Augrabies Falls NP – Kamieskroon (Zuid-Afrika) 14-09-2012

We nemen afscheid van Jesse, Odette, Joris en Marthe en rijden vervolgens richting Springbok. De westkust staat in dit jaargetijde bekend om zijn wilde bloemen en bij Springbok zit het Namaqua NP, waar tal van bloemen (blomme) te zien moeten zijn. Onderweg worden we ingehaald door Joris en Marthe, tuut tuut die zijn snel... We hebben per sms contact gehouden en zij zijn ook onderweg naar Springbok. De rit is prachtig. Alles langs de weg staat in bloei. Wij hebben de waypoints ingesteld van camping Peters Place een paar kilometer voor het Namaqua NP. We worden door Peter naar de camping verwezen, boven op een heuvel met prachtig uitzicht. We zijn de enige en smsen dit nog even door aan Joris en Marthe die in Springbok boodschappen aan het doen zijn. Ze laten weten dat ze ook naar deze camping komen. Terwijl wij de tent aan het opzetten zijn horen we het gejammer van lammetjes, iets hoger op de heuvel achter een grote rots. Het zijn net kleine baby’s die janken omdat ze honger hebben. Ik ben er na een paar minuten helemaal klaar mee en loop op het geluid af om de geiten weg te jagen. Mijn gemoedstoestand draait met 180 graden als ik zie dat er een geit net is bevallen van 3 lammetjes en dat het nageboorte nog gedeeltelijk uit haar ...... hangt. Ik roep Wendy erbij om te komen kijken, maar die gelooft mij in 1^e instantie niet. Wendy komt toch nog even kijken en dan laten we mama geit vervolgens met rust, want dat heeft ze hard nodig nu met 3 van die lammetjes die schreeuwen om melk en warmte. Als Joris en Marthe arriveren lichten we hun natuurlijk ook even in over de pasgeboren lammetjes, dan weten ze tenminste waar die herrie vandaan komt. Als Marthe gaat kijken ziet ze dat er 4 lammetjes liggen. Dat is raar want wij hadden er maar drie geteld. 1 van de lammetjes ligt er levenloos bij. Was het toch niet het nageboorte wat ik heb zien hangen? Marthe gaat de boer inlichten over het dode lammetje. We willen geen roofdieren vannacht op de campsite. De boer komt samen met zijn knecht polshoogte nemen en neemt vervolgens het dode lammetje mee. In de avond maakt Joris een kampvuur waarbij we ons avondeten nuttigen. We zitten tot laat in de avond te kletsen. Hoe later het wordt hoe meer wind er op komt zetten. Tegen de tijd dat we naar bed gaan staat er een sterk briesje. Dit briesje werd in de loop van de nacht een ware storm. We hebben eerst rond 02.00u het regenzeil verwijderd omdat deze zoveel herrie maakte maar tegen 04.30u hebben we de hele tent ingepakt omdat we bang waren dat deze kapot zou waaien. De laatste uurtjes hebben we zittend in de auto proberen te slapen..... Tja ,dat hoort ook bij kamperen.

Kamieskroon – Nieuwoudtville (Zuid-Afrika) 15-09-2012

Door de storm zijn we vroeg klaar voor vertrek. Het waait nog steeds behoorlijk dus ontbijten doen we hier ook maar niet. We rijden samen met Joris en Marthe naar het Namaqua NP dat nog zo’n 20km van de camping vandaan ligt. Ondanks de wind is het een mooie heldere dag. Dat is maar goed ook, blijkt later, want de bloemen zijn op hun best zo rond 11.00u als de zon al een paar uurtjes zijn best heeft gedaan. Onderweg komen we al tal van prachtige bloemenvelden tegen. We komen precies tegen openingstijd aan bij de receptie van Namaqua NP. We worden welkom geheten door twee gepensioneerde Zuid Afrikaanse mannen die hier als vrijwilligers aan het werk zijn. We krijgen als tip om eerst een wandeling te maken en rond 11.00u een rondje te rijden. We doen eerst nog wat informatie op bij de receptie en beginnen dan aan de wandeling. Het is een prachtige omgeving om door heen te wandelen. Tijdens de wandeling vindt Joris een stekel van een stekelvarken. Hij heeft er al veel gevonden tijdens zijn reis en geeft deze aan ons cadeau. Na de wandeling nemen we nog een kijkje in het winkeltje dat niet veel bijzonders te bieden heeft. We beginnen vervolgens aan onze rit door het NP. Het is een rondje van ongeveer 5 kilometer. We zien niet veel meer dan dat we al hadden gezien tijdens onze wandeling: heel veel prachtige bloemen. Na afloop nemen we afscheid van Joris en Marthe. Dat zal vast niet de laatste keer zijn aangezien zij in dezelfde richting reizen als ons. Zij rijden via de doorgaande weg richting Clanwilliam. Omdat wij deze weg al hebben gereden, heeft Wendy een alternatieve route uitgestippeld richting Nieuwoudtville via Lutzville, Vredendal en Vanrhynsdorp. De route is mooi en het laatste stuk gaat over de Vanrhynspass. Een steile pass met prachtig uitzicht. We hebben camping Groenrivier ingesteld op de GPS. Deze camping ligt in Nieuwoudtville. Het is geen grote camping. Er zijn maar 4 plaatsen en we hebben een eigen douche en wc. Het is een echte boerencamping en we zijn vandaag de enige gasten. De eigenaresse adviseert ons, om vandaag nog even naar Matjiesfontein te rijden. Het weer is vandaag prachtig en dat kan morgen zo maar anders zijn. Matjiesfontein ligt nog zo’n 15km verder en staat ook bekend om prachtige wilde bloemen velden. We rijden er heen en inderdaad is het erg mooi om te zien. Het park is niet groot en binnen een uur zijn we weer terug op de camping. We zetten de tent op en ik trakteer Wendy op heerlijke pannekoeken waarvan een paar met kaas en spek...

Nieuwoudtville – Langebaan (Zuid-Afrika) 16-09-2012

Wat een rust hier. We hebben heerlijk geslapen. We doen ontspannen ontbijt in het warme ochtendzonnetje en pakken daarna de boel weer in. We rijden vandaag via de Oorlogskloofpad en Old pakhuis pass richting Langebaan. De route is prachtig. We moeten onderweg veel schildpadden ontwijken die de weg oversteken. In Clanwilliam zien we Joris en Marthe bij een tankstation staan. We begroeten ze en maken even een kort een praatje. Wat blijkt is dat ze van camping Peters Place per ongeluk een huisdier hebben meegenomen en die dook gisteravond weer op. Ze hadden een muis in de auto. Met wat hulp hebben ze hem uit de auto gekregen. Gelukkig maar want hij inmiddels al heel wat aangevreten en keutels achtergelaten, bah. We rijden vervolgens verder richting Langebaan waar we tegen 15.00u inchecken bij camping Leentjiesklip en nog even genieten van de warme zon en het mooie uitzicht over de baai.

Langebaan – Kommetjie (Zuid-Afrika) 17-09-2012

Helaas staat er vandaag veel bewolking. We rijden vandaag door het Westcoast NP richting Kaapstad. In het Westcoast NP zijn ook weer veel wilde bloemen te bezichtigen . Het is jammer dat er veel bewolking staat want de bloemen hebben veel zonlicht nodig. De wilde bloemen gaan iedere avond dicht en komen de volgende dag bij zonlicht en een temperatuur van ongveer 15C weer tot bloei. Daarom is het op een zonnige dag pas rond 11.00u zo mooi. Voordat we richting het NP rijden doen we eerst nog wat boodschappen en tanken we af in Langebaan. De entree van het NP ligt net buiten Langebaan. We hebben een Wildcard, die hier ook weer geldig is. Deze kaart hebben we al dubbel en dwars terug verdiend. Ondanks de bewolking is het park best mooi. We spotten zelfs Zebra’s. Bonte bokken en Struisvogels. Helemaal achterin het park is een gedeelte dat alleen in dit jaargetijde is geopend voor publiek in verband met de wilde bloemen. Er staan hier inderdaad veel meer bloemen. Het is jammer dat het weer niet mee zit maar toch genieten we er volop van. We rijden verder langs de kust richting Kaapstad. Vanaf Melkbosstrand hebben we een mooi uitzicht op de tafelberg. We stoppen op diverse punten om foto’s te nemen. We rijden door het centrum van Kaapstad richting Kommetjie. Dit keer nemen we de Chapmans Peak pass. Een hele mooie route waarvoor we wel 33 Rand moeten betalen. Maar het was het geld waard. Omdat we hadden gehoord dat er in Kommetjie een betere camping moet zitten, dan camping Imhoff, doen we een kijkje bij een andere camping daar in de buurt. Deze ziet er niet veel beter uit en dus besluiten we toch maar om bij camping Imhoff te overnachten. Deze camping is niet echt super slecht, alleen de voorzieningen zijn wat verouderd.

Kommetjie – Gordons Bay (Zuid-Afrika) 18-09-2012

Het weer is nog niet helemaal perfekt als we wakker worden en daar hadden we eigenlijk wel op gehoopt. Toen wij in maart, Cape point aan deden was het zicht erg slecht. Er stond toen dichte mist en dat is ook de reden waarom wij nu weer hier zijn. Om Cape point te zien zonder die dichte mist. We zitten lang te twijfelen of het wel een goed idee is om nu daar heen te rijden. We hakken de knoop door, en gaan toch. Als het vandaag net zo is, hebben we gewoon dikke pech. Het blijkt een goede beslissing te zijn want het zicht is perfekt. We maken de klim naar de vuurtoren, die we dit keer van ver al kunnen zien en maken genoeg foto’s. Vanaf Cape Point rijden we langs de kust richting Gordons Bay. Een hele mooie route. We rijden naar camping Africanoverlanders. Als we de auto niet verkopen gaan we de auto verschepen. Voor die tijd willen we graag even kennismaken met Duncan, even kijken wat voor vlees we in de kuip hebben. We staan voor een dicht hek maar er hangt een papiertje aan het hek met een telefoonnummer. We bellen Duncan. Hij is met zijn familie boodschappen doen en is binnen 10 minuten thuis. Even later komt hij aanscheuren in een oldtimer Volkswagen Kever. Hij heeft het uiterlijk van een ware Engelsman. We worden bij hem binnen uitgenodigd voor een kop thee en zo zitten we gehele middag te praten over zijn overland reis, de onze, de eventuele verkoop van onze auto en de eventuele verscheping van onze auto. Hij is vriendelijk en maakt een betrouwbare indruk. We kunnen kamperen op zijn erf en bij hem binnen, gebruik maken van zijn keuken en WIFI. ’s Avonds gaat Duncan met zijn familie uiteten, wij mogen ook mee, maar slaan beleefd af. Het weer zit niet mee en het is steenkoud buiten dus koken we in Duncan zijn keuken een pasta en Skypen we wat met het thuisfront.

Gordons Bay – Franschhoek (Zuid-Afrika) 19-09-2012

We slapen lekker uit en doen binnen in het huis van Duncan een ontbijt. Tijdens het ontbijt regelen we nog wat dingetjes op het internet voor thuis, zoals een nieuwe simkaart met mobiele telefoon voor John, een televisie en internet abonnement afsluiten, 2 kaartjes voor het Robbeneiland te bezoeken in de laatste week van onze reis en een afspraak met de tandarts. We reageren ook nog even op een paar mensen die “interesse” hebben getoond in onze auto. Uit fatsoen reageren we, maar we hebben sterk de indruk dat veel van deze mensen alleen wat praktische zaken willen weten. We vinden het geen probleem als men vragen heeft over onze reis en we zullen een ieder graag helpen met antwoorden op praktische zaken. Het wiel hoeft natuurlijk niet opnieuw uit worden gevonden. Het is alleen jammer dat deze mensen onze verkoop advertentie gebruiken om met ons in contact te komen en niet daadwerkelijk willen kopen.
Als we alles zo’n beetje hebben geregeld krijgen we van Duncan nog wat ‘to do’ tips in de West Kaap. Tegen het middaguur vertrekken we richting Franschhoek een dorpje dat bekend staat om zijn goede wijnen. We rijden een mooie route langs diverse wijngaarden. Het weer is stukken beter vergeleken met de afgelopen dagen en we checken, net buiten Franschhoek, in bij camping De Holandsche Molen. Een mooie maar ook dure camping. Als we op de mobieletelefoon onze e-mail controleren lezen we een berichtje van Joris en Marthe. Zij zijn ook onderweg naar Franschhoek. We bellen ze op, om te zeggen waar wij staan. Aan het einde van de middag arriveren Joris en Marthe op de camping. Zij zouden vandaag eigenlijk gaan kooiduiken in Gansbaai maar vanwege de ruige zee is dit niet door gegaan en hebben zij het verzet naar maandag. We spreken af om morgen samen een wijproeverij te doen. Joris en Marthe zijn een paar jaar geleden al eens in Franschoek geweest en zij weten een goede wijngaard om heen te gaan. Een leuke afsluiting van al onze ontmoetingen, want hierna zullen wij Joris & Marthe niet meer zien in Afrika. Zij vliegen namelijk over een aantal dagen terug naar Nederland en zit hun Afrikareis er helaas al weer op...

Franschhoek – Brackenfell (Zuid-Afrika) 20-09-2012

Het weer is prachtig als we op staan. We doen heerlijk ontspannen in de ochtend en na het ontbijt haalt Wendy de tondeuse nog weer even over mijn bolletje. Tegen het middaguur vertrekken we richting wijngaard Chataigne. Deze ligt bijna letterlijk om de hoek van de camping. In de tuin van de wijngaard, uit de wind, genieten we van de zon en de heerlijke wijnen. Ik neem kleine slokjes en giet de rest bij Wendy in haar glas, want die is er niet vies van ?...De wijn is erg goed en niet duur. We slaan 1,5 doos in voor thuis. We kunnen 1 doos bij Joris en Marthe in de auto stallen, want die verschepen hun auto terug naar Nederland en wij verkopen misschien onze auto. Nu maar hopen dat de douane in Rotterdam niet zo moeilijk gaat doen. Die andere flessen zijn voor eigen gebruik deze laatste maand. Na het wijn proeven rijden we naar het centrum van Franschhoek om daar te lunchen. Het was een erg gezellige dag en na de lunch nemen we (nu echt voor de laatste keer hier in Afrika, want in NL gaan we zeker nog een keer afspreken) afscheid van Joris en Marthe. Zij gaan richting Kaapstad en wij terug richting Melkbosstrand. Ik heb voor de verjaardag van Wendy een tandem parachute sprong geregeld en het skydivecentrum zit in de buurt van Melkbosstrand. Omdat het al wat laat is rijden we naar een camping in Brackenfell dat op de route ligt richting Melkbosstrand. We checken in bij camping Avatara. We krijgen van de eigenaar te horen dat ze voor morgen slecht weer voorspellen. We besluiten daarom de voortent alvast op te zetten zodat we morgenochtend in ieder geval droog kunnen zitten.

Brackenfell (Zuid-Afrika) 21-09-2012

De weersvoorspelling is uitgekomen. Het is de gehele dag guur weer, regen en wind en koud. We hangen daarom de hele dag in de voortent en kijken wat filmpjes die we van Joris en Marthe hebben gekregen.

Brackenfell – Melkbosstrand (Zuid-Afrika) 22-09-2012

Het weer is een stuk beter. Het regent niet meer en af en toe zien we een stukje blauw tussen de wolken door. Als de tent helemaal droog is pakken we deze in en rijden we het centrum van Brackenfell in om wat boodschappen te doen. We rijden vervolgens richting camping Ou Schip in Melkbosstrand. We boeken 2 nachten en rijden dan naar het Skydivecentrum om alvast een kijkje te nemen. Als we daar aankomen barst er een regenbui los en moeten we een klein uurtje wachten op beter weer voordat er weer wordt gesprongen. Er zijn drie vrouwen die gaan tandem springen. In de wachtruimte kunnen we filmpjes zien van mensen die eerder hebben gesprongen. Ziet er spannend en spectaculair uit. Als het weer is opgeklaard gaan de drie vrouwen het vliegtuigje in. Het duurt 20 minuten voordat ze op een hoogte van 9000FT zitten, zo’n 3 kilometer. De vrijeval van de drie vrouwen zien we niet, alleen het uitgaan van de parachute. Wat een belevenis en over twee dagen om 10.30u gaan wij, als het weer meezit....

Melkbosstrand (Zuid-Afrika) 23-09-2012

Het begon vannacht te regenen en dat hield ook niet meer op. De hele dag heeft het geregend. We waren van plan om een strandwandeling te gaan maken, maar dat hebben we maar afgeblazen. Het is niet bepaald warm en als je dan ook nog eens nat wordt geregend ... We hebben maar weer een film dagje ingelast in de voortent. Nu maar hopen dat het morgen beter weer is, anders gaat onze skydive niet door..

Melkbosstrand- Malmesbury (Zuid-Afrika) 24-09-2012

De weergoden zijn met ons. Als we wakker worden schijnt de zon met hier en daar nog wat bewolking. Dat is mooi, want dan krijgt Wendy haar cadeau toch op haar verjaardag. Tijdens het ontbijt krijgen we een telefoontje van het skydivecentrum dat onze sprong wordt verzet naar 12.00u in verband met het weer. We laten de tent drogen en pakken deze in. We rijden vervolgens naar het centrum van Melkbosstrand waar Wendy mij trakteert op een heerlijk puddingbroodje en we nog wat geld pinnen voor de tandemsprong. Rond 11.00u zijn we bij het Skydivecentrum waar nog niemand is. We doen een vervroegde lunch op het parkeerterrein. We worden weer gebeld en krijgen te horen dat onze sprong met nog 1 uur wordt verzet , naar 13.00u. Rond 12.00u komen de eerste parachutisten aan bij het skydivecentrum. Binnen krijgen we een formulier welke we in moeten vullen en ondertekenen. Alles gaat ineens heel snel. We rekenen af en we worden vervolgens in een harnas gehesen waarmee we later worden vast gekoppeld aan de parachutist. We lopen dan door naar het kleine vliegtuigje waar we op ‘sprong volgorde’ in moeten stappen. De laatste stappen als eerst in. De parachutist waar ik aan hang gaat eerst en ik kruip tussen zijn benen. Dan de parachutist van Wendy en Wendy zelf en nog een derde persoon met parachutist. Met zijn zessen zitten we opgevouwen achter in een Cessna. Er zit geen deur in het vliegtuigje maar een rolluik. Deze wordt gesloten en de piloot geeft gas. We stuiteren over een start en landingsbaan vol met gevulde putholes. We klimmen naar 3 kilometer hoogte met een prachtig uitzicht over Kaapstad en zijn Tafelberg. Als we bijna op de juiste hoogte zijn worden we vastgekoppeld aan de parachutist en krijgen de laatste instructies met wat we moeten doen zodra het rolluik wordt geopend. We moeten onze beschermbrillen opzetten en het vliegtuigje neemt gas terug en het rolluik wordt geopend. Shit, dit is hoog! De vrouw die als laatste is ingestapt hangt haar benen naar buiten en de parachutist laat zich vervolgens naar buiten vallen. Wauw.... Ik zie hoe ze op hun rug richting aarde vallen. Dan is Wendy aan de beurt. Ze heeft een dikke lach op haar gezicht. Ze schuift haar benen naar buiten en hangt haar hoofd naar achteren. Dan laat de parachutist zich naar buiten vallen en ik zie ze op hun rug richting aarde vallen. Wendy heeft al die tijd een lach op haar gezicht. Dan is het mijn beurt. Ik kruip richting het rolluik en hang mijn benen uit het vliegtuig. Ik heb niet zo’n mooie lach als Wendy op mijn gezicht en ben eerlijk gezegd best gespannen. Ik hang mijn hoofd naar achteren en voordat ik weet vallen we uit het vliegtuig. De eerste meters zijn net als in de achtbaan. We maken een duikeling en dan zie ik de aarde steeds dichterbij komen. De wind suist om me oren. Wat een ervaring! Het gevoel dat je vliegt. Ik schreeuw bijna de gehele vrije val, zo’n 30 seconden. Ik vergeet te kijken in de camera die de parachutist aan zijn hand vast heeft zitten. Dan is er ineens een harde ruk en een stilte. De parachute is opengetrokken en we zweven. Als de parachutist al zijn checks heeft gedaan mag ik de stuurkoorden overnemen. Als ik 1 kant helemaal naar beneden trek heb ik het gevoel dat ik in een zweefmolen zit. Na ongeveer 4 minuten neemt de parachutist het weer over om de landing in te zetten. Ondanks dat wij als laatsten uit het vliegtuig zijn gesprongen, landen we als eersten. Ik heb teveel bochten gedraaid en met mijn gewicht zijn we daarom eerder beneden. Ik ben net afgekoppeld en zie nog net hoe Wendy heel ‘smooth’ landt. Jammer dat alle leuke dingen zo snel al weer voorbij zijn, maar wat was dit geweldig en wat een adrenaline kick! We krijgen vervolgens binnen in de loungeruimte onze film te zien, die is gemaakt tijdens onze sprong en die we vooraf al besteld hadden. We zijn beiden helemaal vol van onze sprong en we barsten van de energie. Voor Wendy is het een verjaardagscadeau die ze nooit meer zal vergeten! Na het bekijken van de film rijden we richting Malmesbury waar we inchecken bij de plaatselijke camping. Het weer is heerlijk. We zetten de tent op en ik blaas wat ballonnen op want het is tenslotte feest. Wendy trakteert haarzelf op een lekker wijntje. Joris en Marthe waren het niet vergeten en bellen nog even om Wendy te feliciteren en te vragen hoe haar skydive was geweest. Wendy wordt ’s avonds door haar ouders en zus & zwager gebeld en via Facebook, sms en e-mail krijgt ze van familie en vrienden felicitaties toegestuurd. Via de telefoon plaatsen we twee foto’s van Wendy haar sprong op Facebook. Zo heeft het thuisfront een beetje de indruk hoe het is geweest.

Malmesbury - Citrusdal (Zuid-Afrika) 25-09-2012

We hebben heerlijk geslapen. Gisteravond was de adrenaline uitgewerkt en bij Wendy de wijn ingewerkt en vielen we als een blok in slaap. Het is vandaag een stralende dag en we rijden rond 11u richting Citrusdal. We nemen een landelijke route langs diverse boerderijen. In Citrusdal boeken we 1 nachtje bij camping Citrus Creek. We nemen vervolgens een kijkje bij het toeristen informatiecentrum. Daar doen we informatie op over wandelroute’s in het Cedergebergte. We besluiten morgen door te rijden naar camping Driehoek midden in het Cedergebergte. Daar vandaan kunnen we diverse mooie wandelroute’s maken. Als het weer natuurlijk een beetje mee zit?!

Citrusdal – Cedergebergte (Zuid-Afrika) 26-09-2012

Het weer zit niet mee vandaag. Er hangt een grauw grijs wolkendek boven Citrusdal. We pakken de boel in en rijden het Cedergebergte in richting camping Driehoek. De route is wederom prachtig. Het weer wordt wonderbaarlijk beter naarmate we hoger komen. Het lijkt wel alsof de bergen de wolken tegenhouden. Er staat wel een harde wind maar we mogen niet klagen, de zon schijnt hier. We checken in bij camping Driehoek en ondanks dat we geen bereik hebben met onze mobiele telefoon, kunnen we hier wel gebruik maken van het internet weliswaar tegen betaling. We zetten met een harde wind de tent op en dat is nog best lastig. Naast de auto, uit de wind, genieten we van de zon en controleren we nog even onze e-mail. We hebben een bericht van het stel die begin oktober naar Kaapstad af reizen en interesse hadden in onze auto. Ze sturen, dat ze onze auto nog wel in overweging nemen maar dat er een grote kans bestaat dat ze onze auto niet kopen vanwege het Carnet dat erop zit. We gaan hier niet op wachten en we besluiten om van de verkoop in Kaapstad af te zien en hebben de advertentie verwijderd. Dizzy gaat mee naar huis! We zullen het nogmaals proberen in Nederland. Uiteraard zal de vraagprijs dan anders worden. Als we niet verkopen voor de gewenste vraagprijs, hebben we het idee om over een paar jaar naar Gambia te rijden om de auto daar te verkopen. Het schijnt dat de automarkt in West-Afrika is nog altijd booming business is...

Cedergebergte (Zuid-Afrika) 27-09-2012

Wat een weer zo in de bergen. Het heeft de hele nacht hard gewaaid en geregend. ’s Ochtends regent het nog steeds en dus blijven we lekker lang in bed liggen en kijken nog een filmpje. Rond elven gaan we er dan toch maar uit en hangen de hele dag in de tent. Het klaart wel zo nu en dan eventjes op maar dat is te kort om er uit te gaan en een rondje te gaan wandelen. We vullen de dag met het bijwerken van het blog, de auto opruimen en wat te lezen. Aan het einde van de middag hebben we het zo koud dat we we lekker lang onder de hete douche gaan staan om op te warmen. Na het douchen steken we in de voortent de bbq aan om nog een beetje warm te blijven en te voorkomen dat we al om 18.00u in bed liggen. En het werkt aardig, vroeger hadden ze niet anders dan een kolenkachel...

Cedergebergte – Ceres (Zuid-Afrika) 28-09-2012

Het slechte weer houdt aan. We hebben op het internet de weersvoorspelling erop nageslagen en het wordt dus niet wandelen in het Cedergebergte, helaas. Als er een gaatje is, wanneer het niet regent, pakken we de boel in. In de auto maken we onze internetvoucher op door een nieuw blog en foto’s te plaatsen. We rijden vervolgens richting het plaatsje Ceres. De omgeving is erg mooi om doorheen te rijden. Helaas schijnt de zon niet want dan is alles vaak nog veel mooier. We dalen af richting Ceres en in Ceres staat nagenoeg geen wind en regent het ook niet. Het is wel nog zwaar bewolkt. We boeken 1 nacht bij camping Dennebos in Ceres. De naam zegt het al, we staan midden in een dennebos. Het is nog wel vrij koud tegen de avond, dus steken we maar weer de bbq aan voor wat warmte in de voortent.

Ceres – Stellenbosch (Zuid-Afrika) 29-09-2012

Het is nog steeds zwaar bewolkt vandaag. We rijden richting Stellbosch over de Bain’s Kloof Pass, een prachtige omgeving. Naarmate we dichter bij Stellbosch komen passeren we diverse wijngaarden. We stoppen bij wijngaard Morgenhof waar we een proeverij doen. De jongen die ons helpt doet uitermate goed zijn best. Het blijkt zijn eerste dag te zijn. Na afloop slaat Wendy weer een paar flessen in voor thuis. Nu dat we de auto toch gaan verschepen kunnen we wel wat extra wijn mee naar huis nemen.We rijden door naar het centrum van Stellenbosch. Daar gaan we op zoek naar een fietsen verhuur. Bij de toeristeninformatie krijgen we twee adressen. Bij de 1^e die we aan doen zijn alle fietsen verhuurd en de ander is gesloten. Dat gaat het dus ook niet worden voor morgen!? We doen wat boodschappen bij de Spar en rijden dan door naar camping Bergplaas. Deze is gesloten. De andere camping, in de buurt van Stellenbosch, zit aan de andere kant van de stad waar we eerder boodschappen hebben gedaan. Moeten we weer door de stad, balen. Deze camping is geopend en heet Mountain Breeze. We boeken 1 nacht en hopen op beter weer voor morgen. In de avond gaat de bbq weer aan en we maken plannen om misschien morgen naar een Welness of Spa te gaan hier in de buurt.

Stellenbosch – Kleinmond (Zuid-Afrika) 30-09-2012

Het weer zit vandaag mee, de zon schijnt. Heerlijk!! We pakken snel de boel in want we staan op een dicht beboste camping waar weinig tot geen zonnestraal op neer komt. We rijden richting de kust. Op aanraden van Duncan rijden we langs de wijngaard Waterkloof. Daar hebben we, volgens Duncan, bij goed weer een mooi uitzicht over False Bay en het weer is vandaag prachtig. Er is geen woord aan gelogen, het uitzicht is inderdaad erg mooi. De wijngaard en zijn restaurant is geopend vanaf 10.00u en wij zijn er iets eerder. Het is geen probleem. We doen eerst een kopje thee alvorens we over gaan op de wijn. We mogen voor 30 Rand pp 6 verschillende wijnen proeven. We bestellen er ook een overheerlijk kaas/worstplankje bij. Dat smaakt toch het best, kaas, worst en wijn. Als dat maar geen gewoonte wordt om zo tegen 11u al aan de wijn te zitten. Ach, het is zondag en we zijn niet de enigen. We kopen weer een doosje en vertrekken dan richting Kleinmond. Een mooie route langs de kust. Onderweg stoppen we bij een uitkijkpunt over zee voor de lunch. Jammer genoeg spotten we nog geen walvissen, want die moeten er nu wel zijn in dit jaargetijde. We checken in bij camping Palmiet en hebben een prachtig uitzicht over zee, vanaf onze campingplaats. In de middag doen we een strandwandeling en turen de zee af op zoek naar walvissen.

Kleinmond (Zuid-Afrika) 01-10-2012

Het weer zit vandaag mee dus boeken we gelijk nog maar een nachtje extra. Heerlijk in de zon met uitzicht op zee werk ik het blog bij en Wendy doet de was. We spotten zo nu en dan een paar walvissen ver op zee. We zien af en toe een kop boven water komen en daarna een enorme spuit water. Fantastisch toch...

Kleinmond – Hermanus – Gansbaai (Zuid-Afrika) 02-10-2012

Vandaag rijden we naar Gansbaai, maar we doen eerst een stop in Hermanus om boodschappen te doen en op verzoek van Joris en Marthe hun geld terug te halen bij Shark Lady. Het kooiduiken is voor hun helaas niet door gegaan en zij hebben de afspraak gemaakt dat wij hun geld zouden komen afhalen. We parkeren in het centrum van Hermanus. Van hieruit lopen we langs de kust en zien in de baai meerdere walvissen liggen. Er loopt hier ook een mannetje rond met een enorme hoorn. Elke keer als er een walvis zich laat zien boven het wateropppervlakte blaast hij op zijn hoorn. Rond 11.00u kloppen we aan bij het kantoor van Shark Lady. We vertellen de cassiere waarvoor we komen. Ze zegt tegen ons dat ze weet dat het geld van Joris en Marthe zou worden opgehaald maar dat zij niet gemachtigd is om geld terug te geven. We krijgen van haar het mobiele telefoonnummer van Kim, de eigenaresse, die momenteel in het centrum van Hermanus werkzaam is om alle tenten af te breken. Eind september hebben ze hier een festival gehad van een paar dagen. Ik bel haar op. Bij de eerste keer neemt ze niet op en kan ik ook haar voicemail niet inspreken. Bij de tweede keer krijg ik Kim aan de lijn. Ik vertel waarvoor ik kom en krijg dan heel kort te horen dat ze terug belt met kantoor en ze hangt prompt op. Ik zeg tegen de jongedame dat Kim haar zo zal bellen en dat wij buiten wel even wachten. We lopen naar een bankje aan de overzijde van het kantoor met uitzicht over zee. Zo kunnen we nog even walvissen spotten. Na een halfuur gaat Wendy weer naar binnen bij Shark Lady om te vragen of Kim al heeft gebeld. De jongedame komt met het voorstel om het geld van Joris en Marthe terug te storten op hun visakaart en/of wij deze gegevens willen/kunnen verstrekken? Dat is raar, waarom hebben zij deze afspraak niet eerder gemaakt met Joris en Marthe? Als Wendy mij dit nieuws wil vertellen gaat ze op het pad richting het bankje waar ik op zit flink door haar enkel. Ze wordt er naar van. Ze moet zitten want anders gaat ze van haar stokje. Als het mij te lang duurt en mijzelf omdraai zie ik wendy 20 meter verderop, op een grote steen zitten. Het duurt even voordat ze bij trekt en gelukkig trekt de pijn uit haar enkel weg en zwelt deze niet op. Als ze mij de Visakaart constructie vertelt gaan bij mij de nekharen overeind staan. We gaan nogmaals het kantoor binnen van Shark Lady. Ik leg de jongedame uit dat dit niet de afspraken zijn die wij hebben gemaakt met Joris en Marthe en dat wij niet weg gaan zonder hun geld. Ik bel Kim nogmaals maar dit keer wordt er niet meer opgenomen. Ik stuur dus maar een sms met dezelfde boodschap. De jongedame belt vanuit het kantoor naar Kim en zegt ons nadien dat het geld wordt gebracht en of wij buiten willen wachten. We nemen weer plaats op het zelfde bankje met uitzicht. Omdat Wendy net door haar enkel is gegaan besluiten we dat ik auto hier naar toe rijd. Wendy blijft bij het kantoor van Shark Lady. Als ik door het centrum richting onze auto loop, zie ik een vrouw met een Shark Lady T-shirt staan bij tenten die worden afgebroken. Ze wil net haar auto instappen als ik haar aanspreek. Ik stel mijzelf voor en zeg dat wij elkaar een uur geleden hebben gesproken over de telefoon. Ze wordt knal rood en zegt me op geirriteerde toon dat het geld allang op het kantoor ligt en dat ik haar niet moet bedreigen. Bedreigen? Ik heb niemand bedreigd! Ik kom hier een zakelijk overeenkomst afhandelen. Zoals de waard is vertrouwd zij haar gasten, zeg ik dan maar. Ik laat haar nog even weten dat ze haar afspraken na moet komen en loop dan richting onze auto. Ik rij terug naar het kantoor van Shark Lady. Bij binnenkomst zie ik de jongedame achter haar bureau zitten en voor haar ligt een envelop. Zonder iets te zeggen schuift ze een kwitantie naar voren en commandeert mij om daar mijn naam en handtekening op te zetten. Euhhhh.... sorry maar ik kom hier geld ophalen. Dan pas zegt ze dat het er is en dat ik daarom de kwitantie moet tekenen. Ze schuift de envelop naar voren en zegt dat ik niet zo onbeleefd (rude) moet zijn. Nou breekt mijn klomp! Wie doet er hier nou zo moeilijk...!?! Voordat ik iets teken wil ik wel even het geld zien en tellen. Ik open de envelop en tel de inhoud drie keer na, al is het alleen maar om even duidelijk te maken wie er hier nou onbeleefd is. Ik teken vervolgens de kwitantie en zeg haar vriendelijk gedag. Wat een moeite.... Gelukkig konden we tijdens deze twee uur lange geldkwestie mooi naar de walvissen kijken, hadden we evengoed wat te doen. Achteraf vinden wij het raar dat Joris en Marthe hun kooiduik excursie vooraf hebben moeten betalen. Wij hebben het in maart een dag van te voren vastgelegd en op de dag van het kooiduiken pas betaald. Door middel van deze constructie heb je geen gelazer met eventuele teruggave van geld. Misschien een tip voor mensen die nog van plan zijn om kooi te gaan duiken? Betaal niet vooraf, vooral niet bij Shark Lady, tenzij je dit soort confrontaties leuk vind? De oceaan is verradelijk en elke dag kooiduiken is niet vanzelfsprekend. Met Wendy haar enkel valt het gelukkig mee. Het doet niet meer zo’n pijn en ze kan er gewoon op lopen. We rijden Hermanus uit en stoppen nog even bij een uitkijkpunt genaamd Seawers Point voordat we richting Gansbaai rijden en nuttigen daar onze lunch. Vanaf Hermanus is het nog zo’n 40km tot aan Gansbaai. We rijden langs B&B Die Stroom (zie www.diestroom.com). De eigenaars van dit B&B zijn familie van de buren van mijn ouders. Bij het B&B staat de garagedeur open. We maken kennis met de eigenaars en zij vinden het prachtig dat wij helemaal uit Nederland zijn komen rijden en de tijd nemen om even gedag te komen zeggen. We worden gelijk uitgenodigd voor een heerlijk kopje Nederlandse koffie met een stroopwafel! Zo zitten we de hele middag heerlijk te kletsen. Vanuit hun woonkamer hebben we prachtig uitzicht op de Gansbaai en we zien regelmatig een walvis een flinke duik maken. Volgens de eigenaars zitten er in de Gansbaai veel meer walvissen dan bij Hermanus. Dit vanwege de temperatuur van de baai. We waren van plan om een walvissentour te doen maar als de walvissen vanaf hier zo goed te zien zijn, kunnen we net zo goed een dagje langs de baai wandelen om walvissen te spotten. Dat scheelt weer een hoop geld en kunnen we ons ook twee nachten luxe permitteren en we besluiten daarom twee nachtjes in het B&B Die Stroom te overnachten zodat we morgen een wandeling kunnen maken langs de Gansbaai. De eigenaars vinden het erg gezellig en nodigen ons uit om morgenavond met hun mee te komen eten. We parkeren Dizzy op het erf en krijgen de Olifantenkamer toegewezen. In de avond rijden we naar de plaatselijke pub een paar straten verderop. Voor weinig eten we daar steak met patat en salade. Na het eten schuiven we weer gezellig aan bij de eigenaars van Diestroom en zitten we tot laat te kletsen onder het genot van een drankje.

Gansbaai (Zuid-Afrika) 03-10-2012

We hebben heerlijk geslapen en wat een luxe! Zo uit bed en je “eigen” toilet en badkamer in kunnen stappen. We moeten deze laatste weken niet verwend raken.... Als we de gezamenlijke eetkamer binnen komen is de eigenaresse al druk bezig met ons ontbijt. De tafel is gedekt en onze borden zijn versierd met vruchten. We krijgen een heerlijk gebakken ei voorgeschoteld. Daarbij zijn er nog tal van broodjes en beleg dat we kunnen nemen. Na het ontbijt pakken we een rugtas in voor onze wandeling langs de baai. Het is een erg mooie wandeling om te maken. Onderweg stoppen we regelmatig om de walvissen te zien springen in de baai. We proberen het op de foto te zetten maar jammer genoeg springen ze niet vlak voor onze neus en zijn ze zo snel dat dat lastig is. Rond 13.00u neemt de bewolking toe en komt er ook een harde wind opzetten. We zijn op tijd weer terug bij het B&B als de regen los barst. Terug op de kamer controleren we de mobiele telefoon op gemiste berichten. We hebben bericht van Wendy haar moeder met het trieste nieuws dat gisteravond de oma van Wendy is overleden. Het B&B heeft gratis WIFI dus Wendy start gelijk de Skype op, om even met haar moeder te bellen. Het weer blijft de gehele middag slecht en we vullen deze met het bijwerken van onze website. ’s Avonds krijgen we een oer Hollandse en overheerlijk maaltijd voorgeschoteld door de eigenaresse en zitten we weer tot laat aan een drankje en gezellig te kletsen.

Gansbaai – De Hoop NP (Zuid-Afrika) 04-10-2012

Wederom hebben we heerlijk geslapen en staat er weer een heerlijk uitgebreid ontbijt op ons te wachten. Na het ontbijt nemen we afscheid van de eigenaars van DieStroom en vertrekken we richting het national park De Hoop dat bekend staat om zijn witte duinen en omdat je daar van de kust af walvissen van dichtbij kunt spotten. Helaas is het slecht weer. Er hangt een dikke grijze bewolking waar af en toe een regenbui uit valt. De gravelwegen naar het park toe rijden lekker door. Als we in het park inchecken voor de camping schrikken we van de prijs. We hadden vooraf in gedachten om 2 nachtjes te boeken maar als we de prijs horen van 1 nacht hebben we snel het besluit gemaakt om maar 1 nacht te blijven. Voor twee personen betalen we 29,50 euro! Daarvoor kun je op een gemiddelde camping in Zuid-Afrika 2 nachten voor kamperen. We rijden vervolgens een rondje over de camping om een plekje uit te kiezen. We zetten onze tafel en stoelen neer op een geschikte plaats en rijden dan door naar het uitzichtpunt waar dit NP om bekend staat. Het park heeft niet alleen walvissen, er zitten ook veel Bonte Bokken, struisvogels en Zebra’s die we onderweg naar het uitzichtpunt volop zien. Het weer is gedurende deze dag niet beter geworden en als we bij het uitkijkpunt zijn aangekomen regent het ook nog eens harder. We spotten inderdaad 5 walvissen dicht bij elkaar maar nog niet echt dicht bij de kust. Na een uurtje geven we het op en rijden we terug naar de camping. We zetten de tent op en maken avondeten die we voor in de auto op eten omdat het erg slecht en koud weer is.

De Hoop NP- Ladismith (Zuid-Afrika) 05-10-2012

Niets is zo veranderlijk als het weer... Het is vandaag weer een stralende dag en we kunnen in de zon ontbijten. Na het ontbijt pakken we boel weer in en rijden we naar de receptie. Vanaf hier kunnen we een wandeling door het park maken van zo’n 4km. We lopen grotendeels langs een soort van lagune waar veel Flamingo’s te zien zijn. Na onze ochtendwandeling vertrekken we richting Ladismith via het plaatsje Malgas. Dit op aanraden van de eigenaar van B&B Die Stroom. Bij Malgas moeten we de Breede rivier over d.m.v. een pont die door mankracht vooruit wordt getrokken. Vanaf Malgas richting Ladismith rijden we over de Tradouw Pass, een erg mooie route. Via de route 62 rijden we naar Ladismith en we passeren, in the middle of nowhere, een wegrestaurant genaamd “Ronnie’s Sexshop”. Volgens Duncan staat deze shop bekend bij veel Afrikanen. Vrienden van Ronnie hebben, jaren geleden, voor de grap het woord sex op zijn gevel geschilderd en in dit vrome land is dit natuurlijk heel wat en zijn veel mensen nieuwsgierig geworden naar wat zich daar binnen nou afspeelt. Het loopt er dus dagelijks storm ondanks het feit dat er in deze shop helemaal niets te koop is wat ook maar met sex te maken heeft, het is puur een wegrestaurant. Wij komen uit het land waar de sexshop ‘zo goed als is uitgevonden’ en zijn niet zo onder de indruk en rijden lekker door.
In ladismith checken we in bij camping Le Roux’s. De eigenaar Gerrit komt uit nieuwsgierigheid een praatje met ons houden. Hij is ook liefhebber van toeren door Afrika en wil graag onze verhalen horen.

Ladismith - Oudtshoorn (Zuid-Afrika) 06-10-2012

We volgen vandaag route 62 verder tot aan Oudtshoorn. In Oudtshoorn doen we boodschappen en checken we in bij camping Kleinplaas voor 2 nachten. Het is een nette camping en staat ook aangeschreven met 4 sterren. Ondanks dat is deze camping nog steeds goedkoper als NP de Hoop ;-). We maken plannen voor morgen en relaxen de rest van de dag naast de tent.

Oudtshoorn (Zuid-Afrika) 07-10-2012

Na het ontbijt rijden we naar de Cango Caves zo’n 30km buiten Oudtshoorn. Het weer is nog steeds grijs met een dik pak wolken, maar gelukkig geen regen. Het bezoek aan de grotten is leuk. De gids doet enthousiast verhaal over het ontstaan van de grotten, door wie deze zijn gebruikt in het verleden en wie ze heeft ontdekt. De formaties van de stalgtieten en stalgmieten zijn erg mooi om te zien. Met name de orgelpipe’s. De rondleiding duurt een uurtje. We rijden dan terug richting Oudtshoorn en stoppen onderweg bij een Struisvogel boerderij. Daar worden we aangesproken door Graham en Ruben uit Nederland. Zij rijden in een Zuid-Afrikaanse Discovery. Zij reden vanaf de Cango Caves al achter ons aan en waren nieuwsgierig hoe wij met een Nederlandse auto in Zuid-Afrika zijn gekomen.De rondleiding begint over 20 minuten en die tijd kletsen we gezellig vol met Graham en Ruben. Het bezoek aan de Struisvogel boerderij was ook erg interressant en grappig, met dank aan onze toerleidster Geraldine die het erg leuk brengt. Een leuke wetenswaardigheid is, is dat de huid van een Struisvogel op de 3^e plaats staat qua sterkte. Op de 1^e plaats staat de Kangeroe en op de 2^e de Krokodil?! Dat 1 struisvogelei gelijk staat aan 22 kippeneieren en dat ze met zo’n lange nek, hun kop 360 graden kunnen draaien! Tijdens de rondleiding wordt ik naar voren geroepen voor een demonstratie. The kiss from Betsy roept Geraldine en lacht hierbij. Ik moet een stukje voer tussen mijn lippen klemmen en “Betsy”, de aardigste struisvogel van deze boerderij, zal dit stukje voer tussen mijn lippen vandaan pikken. Dat was een vreemde ervaring, om zo’n grote kop ineens van zo dichtbij te zien. Later mogen 2 anderen een struisvogel berijden. Helaas is er een maximum gewicht van 75kg, dus mag/kan ik hier niet aan deelnemen. Wendy vindt het eng (uit een vliegtuig springen doet ze wel?) en zielig dus slaat ze dit over. Op de farm is ook een dwerg struisvogel aanwezig. Volgens Geraldine komen deze maar zelden voor. Aan het einde van de toer mogen we allemaal 1 voor 1 op struisvogel eieren staan. Een struisvogel ei kan zo ongeveer 220 kilogram dragen, aldus Geraldine. In de souvenierswinkel kopen we een aandenken voor thuis en rijden dan terug naar de camping. De dag is alweer bijna voorbij. Time flies!

Oudtshoorn – Die Hell (Zuid-Afrika) 08-10-2012

Het weer is nog steeds erg denderend. Jammer want we rijden vandaag richting het plaatsje Die Hell in de Gamkaskloof. Hiervoor moeten we het Zwartberg gebergte op via de Zwartberg Pass. Met slecht weer hebben we natuurlijk geen mooie vergezichten. Het is niet anders. We doen vooraf nog een paar boodschappen en tanken de auto af. We rijden dan richting de Zwartberg Pass. We rijden geleidelijk omhoog en komen dan in het wolkendek terecht. Als we op de top aankomen is het tot onze verbazing aan de andere zijde van het gebergte stralend mooi weer?! Vanaf de top is het nog zo’n 3 km rijden tot aan de afslag richting Die Hell. De naam zegt het al. Wendy heeft er in eerste instantie niet zoveel zin in omdat deze weg in de boeken staat aangeschreven als slecht, smal en op sommige stukken erg steil. Het plaatsje heeft de naam “Die Hell” gekregen omdat er tot aan 1963 er nog geen weg de vallei in liep en dat men te voet of te paard de vallei in moest. Een helse tocht werd dit genoemd. Rond 1800 hebben er zich in de vallei drie boeren familie’s gevestigd. Dit vanwege de vruchtbare grond. Deze familie’s leefden daar jaren zo goed als afgesloten van de buitenwereld. De weg naar die Hell is ongeveer 50km lang en er is geen andere weg of pad die naar Die Hell toeloopt. De eerste 10km zijn een beetje saai, daarna zijn de vergezichten en afgronden fantastisch. Onderweg komen we nog een paar Klipspringers tegen. De laatse twee a drie kilometer gaan heel steil omlaag. Achteraf gezien is de Sani Pass bij Lesotho veel spectaculairder maar deze Pass heeft ook wel zijn charme. De rit duurt zo’n 2,5 uur, vanaf de top tot in het dorpje Die Hell. We boeken 1 nachtje bij camping “Piet se Staning”. Het is mooi weer en het is heerlijk rustig op de camping waar we dan ook even volop van genieten.

Die Hell – Prince Albert (Zuid-Afrika) 09-10-2012

De wolken vanuit Oudtshoorn zijn over de Zwartberg komen waaien, helaas. We pakken de boel in en rijden nog een klein stukje verder de Gamkaskloof in naar het informatie centrum. Daar doen we eigenlijk niet veel nieuws op dan dat we al wisten. De rit terug gaat voorspoedig. In de lage giering rijden we gemakkelijk de kloof uit. Onderweg komen we een groep mountainbikers tegen. Petje af hoor! We rijden de Zwartberg pass uit richting het plaatsje Prince Albert. Daar kopen we een brood en checken in bij camping Olienhof. Een camping gelegen aan een olijven boomgaard. De eigenaresse nodigt ons uit om morgen een kijkje te komen nemen in hun winkel. Op de camping staat een ouder Zuid-Afrikaans stel, Gerald en Yvonne. Spontane en vriendelijke mensen en zijn natuurlijk nieuwsgierig hoe en door welke landen wij zijn gereisd. Laat in de middag arriveert de groep moutainbikers die we in Gamkaskloof tegen waren gekomen. Zo wordt het nog gezellig op deze kleinschalige camping. In de avond gaat het steeds harder waaien, hierdoor liggen wij vroeg op bed en kijken we een filmpje op de laptop voor het slapen gaan.

Prince Albert - Hartenbos (Zuid-Afrika) 10-10-2012

De wind is gaan liggen maar heeft ervoor gezorgd dat het vandaag een stralende dag is. Na het ontbijt pakken we de boel weer in en nemen we een kijkje in de winkel van de campingeigenaresse. Aan de winkel zit ook een klein fabriekje waarin de olijfolie gemaakt wordt. Helaas is deze nu niet in werking maar we krijgen stap voor stap uitleg hoe het proces in zijn werk gaat. Na afloop krijgen we de olijfolie en twee soorten olijven te proeven. Heerlijk! We kopen 1 liter olijfolie en een paar potjes olijven. Bij het wegrijden vanaf de camping zie ik een elektrakastje over het hoofd. Bij het achteruitrijden botsen we er tegenaan. Het kastje hangt nu op halfelf, oeps! Uit goed fatsoen meld ik het bij de eigenaresse en vraag wat ik hiervoor moet betalen. Niets, ongelukjes gebeuren nou eenmaal, zegt ze?! Als ik terug bij de auto kom zijn Wendy en een paar man vanuit de mountainbike groep al druk bezig met een plan om de schade te herstellen. Zo kunnen wij de boel niet achterlaten inderdaad. Wij hebben wel wat gereedschap mee en met behulp van de moutainbikers boren we nieuwe gaten, plakken we wat gaten dicht met Ducktape en schroeven we het kastje weer behoorlijk vast. Met een gerust hart kunnen we nu verder. We rijden via de “Meiringspoort” richting Oudtshoorn en vervolgens richting de kustplaats Hartenbos. Een schitterende route. We verblijven voor de 2^e keer op camping AKTV in Hartenbos. Dit keer is het veel drukker op de camping en we trekken een hoop bekijks met onze auto. In de Mosselbaai zien we nog twee walvissen. Het is een prachtige dag geweest alleen bij zonsondergaan koelt het enorm af en liggen we weer vroeg op bed een filmpje te kijken.

Hartenbos -Montagu (Zuid-Afrika) 11-10-2012

Tijdens het ontbijt worden we gestoord door een Zuid-Afrikaan, die net als zoveel anderen op deze camping, nieuwsgierig is naar waar wij vandaan komen. Het is ook niet iets wat ze alle dagen hier zien, een Nederlandse kentekenplaat. We begrijpen het, maar vinden het niet altijd even prettig om keer op keer ons verhaal te moeten doen. Dat klinkt verwend en dat is het eigenlijk ook wel, maar even ongestoord ontbijten is ook wel fijn. We hebben daarom gisteren al besloten om door te rijden naar het plaatsje Montagu. De rit gaat voornamelijk over de N2 en maakt deel uit van de Garden route die we grotendeels in maart al hebben gereden. Het stuk van Hartenbos naar Swellendam is niet het mooiste stuk van deze Garden Route en eigenlijk een beetje saai. Bij Swellendam wordt de omgeving weer een stuk fraaier. Rond 13.00u arriveren we bij camping Montagu. Een nette camping in een mooie omgeving en een stuk rustiger. We boeken twee nachtjes zodat we morgen in de omgeving een stuk kunnen wandelen.

Montagu (Zuid-Afrika) 12-10-2012

Het weer is super in de ochtend. We doen heerlijk in de zon ontspannen ons ontijt. Na het ontbijt maken we een wandeling door het dorp Montagu. We lopen langs een vogelbroedplaats midden in het dorp. Het is lente en het barst van de vogels. In een boekwinkel printen we onze “Letter of Grace” en Robbeneiland tickets uit. Bij de Shoprite doen we nog wat kleine boodschapjes en wandelen dan terug naar de camping. In de middag werk ik het blog bij en Wendy geniet nog even van het heerlijke weer nu het nog kan. In de avond maak ik pannenkoeken waarvan een paar met spek. Die vind Wendy zo lekker. Voor het slapen gaan nemen we beide een warme douche want het koelt hier in de avond nog steeds flink af. Als we van de douche terug lopen naar onze tent zien we een Nederlandse auto staan. Eenzelfde Toyota Landcruiser waar Joris en Marthe mee reden. We maken even kort een praatje en gaan dan naar bed waar we op de laptop nog een filmpje kijken.

Montagu – Gordons Bay (Zuid-afrika) 13-10-2012

Het is vandaag onze laatste dag dat we met Dizzy gaan rijden in Afrika. Bijna een jaar lang heeft hij ons overal gebracht waar we wilden en is Dizzy echt ons ‘thuis’ geworden. Vandaag zullen wij de laatste 170 kilometer met hem afleggen richting Gordons Bay. Een raar gevoel en met gemengde gevoelens maken we deze laatste rit. Rond het middaguur arriveren we bij African Overlanders, maar treffen niemand thuis. Gelukkig weten we de code van het hek en parkeren de auto op het erf. Als we de lunch op hebben komt Duncan met zijn gezin aan rijden. Het weerzien is gezellig en we kletsen de rest van de middag met ze bij. Naarmate de dag vordert gaat het steeds harder waaien, als dat maar goed gaat met de tent!? We verplaatsen de auto zodat we hopelijk wat gunstiger staan en niet al te veel last hebben van de wind vannacht. Anders doen we geen oog dicht. Na het avondeten worden we door Duncan uitgenodigd mee te gaan voor een drankje in een pub aan de haven. Gezellig en dus stappen we met zijn vijven in de VW Kever, op naar de pub. Het is goed dat de auto zo zwaar beladen is, want het waait erg hard en we worden bijna van de weg geblazen. Hun dochtertje Cloe is ook mee en die vindt het helemaal geweldig om op stap te gaan met haar ouders. Je hebt geen kind aan haar en ze staat gezellig te dansen en steelt de harten van alle andere bezoekers. Wij zitten gezellig onder het genot van een rood wijntje (en John aan een alcoholvrij biertje) tot middernacht te kletsen. Op de terugweg waait het zowaar nog harder en Eli nodigt ons dan ook uit om in hun ‘dorm’ te komen slapen. Wij slaan beleefd af omdat we nog zo graag deze laatste nachten in de daktent willen slapen en hopen dat we niet al te veel last van de wind hebben. En dat was niet een heel slechte keus. We hebben goed geslapen ondanks dat John er halverwege de nacht nog even is uit gegaan om het regenzeil van de tent af te halen. Deze begon toch wel heel erg te klapperen waardoor we wakker werden.

Gordons Bay (Zuid-Afrika) 14-10-2012

We slapen lekker uit. We doen binnen ontbijt omdat het nog steeds heel erg hard waait. Volgens Duncan is dat het enige nadeel om op deze locatie een camping te hebben. Hij is trouwens druk bezig om ergens anders een camping te beginnen. Hij overweegt Noordhoek, vlakbij Cape Point. Na het ontbijt is Wendy zachtjes aan begonnen met het opruimen van de auto. Ik ben druk op het internet aan het zoeken voor een klein autootje voor als we thuis zijn. Als ik klaar ben en Wendy ga helpen staat alles al buiten gestalt om geordend te worden. Wendy is op dat moment bezig met de was die ik vannacht heb binnen gehaald en op de voorstoelen heb gegooid. Als Wendy de was opnieuw ophangt aan de droogmolen en 1 van mijn onderbroeken wil ophangen schrikt ze zich lam. Er zit een enorme spin in. Zo groot hebben we ze nog niet gezien en hij is volgens ons nog giftig ook. Dat is maar net goed afgelopen. Ik ruim mijn gereedschap en kluskleren op. Die kluskleren steken we in een BBQ in de brand. Deze zitten onder de olie en smeer resten en heeft geen nut om mee terug te nemen naar Nederland. Misschien als aandenken maar daarvoor hebben we dit blog al. Kleren die we niet meer meenemen naar Nederland doneren we aan de werkster van Duncan. Ze is enorm blij met de zak vol kleren. Nog geen 10 minuten later zien we haar op mijn douche slippers door het huis lopen. Precies haar maat. Die vrouw heeft enorme voeten!? Aan het einde van de middag checken we het weerbericht voor vannacht in Gordons Bay. Het gaat regenen. Dat is niet zo mooi want we hebben het regenzeil verwijderd vanwege de harde wind. We besluiten de tent in te klappen en in de dorm te gaan slapen. We zijn toch de enigen hier dus de kamer delen we niet met anderen. We kunnen niet het risico nemen want de tent moet droog zijn als we deze in pakken. We weten namelijk niet hoelang het zal gaan duren voordat Dizzy weer in Nederland is. Als we inpakken met een natte tent hebben we de paddenstoelen erop staan tegen de tijd dat Dizzy weer in Nederland is. Zo hebben we, zonder dat we er rekening mee hebben gehouden, afgelopen nacht onze laatste nacht door gebracht in onze daktent...

Gordons Bay – Kaapstad (Zuid-Afrika) 15-10-2012

In de ochtend nemen we samen met Duncan de verschepingsprocedure door, tekenen een aantal formulieren, overhandigen Duncan ons Carnet en sleutels. Het voelt niet fijn om de sleutels uit handen te geven en Dizzy achter te moeten laten, maar ja aan alle mooie dingen komt een eind. Tegen het middaguur worden we door Duncan in zijn VW Kever naar Kaapstad gebracht. Duncan moet eerst nog even langs de Spaanse Ambassade voor de paspoorten van zijn Spaanse vriendin Eli en hun dochtertje Cloe. Wij doen ondertussen een broodje bij een eettentje in Longstreet. Duncan is snel klaar en schuift nog even bij ons aan met een bak koffie. Vervolgens zet hij ons af bij hostel Big Blue Backpackers, waar we de komende nachten zullen verblijven. We nemen afscheid van Duncan en checken in in het hostel. Daarna maken we een wandeling naar het V&A Waterfront en struinen daar lekker rond en bekijken de vele souvenirswinkeltjes. ’s Avonds eten we bij de Spur een lekkere steak en een T-bone en gaan vol en zat terug naar het hostel.

Kaapstad (Zuid-Afrika) 16-10-2012

We hebben ons gisteren vooral georienteerd naar wat voor souvenirs we mee willen nemen. Nu dat we wat ideeen hebben opgedaan zijn we vandaag richting The Green Market gewandeld. Op het Waterfront zitten een hoop “dure” souvenirswinkeltjes en op The Green Market kunnen we afdingen, als het goed is. Onderweg naar het centrum doen we ontbijt bij een Boulangerie. We zijn erg vroeg op de markt en een heleboel marktkooplieden zijn hun waar nog aan het uitstallen. Bij sommige kraampes krijgen we te horen dat we een speciaal prijsje zullen krijgen omdat we de eerste klanten zijn vandaag. We hebben een tactiek, Wendy doet voornamelijk het woord als ze iets wil hebben. Als we de prijs horen vraagt ze mij om mijn mening. Ik reageer dan minder enthousiast en hierdoor zakt de prijs al aanzienlijk. Wendy gooit er dan nog wat bovenop om de prijs te laten zakken en zo kopen wij souvenirs voor wat wij vinden, een redelijke prijs, maar waarschijnlijk nog te veel. Maar ach, wat zou het, wij vinden het het waard. We kopen zoveel dat we bij een kraampje ook maar een extra handbagage tas kopen. Deze spulletjes willen we namelijk niet in onze backpack stoppen die onder in het ruim van het vluigtuig gaat. We lunchen bij het bekende restaurant met die twee goudgele bogen en terug naar het hostel doen we boodschappen bij de Spar voor het avondeten.

Kaapstad (Zuid-Afrika) 17-10-2012

In de ochtend brengen we een bezoek aan het District 6 museum. Het was nog een hele zoektocht naar het museum, maar uiteindelijk na wat navraag en diverse rondjes te hebben gelopen, hadden we het dan toch gevonden. Het museum toont een groot ontroerend verhaal aan de hand van de individuele verhalen van de bewoners van District Six. Het museum toont ons de geschiedenis van deze wijk en hoe radicaal het blanke apartheidsregime te werk ging. Dit gedeelte van de stad was voorheen een multiculturele wijk tot het blanke apartheidsregime besloot om van dit gebied een ‘witte wijk’ te maken. Alle kleurlingen moesten de wijk verlaten en dit ging niet uit vrije wil en met nogal wat geweld gepaard waarbij de emoties hoog op liepen. Men werd naar een ander gebied verbannen en daar moesten zij hun hele bestaan weer opnieuw opbouwen, erg intrigerend.
Na het museum zijn we nogmaals de Green Market op gegaan op zoek naar de laatste souvenirs. Vervolgens zijn we weer naar het Waterfront gelopen om daar ook nog wat te shoppen en te lunchen. De rest van de middag hebben we gevuld met het hangen op een bankje en naar de verschillende soorten mensen te kijken die op en rond het Waterfront scharrelen. Wat zijn we toch een bijzonder ras...

Kaapstad (Zuid-Afrika) 18-10-2012

Om 11.00u staat onze excursie naar Robbeneiland gepland. Deze tickets hadden we al ruim twee weken geleden vastgelegd op het internet. Toen we gistereravond het weerbericht bekeken op het internet waren we lichtelijk ongerust. Er werd slecht weer voorspeld en bij heel slecht weer op zee varen de boten niet naar het eiland. Maar het weer valt enorm mee vandaag, de zon schijnt zelfs.Na het ontbijt lopen we naar het Waterfront en kopen nog wat drinken bij de Pick and Pay en doen ook nog een paar souvenirswinkeltjes aan die we nog niet hadden gezien. Vergeleken met de markt zijn deze winkeltjes echt duur. Rond 10.30u arriveren we bij de Nelsoon Mandela Gate en precies om 11.00u varen we uit. Vooraf moesten we nog even door een security check. De oceaan is redelijk vlak en de overtocht duurt een halfuur. Onderweg krijgen we op diverse schermen aanboord de geschiedenis over Robbeneiland uitgelegd. Het eiland was voorheen een leprakolonie. In de jaren zestig werd het eiland in gebruik genomen als gevangenis voor voornamelijk politieke gevangenen. Het eiland staat het meest bekend omdat Nelson Mandela hier gevangen heeft gezeten. In de 27 jaar dat Mandela gevangen heeft gezeten, heeft hij 18 jaar op Robbeneiland doorgebracht. Op het eiland worden we in twee grote groepen opgedeeld. De ene groep begint met de bustoer over het eiland en wij worden rondgeleid door de gevangenis. We krijgen de rondleiding van Jema, een ex-gevangene die vijf jaar heeft gezeten. Hij had eind jaren zeventig een demonstratie opgezet tegen zwarte scholen. We krijgen een goed beeld over hoe het was om hier gevangen te zijn geweest en dat was zekere geen pretje. Mandela had de langste periode op Robbeneiland nog een kleine cel tot zijn beschikking. Deze hoefde hij met niemand anders te delen. Andere gevangenen moesten een ruimte van ongeveer 200 vierkantemeter met 24 andere delen. Na de gevangenis rondleiding is het onze beurt voor de bustoer. Tijdens deze toer rijden we door het dorp dat op Robbeneiland is gevestigd. Er wonen hier nu voornamelijk ex-gevangenen en ex-bewakers die rondleidingen geven. Het eiland staat ook vol met oude kannonen die hier zijn gezet tijdens de tweede wereldoorlog. Deze kannonnen zijn nooit gebruikt omdat de Duitsers nooit zover zijn gekomen. Rond halftwee worden we afgezet bij de haven en hebben we nog een halfuur voor ons zelf. We lopen nog even snel terug naar de gevangenis voor een paar overzicht foto’s en besluiten ook nog even een kijkje binnen te nemen. We zijn nu de enige en kunnen volop en relax foto’s nemen, zonder dat andere mensen in onze nek lopen hijgen. Exact om 14.00u varen we weer terug richting de haven van Kaapstad. Het weer is anders vergeleken met vanmorgen. Er hangt meer bewolking en de zee is minder stabiel. Gelukkig is het maar een halfuurtje. Terug op het Waterfront doen we wat boodschappen voor morgenochtend en gaan terug naar het hostel waar we wat surfen op het internet tot het tijd is om de stad in te gaan. We hebben namelijk gereserveerd bij ‘het’ restaurant van Kaapstad: Mama Africa. We zijn er ruim op tijd en doen eerst nog even een drankje aan de bar voordat we aan tafel gaan. We hebben een gezellige avond met heerlijk eten (ik zit aan een mixed grill van Krokodil, Kudu, Springbok en Struisvogel en Wendy aan een Struisvogel Steak) en live muziek. Een leuke afsluiter van een mooi en geslaagd jaar Afrika...

Kaapstad (Zuid-Afrika) 19-10-2012

Onze laatste dag in Afrika... Nadat we onze tassen hebben ingepakt en hebben ontbeten werken we het blog bij. We hangen achter de PC tot we om 13.00u worden opgehaald door de taxi die ons naar het vliegveld brengt... Na 354 dagen van huis te zijn geweest, 28 landen te hebben doorkruist, 187 verschillende overnachtingsplekken te hebben aangedaan en 50.748 km te hebben gereden is het nu dan toch echt over... Maar ‘ons het dit wel mooi gedoen’ en dat pakt niemand ons meer af!!!

Amsterdam – Zaandam WELKOM THUIS!!! 20-10-2012

Na een goede maar toch wel lange vlucht met een overstap in Dubai landden we rond half 2 op Schiphol en zetten wij voor het eerst na bijna een jaar weg te zijn geweest weer voet op Nederlandse bodem. Wat een raar gevoel was dat! Heel duidelijk meteen het gemis van Afrika (mede door het grijze weer) maar toch vooral heel fijn om weer ‘thuis’ te zijn. Het duurde even voordat we uit het enorme vliegtuig van Emirates konden stappen en vervolgens nog een tijd voor we door de douane waren en onze tassen hadden, maar na dik een half uur liepen we dan eindelijk de ontvangsthal binnen.

Daar werden we WARM ONTHAALD door familie en vrienden!! Wat een verrassing was dat, zoveel mensen die er speciaal voor ons stonden, zelfs met spandoeken en al (“OnsDoen-Afrika Welkom thuis John en Wendy!”, “Welkom tuis Soos die bel tuis stoot, stoot dit nerens!”).
GEWELDIG en wat een fijn gevoel om iedereen die ons lief is weer in onze armen te kunnen sluiten.

Nadat we iedereen uitgebreid gekust en geknuffeld hadden was het tijd om de ontvangsthal te verlaten. Wij dachten dat we naar huis zouden worden gebracht, maar niets was minder waar want hier bleef het niet bij. De familie had nog veel meer voor ons in petto!

We gingen met zijn allen naar Zaandam, naar een een zaaltje die onze ouders speciaal voor ons afgehuurd hadden voor een WELKOM THUIS FEESTJE!
Hier beleefden we een ontzettend gezellige middag en avond waar we onder het genot van een hapje en drankje door nog meer vrienden en familie met hun komst werden verrast. Ook zijn we enorm verwend met cadeaus, waaronder een heel speciaal cadeau: onze reisverslagen in boekvorm, hoe gaaf is dat!! Wij vonden het super om jullie allemaal meteen al weer in levende lijve te zien en ook al hebben we niet met iedereen heel uitgebreid kunnen kletsen, het feit dat jullie er allemaal voor ons waren zei meer dan duizend woorden...

Lieve allemaal,

Mark & Anita, Johan & Nancy, Maureen, Marcel, Rosan, Lenthe & Koen, Jacco & Charlotte, Dave, Marloes, Gemma, Stephan & Sofie, Femmie & Simon, Paulien, Chris, Sylvia, Kayleigh & Romeo, Cynthia & Alex, Stefan, Jorgen, Marielle, Joris & Marthe, Harry & Silvia, Oma, Willem & Jolanda,
Ab & Margo, Jennifer, Stan, Niek & Gijs, Jorien, Liesbeth, Janneke, Frank, Josefine & Diederik

Het was een geweldig thuiskomen na een fantastische reis.

DANK JULLIE WEL!!!!!