voorbij. Zo ook onze reis. We realiseren ons nu dat we over 2 maanden alweer naar huis gaan. Als je het naar je zin heb gaat de tijd zo snel.... helaas .... De taxichauffeur Alex staat trouw op ons te wachten. Terug op de camping maakt Wendy een heerlijk pasta klaar voor ons vieren (wij, Ian en Rina). Joris en Marthe komen gezellig aanschuiven met een T-bone, die ze op het kampvuur gaar maken. Als dessert trakteert Wendy iedereen op Marsmellows die we in het vuur lekker zacht maken.